Lesbók Morgunblaðsins - 06.04.1941, Blaðsíða 3
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
115
Um borð í tundurspilli í kaupskipalest.
Þó að við þeyttumst fram og
aftur í tvo klukkutíma, gátum
við ekki haft upp á þessum kaf-
bát og urðum loks að halda aftur
af stað til þess að taka okkur varð
stöðu við halann á skipalestinni.
Þegar í höfn kom nokkrum dög-
um seinna safnaði jeg saman til-
kynningum þýsku herstjórnarinn-
ar þessa viku. Tilkynningin um
árásina á skipalest okkar er ágætt
dæmi um, hvernig naizstar telja
sig ná „góðum árangri“ á hafinu
í baráttunni gegn Bretlandi.
Kaupfarið, sem við höfðum
mist, — hið eina, sem minn tund-
urspillir á 10 mánaða fylgdar-
starfi á Atlantshafi hafði orðið
að sjá á bak, — var 5000 tonn.
Fimm af skipshöfninni höfðu ver-
ið drepnir þegar tundurskeytið
sprakk, en binir 26 höfðu verið
dregnir upp í björgunarskipið.
Tilkynningin taldi þrem skip-
um samtals 29.000 tonn hafa ver-
ið sökt. Eitt skipanna hefði verið
12 þús. tonna olíuskip!!
★
Morguninn eftir rann upp heið-
ur og bjartur. Sjóana hafði lægt
og skipalestin mjakaðist tignar-
lega áfram.
Aðeins fallbyssurnar yfir höfði
mjer og djúpsprengjurnar, sem
lágu í röðum fyrir neðan mig,
sýndu að ferðalag mitt yfir At-
lantshaf að þessu sinni var á
styr jaldartímum.
Skyndilega heyrðist hróp frá
verðinum. „Tinfiskur“ (tundur-
skeyti) þaut 50 fet fyrir framan
okkur beint af augum inn í skipa-
lest okkar. Með öndina í hálsin-
um biðum við hjálparvana þess,
að sprenging yrði í fyrstu skipa-
röðinni. Það var enginn tími til
þess að aðvara þau, og það hefði
verið þýðingarlaust fyrir alla
skipalestina að breyta um stefnu
eða að staðnæmast.
Okkur fanst við standa og bíða
í margar klukkustundir. Við gát-
um naumast trúað því, að tund-
urskeyti færi svo í gegn um 45
skipa lest, að það hitti ekkert
þeirra. En svo undursamlega fór
engu að síður.
.Við Ijetum varðskipunum eft-
ir að fylgja skipalestinni áfram
með breyttri stefnu. En skipstjóri
tundurspillisins mældi út líklega
stöðu kafbátsins. Við hjeldum á-
fram á fullri ferð. Rjett í þann
mund, sem mælitæki okkar stað-
festu, að kafbátur væri í námunda
við okkur, þaut annað tundur-
skeyti framan við stefnið hjá okk-
ur, þaut áfram út í buskann. í
staðinn fyrir að kafa hafði kaf-
báturinn haldið sig uppi á yfir-
borðinu til þess að gera aðra árás
á okkur.
Þegar við hægðum á ferðinni til
þess að finna nákvæmlega stöðu
kafbátsins, kom Sunderland-flug-
báturinn, sem fylgt hafði skipa-
lestinni á fleygiferð og kastaði nið
ur sprengju á langan, dimman
skugga undir haffletinum.
„Kafbátur að kafa“, gáfu ljós-
merki frá flugbátnum til kynna.
„Viðbúnir við djúpsprengjurn-
ar“, kallaði skipstjórinn frá
stjórnpalli tundurspillisins.
„Viðbúnir við djúpsprengjurn-
ar“, bergmálaði frá liðsforingjan-
um aftur á skipinu.
Á fullri ferð var stefnt að
staðnum, þar sem sprengjunni
hafði verið kastað. Matsveinninn,
sem ekki gat setið á sjer, skaust
upp á þilfar og nú runnu djúp-
sprengjurnar í hafið. Á fáum sek-
úndum heyrðust margar spreng-
ingar.
Geysihá vatnssúla þeyttist hátt
í loft upp og skutur tundurspill-
isins lyftist upp úr sjónum og
hristist hroðalega.
Við köstuðum fleiri djúp-
sprengjum á sama stað. Sunder-
Framh. á bls. 120.