Lesbók Morgunblaðsins - 06.04.1941, Blaðsíða 8

120
LESBOK MORGUNBLAÐSl.\*S
Hvað sem öllu sannsögulegu við-
víkur, lœtur Shakespeare leikrit
sitt gerast á þessum slóðum.
Straumur er harður í Evrar-
sundi — oft um 4 sjómílur á klst.,
og víða eru grynningar, en leiðin
er glögg, siglingamerki og vitar
víða. Að sigla um Eyrarsund, blíð-
an sumardag, er svo fagurt, að því
verður varla með orðum lýst. Þar
skiftast á lágar strendur og háir,
brattir, skógi vaxnir bakkar. Og
máske er skógurinn einmitt feg-
urstur í augum þess, sem aldrci
hafði sjeð skóg fyr. Og bey-kiskóg-
urinn beggja megin sundsins stóð
nú nýlaufgaður, síðast í maí —
eða fyrstu daga júnímánaðar. Það
segja þeir, sem eru nákunnugir
skógartrjám, að meðan beykið sje
nýsprungið út, *sjeu bevkiskógar
fegurstu skógar veraldar, með
ljósgrænum, silkihærðum blöðum.
En ekki haldá þeir þeirri yndis-
legu fegurð nema hálfsmánaðar-
tíma.
Innan um trjágróðurinn standa
fögur hús, mörg úr rauðum tíg-
ulsteini, sumarbústaðir efnamanna
— og þorp sjómanna niður við
strendur sundsins. Svo víkkar
sundið þegar kemur inn fyrir
Krónuborg og Svíþjóðarmegin er
farið fram hjá eyjunni Hven
(Hveðn), sem er fræg- fyrir dvöl
stjörnufræðingsins Tycho Brahe
og byggingar hans þar. Þar bygði
hann athugunarstöð sína „Stjörnu-
borg“ og slot sitt „Úraníuborg11
— á 16. öld. Víða varð hann fræg-
ur, því í stjörnufræði var hann
langt á undan sínum tíma, en af
byggingum hans er ekki eftir
neitt annað en grunnurinn. —
Óskiljanlegt, hvernig mennirnir
fara stundum með sum sín merki-
legustu verk sín. En vegna þessara
fáu steina, sem eftir eru af bygg-
ingum Tycho Brahes, kemur nú
mannfjöldi til þessarar „hálendu"
eyjar á hverju sumri.
— Eftir fáar stundir hillir und-
ir „borg hinna fögru turna“, sem
Hafnarbúar nefna borg sína
stundum. Svo er staðnæmst til að
taka hafnsögumanninn um borð
og brátt legst gamla Sterling að
bólverkinu á „íslands plássi“.
Á bryggjunni þar beið maður,
í meðallagi hár, grannvaxinn með
barðastóran hatt. Það var hann,
sem jeg átti að vera hjá næstu
fjögur árin í Hróarskeldu.
Ilann hjet Jensen, sem er álíka
algengt nafn þarlendis eins og
Jónsson hjerlendis.
Með söknuði og þakklæti fyrir
góða viðkynningu kvaddi jeg
minn gamla skólastjóra Morten
Hansen og fór svo með Jensen,
hinum nýja húsbónda mínum, á
járnbrautarstöðina.
Skipalestir á
Atlantshafi
Framh. af bls. 115.
landbáturinn kom nú aftur og
kastaði þremur sprengjum. Við
gerðum aðra djúpsprengjuárás.
Sprengjurnar sprungu á feikna
dýpi. Hundruð fiska flutu upp.
Þegar yfirborðið hafði kyrst
fórum við með hægri ferð um
svæðið. Af kafbátnum sást nú ekk-
ert og mælitækin greindu hann
ekki.
Meðan við biðum þarna í eftir-
væntingu flaut þykk olíubrák upp
á yfirborðið og breiddist út yfir
stórt svæði. Sjóliðarnir og foringj-
ar um borð í tundurspillinum
ráku upp fagnaðaróp og þegar
flugbáturinn flaug yfir staðinn,
sendi flugstjórinn okkur sigur-
merki.
Um nóttina sendum við flota-
stjórninni skeyti um, að Bretland
ætti í höggi við einum kafbát
færra en áður. Næsta morgun
fylgdum við skipalestinni inn í
írska sundið, milli írlands og
Kintyre-höfðans á Skotlandsströnd
í skýjunum fyrir ofan okkur
heyrðust við í þýskum flugvjel-
um og skyttur okkar stóðu reiðu-
búnar við byssurnar. En áður en
til okkar kasta kæmi komu þrjár
breskar Hurricane-flugvjelar og
eftir það heyrðum við ekki
meira frá Þjóðverjunum.
Á einni viku höfðum við fylgt
63 kaupskipum og mist eitt. í írska
hafinu mættum við annari skipa-
lest, með 51 skipi, sem var á út-
leið, og þegar við komum til hafn-
ar okkar var þar fjöldi skipa sam-
an kominn, búinn til siglingar.
Þannig heldur baráttunni stöðugt
áfram.
TV/T argir kvikmyndahúsgestir
eru þeirrar skoðunar, að
hin þýskættaða kvikmyndadís,
Marlene Dietrich sje alveg úr
sögunni og muni sjást lítið á kvik
myndum í framtíðinni. Það er
rjett, að svo leit út um tíma, sem
Marlene „væri búin að vera“ í
kvikmvndaheiminum, því kvik-
mvndir, sem hún ljek í, voru illa
sóttar. Marlene fór til Parísar-
borgar og- er hún yfirgaf Ameríku,
ljetu blaðamenn í veðri vaka, að
vart ætti hún þangað afturkvæmt.
En þetta hefir farið á annan veg.
.Nýlega er farið að sýna vestra
kvikmynd, sem Marlene leikur að-
alhlutverkið í og sem nefnist á
ensku „Seven Sinners“. Ber kvik-
mynda gagnrýnendum erlendra
blaða saman um, að með þessari
mynd hafi Marlene náð sjer upp
á ný og að leikur hennar í „Sev-
en Sinners“ sje síst lakari en í
frægustu mynd hennar „Blái eng-
illinn“. í þessari mynd leikur Mar-
lene gleðikvinnu og gerist mynd-
in á Suðurhafseyjum. Amerískur
liðsforingi verður ástfanginn af
henni og margt kemur fyrir áður
en sögunni lýkur. Skal ekki fjöl-
yrt um þessa mynd hjer frekar,
því vafalaust verða lesendurnir
búnir að gleyma efninu, þegar
myndin kemur hingað.
★
ýlega var mjer boðið að sjá
reynslusýningu í Nýja Bíó.
Sýnd var kvikmynd, sem fjallar
um hina rómantísku og vinsælu
negrasöngva Suðurríkja Banda-
ríkjanna. Ekki mun myndinni'
hafa verið gefið íslenskt heiti enn-
þá. Aðalhlutverkin leika Don
Ameche og A1 Jolson, söngvarinn,
sem frægastur er úr „Sonny Boy“.
Þetta er einkar hugðnæm kvik-
mynd, öll tekin í eðlilegum litum.
Inn í hana er fljettað ástaræfin-
týri, sem JLátið er gerast í ame-
ríska þrælastríðinu. Fjölda marg-
ar skrautsýningar eru í myndinni
og mikið er um fagran söng og
vinsæla hljómlist. Þetta er mynd,
sem vafalaust verður vinsæl hjer.