Lesbók Morgunblaðsins - 08.06.1941, Qupperneq 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
i 195
Frá Grímsey: Borgaskerin.
Aðalmaturinn af kettagi er fup:l
í Grímsey og fuglurnar (því svo
segir Grímseyingurinn) eru svart-
fugl, lundi, fýlúngar og skegla.
nándar nærri eins vel á æfi minni.
Svo er mikill munur á hvort mað-
ur etur fuglinn fullorðinn eða
úngan og enn skiptir miklu hvort
fuglinn er nýr, hánginn eða salt-
aður. Þorskur og heilagfiski er
miklu betra í Grímsey en hér,
miklu stærra og feitara. Grímsey-
ingurinn sagði reyndar að þar
væri alveg fisklaust, en eg sá hvað
eptir annað að menn reru þar út,
„einn á báti“ eins og íngjaldur
heitinn í skinnfeldi og komu eptir
tæpan klukkutíma með þrjátíu
rígfullorðna fiska. Þetta þætti
okkur afli við Eyjafjörð. Þrátt
fyrir þennan mikla afla eru Gríms
eyingar líka allir bláfátækir og
það er nokkuð til í því sem Þórð-
ur Guðjónsen sagði mér að Gríms-
eyingum dytti ekki í hug að fara
á sjó nema svó mikið væri' af
fiski að þeir gætu geingið fram
í fjöru og rétt hendina fram í
sjóinn, upp á þenn gemytlega
máta að fiskur væri á hverjum
fíngri þegar þeir drægju hendina
að sér aptur. Ef ekki væri fiskur
nema á fjórum fíngrum þá bölf-
uðu þeir og segðu að nú væri
dauður sjór kríngum Grímsey, en
ef fiskur væri á hverjum fíngri
þá bölfuðu þeir og segðu að sér
væri hvert andskotans fiskileysið,
en þó teldu þeir að þeir hefðu
orðið varir. Þetta mun vera orð-
um aukið, en hverju gamni fylgir
nokkur alvara.
Fallegt er í Grímsey og ljóm-
andi fallegt þegar gott er veður
og landsýn góð. Þaðan sést frá
Tjörnesi til Skagafjarðarfjallanna
austari, þ. e. fjallanna sem eru
milli Eyjafjarðarsýslu og Skaga-
fjarðarsýslu. Item sést fram um
allar sveitir bæði í Þíngeyjarsýslu
og Eyjafjarðarsýslu, en ekki voru
Grímseyingar svo fróðir að geta
sagt mér hvar þetta og þetta
fjall ,sem við sáum væri í Eyja-
firði. Eyjan er öll hærri að aust-
an og þar eru björgin. Sígið var
í þau meðan eg var úti í Grímsey,
en eg gaf mér ekki tíma til að
horfa á sígið og geturðu markað
af því að eg sló ekki slöku við
bótaníkina meðan eg var í Gríms-
ey. Eg hafði líka, satt að segja,
séð sígið áður í ungdæmi mínu.
Eg klifraði niður í vík nyrst á
eyjunni, sem heitir Básavík og er
eingin hættuferð, þó flest kvenn-
fólk mundi kynoka sér við að
fara þángað niður. Það er einhver
sá interessantasti staður, sem eg
hefi komið á vegna fuglalífsins:
það úir alveg og grúir af fuglum
í kríngum mann, einkanlega skegl-
um, lundum og lángvíum og þess-
ir foglar levera þann merkilegasta
og margbreyttasta konsert, sem eg
hefi heyrt á æfi minni. Þetta er
nú í bjarginu fyrir ofan mann,
Básabjarg.
en á stígnum fyrir framan úir og
grúir af úngum, dauðum, hálf-
dauðum og lifandi, sem hafa hrun-
ið fram úr hreiðrunum. Sá er
munur á skegluúnganum og fýl-
úngsúnganum að skegluúnginn er
ákaflega meðgörlegur. Eg tók tvo
upp og leit svo út sem þeir yrðu
alls ekki hræddir, en andskotans
fýlúngsúnginn gerði eitt verra
attentat til að spúa á mig lýsi.
Áður en eg hverf alveg frá
Grímsey verð eg að geta þess að
þegar eg kom þangað út voru
þar til tveir snapsar af brennivíni,
en ekki deigur dropi þegar eg fór
þaðan, eins og lög gera ráð fyrir.
Svo hélt eg til Húsavíkur frá
Grímsey og beið þar -í viku eptir
Agli. Þar bótaníseraði eg talsvert,
fór upp að Uxahver og þótti
skítur og skömm til koma að öllu
leyti, út á Tjörnes og upp að
Laxxamýri. Þar hitti eg einn úng-
an og efnilegan grasafræðíng, Jó-
hann son Sigurjóns gamla, og
hafði hann safnað allmiklu í sum-
ar og mörgu sjaldgæfu. Hann
hafðiá-ákveðið flest rétt, einkum
starirnar og þótti mér merkilegt
Þegar eg var ekki að bótanísera
á Húsavík eða í grendinni var eg
náttúrlega að drekka mig hálf-
fullan, því leingra komst eg aldrei.
Einkanlega lenti eg þar í merki-
legu selskapi eina nótt, með sjö
sjódónum og héldum við alla nótt-
ina til í húsi, sem Steingrímur
sýslumaður er að láta byggja. Við
súngum og trölluðum og létum
öllum illum látum, svo eingum
kom dúr á auga á Húsavík, en
einginn ónáðaði okkur, enda frétti
eg seinna að þetta hefðu verið
verstu berserkir á Húsavík, sem
einginn þyrði að komast í klærnar
á. Við mig voru þeir hinir kurt-
eisustu, enda traktéraði eg þá á
tveimur heilflöskum af brenni-
víni. Eg hafði mikil afskipti af
Steingrími sýslumanni, séra Jóni
og Gísla lækni þessa viku, sem
eg var á Húsavík og líkaði við
þá mætavel, en mest þótti mér þó
koma til Guðjónsens gamla. Það
er fjandans ári geðugur karl, sem
maður getur talað við um alla
skapaða hluti og er mikils virði.
Nú svo fór eg með Agli til Ak-
ureyrar í einhverju því versta