Lesbók Morgunblaðsins - 17.08.1945, Side 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
411
La Cbénaie
upptökin að mestu trúmálahreyf-
ingu Frakka á 19. öld. Þessvegna
urðum við ásátt um, að við skyld-
um skoða æskustöðvar þessa tveggja
snillinga: höllina Comburg þar serrv
Vicomte Francois, René de Chate-
antriand ólst upp, og herrasetrið
La Chenaie sem var ættaróðal Hug-
nes, Félicité, Robert de Lamennais
óg varð frægt vegna kláusturlifnað-
ar þess, sem hann lifði þar með
lærisveinum sínum og vegna þess,
að þar ritaði hann hinar ódauðlegu
bækur sínar „Paroles d'un Crovy-
ant“ og „Le livre du Penple".
8ist grunaði mig þegar við geng-
um uppi á varnarvirkjunum (remp-
arts) St. Malo og vórum að bolla-
leggja um þetta, að daginn eftir ætti
jeg að lifa þá skemtilegustu stund,
að hcyra talað um Jónas Hall-
gTÍmsson og Fjölnismenn og njóta
góðs af aðdóun, sem þeirn var lát-
in í tje hjer i framandi landi. En
það er einmitt aðal tilgangur þess-
ara lína, að segja frá því. En fyrst
verð jeg að ljúka við söguna um
St. Malo.
Við fórum að lokunx að skoða
gröf Chateanbriand's en eftir ósk
hans sjálfs liggur hún xiti á hárri
klettasnös, ]xar sem hvítar brim-
slettur döggva siðasta hvílustað
þessa mikla skálds, þegar stormur
er.
Annars var það skuggi annars
mikilmennis, sem fylgdi mjer all-
an þennan dag í St. Malo; var það
endurminningin urn vin rninnn, Dr.
Jean Charcot, því hann hafði ekki
talað við mig um annan stað meir
en um St. Malo. Þar hafði hann
látið byggja bæði skip þau, er hann
fór heimskautsferðir sínar á: Le
Francais og Pourquoi pas?, sem ár-
inu áður hafði farist hjer við land.
Hann hafði mikla ást á þessari
börg og St. Servan, er telja mætti,
að sje partur af henni, en skamt
þaðan átti hann landsetur „La
Passagére1 ‘.
Eitt strætið í St. Servan ber nú
nafn hans, en við það er kirkjan,
sem mjer ljek lnigur á að sjó, af
því hann hafði sagt rnjer, að þar
Jiefði hann beðist fyrir og neytt
altarissakramentisins síðasta morg-
uninn áður en hann lagði. af stað
í síðustu ferðina til íslands.
Við fórum svo í hægðum okkar
meðfram stnaragðströnditini þaiig-
að til við komutn til hins fagra bað-
vistarstaðar Dinard. Þangað var
ferðinni aðallega heitið, því vinur
rninn. hinn þekkti rithöfundur
Roger Vercel og frú hans höfðu
árinu áður heima í Reykjavík, tek-
•ið það loforð af mjer. að jeg skyldi
dvel.ja hjá þeim nokkra daga, þeg-
ar jeg kæmi til Frakklands. Þau
hjónin voru á hinu stóra ferðamanna
skipi „Lafayette“, sem i nokkur
ár kom hingað á leið til Jan Mayen
og Svalbarðs. Roger Vercel skrifaði
bók um þessa ferð sína, „cmfæy un
Blanche“, þar sem hann auðvitað
minnist á landið okkar og helgar
því hjerumbil Vi af bókinni, ílann
lxafði þekkt Dr. Charcot og vegtia
frásagna hans og alt sem hann
hafði lesið um landið, þráði hann
að sjá það, og eins og margir Frakk
ar. hafði liann snúið sjer til forseta
Alliance Francaine h.ier — en þá
var jeg í þessari virðingarstöðu —T
til þess að fá ýmsar upplýsingar
áður en hann kæmi hingað. Brjef
hans voru skemtileg, og svo þegar
hann og kona hans komu hingað
til Reykjavíkur, urðutn við miklir
vinir. Roger Vercel hefur síðan hann
kom hjeðan 1936, skrifað bók, Jean
Villemeur, um franska fiskimenn
við ísland og rnætti vel nefna „Á
lslandsmiðum“, eins og hitt fræga
bók Pierre Loti’s.
Við kornutn nokkuð seint til
Dinard 18. d. júlímánaðar, en aí
því að þau hjótlin voru þetta kvöld
í veislu, þá kaus jeg heldur að vera
á hóteli urn nóttina og konia til
morgunverðar næsta dag. Þetta
g.jörði .jeg og þá sagði húsbóndinn
m.jer sögu, er mjer þótti heldur en
ekki nierkileg. ,
Hann byrjaði á því, að bera ntjer
kveð.ju ftá hinum fræga sjórnmála-
manni og fyrverandi forsætisráð-
herra Edouard Herriot, borgarstjóra
Lyonboorgar, sem jeg auðvitað
hafði heyrt talað mikið um, sjeð
og hlustað á í franska þingintt. Jeg
fór því að hlægja, og tók það ekki
alvarlega, en þá sagði vinur minn,
að þetta vææri alveg satt: kveldinu
áður, eftir mat, hefðu þeir gengið
saman úti í garðinum hjá veitinga-
hxtsinu og hann hefði þá talað um
mig við hann og sagt honunt, að
jeg væri forseti Alliance Francaise
í Reykjavík. mikill vinur Dr. Char-
cot o. s. frv.
Frattth. á bls. 416.

(