Lesbók Morgunblaðsins - 19.01.1947, Page 4

16
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Ilestamir koma upp úr Jöklu; Stefán að hanclsama Glóa.
Þegar þau sögðu honum frá því að
þau væri nestislaus, svaraði hann hik-
laust:
— Þið getið fengið nógan mat hjá
mjer. og hvað sem þið viljið. Þið get-
ið líka fengið þennan.
Og hann henti á stóran tarf sem
var þar heinia við. Þeim leist nú ekki
á það, að fara að slátra nauti. Það
var h'ka úþarfi. því að Jón hafði nóg-
an og gúðan mat til þess að fylla allar
nestisskrínur þeirra. og veita þeim svo
vel, að það var engti líkara en þau
væri í veislu. Var það eitthvað annað
en að bíta mvglað brauð og sötra jökul
vatn á öræfum uppi. Jón bauðst líka
til þess að ferja þau yfir Jökulsá dag-
inn eftir, svo að þau þyrfti ekki að
fara sömu leið til baka fram til jök-
uls. Var því með þökkum tekið.
Morguninn eftir kom Jón að máli
við Stefán og bað hann að selja sjer
Glóa, eða hafa hestakaup við sig.
Leist honum fram úr skarandi .vel á
folann. Stefán sagði sem var, að hann
hefði enga heimild til þess. Riðu þeir
svo úr hlaði. V'ar Jón á jörpum fola,
fallegum og bráðfjörugum. Var nú
hleypt, og varð þar skjótleiksmunur
eigi minni en þá er þeir ()rn og Þórir
dúfunefíevndu hesta sína á Ki!i forð-
I un^tfaga;. svo strokaði Glói fram úr
þeim^aTpa. Var Jóni nú enn meiri
hugur á því að fá Glóa og bauð Stef-
áni að hann mætti velja úr 40 liest-
um sínum hvern sem hann vildi og fá
þó mikla milligjöf. En það sat við
sama. Stefán vildi ekki farga Glóa.
Ferjustaður á Jökulsá er hjá Ferju-
fjalli og er þangað svo sem hálftíma
reið frá Möðrudal. Jón hafði orð á
því að áin værj í meira lagi og var-
hugavert að leggja hestana í hana,
sundið væri svo langt og erfitt. En
Stefán treysti hestunum vel og þó
sjerstaklega Glóa að hafa forystu fyr-
ir þcim. Var nú byrjað á því að ferja
fólk og farangur yfir. Er áin ]>arna
straumþung og hrakti ferjuna mikið
í hverri ferð og varð svo að draga
hana langa leið npp mcð bökkunum
báðum megin til þess að geta náð
rjettum lendingarstað þinum megin.
Var mikill vaðall og erfiði við þetta,
en maður, sem Jón hafði með sjer
reyndist hjnn öruggasti og duglegasti
ferjumaður. Varð hann að fara 4 eða
5 ferðir fram og aftur yfir ána, og er
það ekki heiglum hent. Fullar þrjár
stundir var verið að ferja alt yfir. Og
svo voru hestarnir reknir í ána. Þeir
fengu erfitt sund eins og Jón gat til,
en komnst allir heilu og höldnu yfir.
Kvöddu þau nú þá Möðrudælinga
með virktum. Og svo vár lagt á stnð
inn á öræfin aftur.
Frh.„
ÓDAUfíLFIKlXX.
Gömul hrlrjisöcrn hcrmir f>að að
guðimir hafi lcngi Irrotið hcilann um
f>að, hvar þau cvtti að gcyma vissuna
um ódauðlcikcnn og eiUft Hf svo að
manninum skyldi sjást yfir hana. Að
lokum akvaðu f>cir að fcla hana í
hugskoti tnannsins sjálfs. f>ví að f>ar
mundi honum aldrei detta í hug að
leita að henni.
0
Jón í Möðrudal, Kristján Zoega og Stefán Filippusson.