Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1947, Blaðsíða 4

128
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
J.'*i -
|nar

/
okEum sjeð svndandi stór-
sem þarfíiLeTjaðaláfangastaðiir á jiess-
ari leið. Mo sakar ekki að geta þess,
að ]>að er Lkið, sem á j)etta og'á að
vhalda jjp
EIXS^9|teið ur^éj. tekið fram var
Tíomið arvatj\3að áliðnum degi
_þess 29. ágúst. Hefði nú verio gott til
veiða, ujh¥*i§itækiá'*kcfðu ekki týnst,
því nóa \5rtkt af {Hri. í Búðará var
Jt. d. ar
4ilungu<
Klukkan'Éíu um kvöldið heyrðist
rímnakr?(|?rapur í fjarska, og Jiegar
betur að gáð, revndist þar vera
kominn.íjjgtfs úr ferð sinni. Var fcrð
hans hin mc&a happaferð, kom liann
færandiih^lidi, því hann hafði fundið
veiðitækin ?VÍ1. sem við týndum. Var
rennt jjiJjjfraK um kvöldið, en cnginn
fekkst ktfinltiirinn, enda bvrjað að
skyggja^I’ioifd allir því að hugsa -sjer
fyrir náfft^ii. Var glatt á hjalla,
kváðu Sen"’jnmur Konráð, Lárus og
Guðmuá<í|yrij5Klukkatfi 41/2 að morgni
30. ág. kgj#tX,árus og vakti alla. Taldi
hann u(ienn ckki mega sofa úr sér
augun 1 dásamlegu veðri. Var
því upþljRStur og fit. Sumir hituðu
kaffi ogtefokuí saman dótið, en á með-
an tókiir.^þpit Kjartan og Guðmann
veiðitækj^, )|þyldi nú reynt að fiska
til miðrle^jsyerðar. Tókst það þannig,
að er Jæir.hófðu dregið 4 silunga á
r
land, urðu jieir að hætta, því þá var
alt tilbúið að liefja ferðina að nýju.
Nú var meiningin að reyna að kom-
ast til Grímstungu um kvöldið. Fór-
um við fvrst austur með Búðará að
norðan, en síðar yfir hana og eftir
melbörðum og mosaþembum, þar til
komið var á Stórasand. Var nú stór-
um greiðfærara og það svo, að ill-
mögulegt var að fvlgja bílnum eftir
á hestunum.
STÓRISANDUR er geysivíðáttu-
mikið landflæmi og skiptast ]>ar á
eyðisandar og grjóturð. Eins standa
s.-yidöldur upp úr sandinum á stöku
stað, jiar á meðal Krákur á Sandi.
Sandurinn er, ems og áður er getið,
mjög grýttur víða, en þar má sjá
verk víðsýnna manna, þar er braut,
sem rudd hefir verið endur fyrir
löngu, en er það breið að aka mátti
bifreiðinni af talsverðri ferð þar í
gegn. Flýtti þetta mjög fyrir ferð okk-
ar og mátti segja að við flygjum á-
fram. 1 dalverpi einu komum við að
klettastalli, en upp á honum undir
sandöldu voru margar vörður hlaðn-
ar. Var það sjáanlega mikið verk, því
grjótið, sem vörðurnar eru hlaðnar
úr, er þunnt hellugrjót. Síðar fengum
við vitneskju um. að staður þessi er
kallaður Ólafsvörður, eftir Ólafi bisk-
upi, sem hafði verið þar á ferð forðum
með sveinum sínum. Eiga jieir að
hafa verið veðurtepptir þarna og lilað-
ið vörður til jiess að halda á sjer hita
og drepa tímann. Næsti áfangastaður
var Grettishæð, sem er hæsti hluti
leiðarinnar. Er það móbergsdrangur,
sem stendur upp úr sandinum. Segir
sagan að þar hafi Grettir Ásmundar-
son setið og hugað að mannáferðum
yfir sandinn og munu þær hafa verið
meiri þá en nú. Enn var haldið norð-
ur og farið framhjá svokölluðum
Hrefnuhöfða og komum við svo bráð-
lega norður á Grímstunguheiði. Kafli
þessi var mjög stirður fyrir bifreið-
ina.
GRÍ MSTUNGUHEIÐI er mjög
grösugt land, vötn falla öll nú orðið
til norðurs og í fjarska sjást ýms
fjöll á Norðurlandi, svo sem Víðidals-
fjöll og Vatnsdalsfjöll og fleiri. Þenn-
an dag allan sat Kjartan hesta, sömu-
leiðis að mestu Guðmann, aftur á
móti notuðu Lárus og Konráð bifreið-
jna. Höfðu þeir oft farið mest af leið
þessari á hestum, en af skiljanlegum
ástæðum aldrei setið í bifreið frá Arn-
arvatni til Vatnsdals. Skemtu þeir sjer
hið besta við vísnakveðskap. í sjer-
stöku uppáhaldi var þessi vísa:
í Grímstungu auðsældar
auðnan ræður sæti,
%