Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1947, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
129
fuglalögin friðunar
fá þar eftirlæti.
Svo og þessi, s<‘m er einskonar
sveitasöngur þeirra Vatnsdæla:
Hjer er ekkert hrafnaþing,
hjer er enginn tregi.
Farðu vel með Vatnsdæling
vinur elskulegi.
Margar fleiri stökur kváðu þeir fje
lagar.
Eftir því, sem norðar dró, færðumst
við nær fjöllunum og brátt sást ofan
í einn fegursta dal norðanlands, sem
sje Vatnsdalinn. Var það fögur sjón
í jafn dásamlegu veðri, sem var þenn-
an dag, eins og líka alla dagana sem
ferðin stóð yfir.
Vatnsdalurinn er, eins og margur
veit, grösugur mjög og þjettbýll.
Standa bæirnir beggja vegna dals-
ins. Aður fyr voru bæir í heiðinni,
til dæmis er Lárus fæddur þar. Hann
er því. manna kunnugastur þarna,
enda mátti segja, að hann og þeir fje-
lagar þekktu hverja þúfu, kom það
sjer vel, því að ef ekki er rjett farið
mátti búast við að lenda í fúamýr-
um, sem nóg er af þarna í hciðinni.
Klukkan var um 5 síðdegis þann 30.
ágúst er við komum að Grímstungu.
Höfðum við þá verið í rúmar 10
klukkustundir frá Arnarvatni, en frá
Kalmanstungu í 23V2 klukkustund á
ferð fvrir utan tímann ,sem fór í bil-
unina. Aldrei munum við gleyma því,
hvað okkur fanst fallegt þarna í dáln-
um þetta kvöld, veðrið dásamlegt,
blakti ekki hár á höfði, sljettar grund-
ir, ár og fjallahlíðar, alt var þetta
svo rómantískt í kvöldsólinni.
GRÍMSTUNGA, sem er fremsti
bær í \ atnsdal að vestan, stendur
undir hárri heiðarbrún, í tungu milli
tveggja áa. Heitir önnur Álka og renn-
ur norður rjett vestan við túnið, en
hin er Vatnsdalsá, sem rennur nokkru
austan við það. Renna þær síðan sam-
an skammt fyrir norðan Grimstungu-
bæinn. Er við komið að Grímstungu
var þar uppi fótur og fit, því þótt
bifreiðaleið sje þangað hafði engin
bifreið komið úr þessari átt áður. Var
tekið á móti okkur með hinni mestu
rausn. Er við höfðum þegið góðger&ir
í Grímstungu hjeldum við yfir ána
Álku að bænum Haukagili. Býr þar
Konráð ferðafjelagi okkar, var ekki
um annað að ræða, en að koma þar
við og þiggja góðgerðir. Lárus fylgdi
okkur úr hlaði og alt að Haukagili.
Dvöldum við þar um stund og und-
um vel hag okkar.
Sú stund nálgaðist nú óðum, er við
skyldum kveðja þá Lárus og Konráð.
Kviðum við þeirri stund, vegna þess,
að þeir höfðu reynst okkur hinir
prýðilegustu ferðafjelagar og leiðsögu-
menn, en þetta varð nú svona að vera.
Þeir þurftu að sinna búum sínum, en
við að halda áfram ferð okkar. Er
óhætt að segja það, að við vonuðumst
til, að ef við þyrftum einhvern tíma
á leiðsögn að halda, þá væri hún sem
líkust þeirri, er þeir fjelagar ljetu okk-
ur í tje.
V ^ íW
Jerry Wald hljómsveitarstjóri
heyrði á þetta samtal milli hjóna í
Hollywood.
— Við skulum skemta okkur ær-
lega í kvöld, sagði maðurinn.
— Ágætt, sagði konan. En mundu
eftir }|ví að skilja eftir Ijós í forstof-
unni, ^f þú kemur heim á undan mjer.
í *
Louis B. Mayer, forstjóri Metro-
Goldwyn-Mayer, var eitthvað reiður
við Van Johnson.
— Náðu í Van Johnson í síma,
sagði hann við skrifara sinn, og ryddu
til á skrifborðinu mínu svo að jeg
geti barið í borðið.
«
JL