Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1949, Side 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
603
haus“. Og misjafnlega mæltist fyr-
ir þetta tiltæki hans, eins og sjá
má á vísu, sem þá kom upp, ef
vísu skyldi kalla:
Gvend í Haga grályndan
gerir klaga sjerhver mann
fyrir sína illu taug,
upp hann setti lönguhaus.
Jeg spurði Jóhann hver hann
heldi að hefði verið tilgangur Guð-
mundar, hvort þetta hefði átt að
vera gamanleikur. Hann svaraði
því, að svo mundi ekki hafa verið,
hann hafi ætlað sjer að gera rok
að bátunum, svo að þeim hefndist
fyrir að róa, og þótt enginn hefði
tekið fram fyrir hendurnar á hon-
um, þá hefði mönnum þótt þetta
ósæmilegt. Eitthvað hefði þá eimt
eftir af trúnni á lönguhausa og
gerningaveður, því að það hefði
verið málsháttur í Þorlákshöfn,
þegar veðurútlit var Ijótt:
— Hann ætlar að gera eitthvert
lönguhausaveðrið núna.
Jeg hefi tekið báðar þessar sög-
ur, svo hægt sje að bera þær sam-
an og sjá hvernig sögusagnir skol-
ast á fáum árum. Hitt er líka merki-
legt, að enn skyldi eima eftir af
hjátrúnni á lönguhausa og gern-
ingaveður fyrir rúmum 60 árum.
Á. Ó.
^ ^ ^ ^ ^
KONAN lá fyrir dauðanum. Hjá henni
sat fósturdóttir þeirra hjóna.
— Jeg fer nú bráðum að skilja við,
sagði konan, en þú skalt ekki vera
hrygg út af því. Jeg veit að fóstri þinn
mun gera alt fyrir þig, því að honum
þykir vænt um þig, og líklega væri
það heppilegast að þið giftuð ykkur.
— Já, við vorum nú einmitt að tala
um það áðan, sagði stúlkan snöktandi.
Konunni brá svo mikið að henni
. batnaði.
ENGINN maður er með öllu gagnslaus
í lífinu — ef ekki er annað þá getur
hann sýnt með dæmi sínu hvernig
menn eiga ekki að lifa.
og jeg vona að þú verðir eins við nýa
húsbónda þinn. Þú verður að vera hon-
um hlýðinn og tala í hvert skifti sem
hann óskar þess.“
En þá sagði hundurinn með áherslu:
„Mjer dettur ekki í hug að ljúka upp
mínum kjafti fyr en víxillinn er greidd-
ur.“
BÚKTALARI nokkur var að ganga inn
í veitingahús, en í sömu svifum kemur
þar hundur hlaupandi og verður hon-
um samferða inn um dyrnar og inn að
veitingaborðinu. Búktalarinn bað veit-
ingamann að láta sig fá viský og sóda.
Svo sneri hann sjer að hundinum og
sagði: „Hvað viltu fá, Bill?“ Og veit-
ingamaðurinn heyrði glögglega að
hundurinn svaraði: „Láttu mig fá
brauðsneið með fleski."
Þetta þótti veitingamanni afar undar-
legt. Hann gaf hundinum hornauga, en
sagði ekki neitt, heldur færði búktalar-
anum drykkinn og hundinum brauðið.
Eftir nokkra stund bað gesturinn um
í glasið sitt aftur, og svo sagði hann
við hundinn: „Hvað má jeg nú bjóða
þjer, Bill?“ Hundurinn svaraði: „Láttu
mig fá brauðsneið með fleski, en jeg
vil ekki að sinnep sje á henni.“
Það flaug í hug veitingamanns að
það mundi sjer stórhapp ef hann eign-
aðist þennan merkilega hund, sem
kunni að tala. Hvílík ös mundi ekki
verða í veitingakránni þegar það vitn-
aðist að þar væri talandi hundúr. Hann
spurði gestinn hvort hann vildi selja
hundinn. Það kom skelfingarsvipur á
gestinn. Nei, honum hafði ekki komið
til hugar að selja hann Bill, vin sinn
og fjelaga. Gestgjafi sótti málið því
fastar og þá fór búktalarinn að linast.
Tímarnir væru erfiðir, sagði hann, og
ef hann gæti fengið 1000 dollara fyrir
hundinn, þá------
Gestgjafa þótti verðið ekki of hátt,
en hann átti ekki nema 400 dollara í
eigu sinni. Vildi ekki gesturinn selja
sjer hundinn gegn því að fá 400 dollara
greidda út í hönd og 600 dollara víxil
til þriggja mánaða? Hann kvaðst vera
viss um að hann gæti borgað 600 doll-
ara eftir þrjá mánuði, af því að hann
helt að hann mundi græða svo mikið á
hundinum.
Þeir keyptu þessu. Búktalarinn fekk
400 dollara og vixilinn og stakk hvoru
tveggja á sig. Svo sneri hann sjer að
Bill til að kveðja hann.
„Vertu sæll, vinur minn,“ sagði hann.
„Þú hefur reynst mjer trúr og dyggur
^ ^ ^ ^ ^
ótijtta
EFTIR að hafa athugað æviferil 6813
manna lýsti Raymond Pearl yfir því,
„að tóbaksreykingar styttu líf manna
og hve miklu það nemur fer eftir því
hvað menn hafa reykt mikið.“ Hann
komst að þeirri niðurstöðu að meðal-
aldur manna væri:
Þeirra, sem ekki reykja.........67,7 ár
Þeirra, sem reykja í hófi....... 65,5 —
Þeirra, sem reykja mikið........57,7 —
Með öðrum orðum: Þeir, sem reykja
í hófi, glata ekki fyrir það nema 2,2
árum af ævi sinni, en þeir, sem reykja
mikið, glata 10 árum af ævi sinni. Þetta
má líka skýra á annan hátt. Sá, sem
reykir í hófi styttir líf sitt um 12,7
mínútur með hverri sígarettu; sá, sem
reykir mikið, styttir líf sitt um 34,6
mínútur með hverri sígarettu. Sá, sem
reykir að jafnaði einn pakka af sigar-
ettum á dag, styttir ævi sína um 11,5
klukkustundir með hverjum pakka,
sem hann reykir.
(Eftir „Conditioned Reflex Therapy).
^ ^ ^ ^ ^
Keijliincjar
ÞEGAR öndin skilur við líkamann,
deyr líkaminn ekki allur samstundis.
Húðin er lifandi í fimm daga þar á
eftir, beinin í þrjá daga, blóðkornin 18
klukkustundir. Vöðvar í handleggjum
og fótum eru kvikir í fjórar klukku-
stundir, heyrnin heldur áfram í eina
klukkustund, sjónin í 30 mínútur. —
Hjartavöðvarnir hætta að starfa 20
mínútum eftir viðskilnaðinn, og heila-
frumurnar deya ekki fyr en eftir hálfa
klukkustund.
DÖKKEYGIR menn sjá betur í myrkri
en ljóseygir. Þess vegna sjá Svertingj-
ar fjórum sinnum betur í myrkri en
hvítir menn. Dökkum augum er ekki
heldur jafn hætt við ofbirtu og ljösum
augum.