Lesbók Morgunblaðsins - 27.05.1951, Side 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
293
- * ' ' < -■ ' ■
<£* ^ C/ *~wjrv*s c /,',
y VíW **■+***
V /+’•**** / , ' ' '■ V*. .. y y* ' y
>g44a^fs«' y'/f/rs'//{/*>■/*■ , '^t/Y
/S ■ ,.f r.-, ;
. ts * / - ^ , , v
/ S/'- 'Jsí -,^ Sss í£ XVS'S"***»
' * ' " '' 'v ,/>•»-,.... ,
/'7 ~^4c'*r? ***/*» C* -~ l*~.
/r , ý- ■■■'
0$ ',;4 j/ '■ •
< ■/'<&%%£$*»*£*''<■•c.' < v*«t /S.Sa'~/ -,</,,•■- <
: VS M / '/■: >-*<.,.■■■’■ . ■'/ Sae-/< ■•* -■: - '*y< ■' ,Vv
0'<t'&{/, fkrs* kff-r- '' • * 4. '-"' -yf’— v- <*"' //*•'-'/ »/< íS'.-■:■:
&ÁL.J: áuJy-^Ó*. &£.. S, „,. 'í
:•::-: - ' ^ ,: -:-: ? ' . ' :-v •
,W ;■<} ■>■/ '■<&,.■,■■ ,:
ft:j
Iiiiiiiiiai M\
g-r.-Sj2-y ,-■
■■: •■■■-- . . ■ ■ 2: / •<
■ • • <-< -: x' '< - •■ ; /
* * /--/ " í
*y VV^i. > j
Vegabrjef Gísla 1895 frá Sigurði Olafssyni, sýslumanni og sjera Stefám
Stephensen.
í raunirnar rekur. Ef þú ert fálátur
og kurteis kalla þeir þig „gentle-
man“, en ef þú ert framhleypinn
og ágengur eru þeir vísir aö segja:
„mind your own business“, og það
er ekki gott!
SJÁLFBOÐALIBI í
STRÍÐINU
— Hefur þú engan þátt átt í
hernaði Breta hinn tyrri aldarhelm
-inginn?
— Jeg hef að minsta kosti aldrei
kvatt til hernaðar, en jeg var sjálf-
boðaliði í gamla stríðinu og hlaut
að launum þakkarskjal og heiðurs-
pening, eins og hinir. Fyrst var jeg
tvö ár á skotíærabát niður við Dar-
danellasundið og Krít, lengstum
við að selflytja skotfæri úr einu
skipi í annað. Það var leiðinda-
vinna og ekki hættulaus, þó allt
slampaðist það af. í þeirri útivist
hafði jeg með mjer gömlu sálma-
bókina og Passíusálmana, sem
mamma gaf mjer, þegar jeg fór að
heiman. Þær bækur hafa jafnau
fylgt mjer, og jeg vona, að þær
fylgi mjer líka hinsta spölinn. Aldr-
Kona Gísla, dóttir og dóttursonur.
ei hef jeg skilið þá menn, sem haft
hafa efni á því að kasta barna-
trúnni. Undarlegt er það fólk!
Árið 1917 kom jeg heim frá Mið-
jarðarhafinu og rjeðst þá á flutn-
ingaskip, sem sigldi fyrir sjóherinn.
Kom jeg þá einu sinni til „Svíden“
og leist mjer það fagurt land. Að
stríðinu loknu hvarf jeg svo aftur
á togarana, þessa þrautalendingu
starfsævi minnar, svo ólík sem sú
iðja er íslenskum sveitabúskap.
— Dvaldist þú hjer í Grimsby hin
síðari heimsstyrjaldar árin?
— Já, auðvitað. Jeg hef hvergi
verið um dagana nema hjer, á ís-
landi og á sjónum — en sjórinn er
stór!
LANGAR LIvKI TIL
ÍSLANDS
— Mundir þú vilja flytja til ís-
lands ef þú ættir þess kost?
— Nei, áreiðanlega ekki. Það
væri of seint. Hjer á jeg heimiii
mitt og ástvini og alt, sem mjcr
er kærast. ísland er fyrir rnjer bara
gömul minning, draumur æsku
tninnar, sem jeg gæli við, þegar
lítið er að gera. íslensku togara-
sjómennirnir hafa reynst mjer bet-
ur en jeg á orð til að lýsa, og þcirn
hef jeg öllum kynst hjerna. Ef jeg
flytti til íslands mundi jeg óðara
missa sjónar af þeim, og þeir eru
einu Islendingarnir, sem jeg þekki.
Hinum hef jeg gleymt, énda munu
þeir flestir dauðir.
— Hvers mundir þú óska, ef þú
ættir þrjár óskir?
Jeg mundi í fyrsta lagi óska
mjer þess, að jeg yrði ekki öðrum
til byrði í cllinni, að jeg fengi að
hafa konuna mína hjá mjer, það
sem jeg á ólifað, og svo — og svo —
mundi jcg biðja þcss, að við hefð-
um ögn meira fyrir okkur að leggja
— ögn meira af tei og sykri, og svo-
lítið meira smjör.
Fátt kann þjer að finnast um
óskalistann minn, cn minstu þess,
ljúfur, að jeg hcf lifað 75 jól, og