Lesbók Morgunblaðsins - 24.02.1952, Blaðsíða 6

82
^ LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
r
IWinnirgartafla Kelsalls í bókhlöðunni.
Li* —,
sem íslendingar hafa erft frá forn-
öldinni fyrir vísinda-elsku. Þannig
hefur engin lýsing á íslandi, eftir
því sem útlendir menn segja, er
vit hafa á, enn komizt til jafns við,
því síður tekið fram lýsingum
þeirra Eggerts Ólafssonar og
Bjarna Pálssonar á íslandi, sem nú
er nálega 100 ára gömul. Þetta ætti
að knýja þá, sem nú eru uppi, og
þá sem upp eru að vaxa, til þess
að verða ekki of miklir ættlerar
feðra sinna í þeirri einu stefnu, sem
landar vorir hafa að tiltölu ekki
verið eftirbátar í annarra mennt-
aðra þjóða.“
Þessi orð rektors hafa eflaust
fallið í góðan jarðveg hjá skóla-
piltúm, því að meðal þeirra voru
þá ýmsir, er seinna urðu nafnkunn-
ir fyrir ritstörf, svo sem Björn
Jónsson síðar ráðherra, Björn M.
Ólsen síðar rektor, Valdimar Briem
síðar vígslubiskup, Jón Ólafsson
síðar ritstjóri, Kristján Jónsson
skáld, Þorleifur Jónsson síðar
prestur og Indriði Einarsson leik-
ritaskáld.
---★-----
Til verðugrar minningar um
hinn eðallynda enska mann, sem
sýndi Reykjavíkurskóla svo mikla
vináttu og rausn, var marmara-
tafla sett á vegg í bókhlöðunni, og
á henni stendur:
HOC ÆDIFICIUM
BIBLIOTHECÆ CONSERVANDÆ
CHARLES KF.LSALL
ANGLUS
SCHOLÆ ISLANDIÆ DONAVIT
LAUS BENEFACTI SAXO
PERENNIOR
Þetta hús gaf Englendingurinn
Charles Kelsall skólanum á íslandi
til aff gej'ma í bókasafn sitt. —
Lof þess, ef lofsamlega er gjört,
stendur steini lengur.
Ekki var húsið tekið í notkun
fyrir bókasafn skólans þegar er
hann var fullger, heldur geymt í
skólanum eitt ár enn. Vildu menn
að veggir hússins næðu að þorna
vel áður en bækurnar væri fluttar
þangað. En það kom sér vel að
bókhlaðan skyldi standa auð, því
að einmitt þá fór fram viðgerð á
þaki dómkirkjunnar og var Stifts-
bókasafnið því flutt á meðan í hina
nýju bókhlöðu.
Þetta er þá sagan um tildrögin
að því að fyrsta bókhlaðan á íslandi
var reist. Eru nú senn 85 ár síðan
hún komst undir þak. Ég hef ritað
þetta svo að Reykvíkingar gleymí
því ekki, að hús þetta er vinargjöf
frá erlendum manni og um leið
nokkurs konar viðurkenning fyrir
bókmenntaleg afrek íslendinga og
bókhneigð. Hér er því hús sem vér
megum vera stoltir af að eiga, enda
þótt Danir þyrftu endilega að
sletta sér fram í byggingu þess, og
þess vegna sé það með öðrum svip,
heldur en ef íslendingar hefði sjálf-
ir byggt það eftir sínu hyggjuviti
og kunnáttu á þeirri tíð. Vér getum
gjarna gleymt því, eins og vér verð-
um að gleyma svo mörgu öðru frá
sambýlisdögunum. Og þegar vér
göngum eftir hinni breiðu og fögru
Lækjargötu og lítum upp til litla
hvíta steinhússins sunnan við
Menntaskólann, þá skulum vér
jafnan minnast þess, að hús þetta
er heiðursgjöf til íslendinga fyrir
menningu þeirra um aldaraðir.
Og það mætti eins vel sýna er-
lendum ferðamönnum þetta hús og
skýra þeim frá sögu þess, eins og
þeytast með þá fram og aftur til
þess að sýna þeim birkikjarr, sem
aðeins ’ vekur meðaumkun þeirra,
þótt oss sjálfum þyki það fagurt.
^ v íW
BRIDGE
A K G 10 4
V 6 2
♦ 4
A Á K G 8 7 3
A Á D
V G
♦ Á D 10 9 7
3 2
A 10 6 4
A 9£ 3
V Á K D 9 7 3
♦ 85
A D 2
Norður gaf. Báðir í hættu. Sagnir:
N A S V
1 lauf 1 tigull 1 hjarta pass
1 spaði 2 tiglar 3 hjörtu pass
4 hjörtu pass pass pass
Spil þetta var í keppni og alls stað-
ar sló V út TK. En þegar hann sá að
borðið átti ekki meiri tigul, skipti hann
um. Sumir slógu út spaða og þá fékk
A tvo slagi og þar með var spilið tapað,
því að V hlýtur að fá einn slag í trompi.
— Sumir slógu út trompi og S drap
gosann í þeirri von að trompin væri
skipt, en tapaði fjrrir vikið. Ef hann
gaf gosann var spilið unnið. A gat þá
aðeins tekið slag á SÁ og síðan ekki
við söguna meir.
A t e o l
V 10 8 6 4
♦ K G 6
N
V A
S