Lesbók Morgunblaðsins - 24.02.1952, Blaðsíða 10

86
r
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
r
Kristján Imsland:
V
Fyrsta annað og-------------------
— Smásaga —
LITLA útkjálkaþorpið lá fyrir
botni Þangvíkur, íbúarnir voru
fáir og húsin smá, en þó voru tvö
hús, sem af báru, hús kaupfélagsins
og læknisbústaðurinn. En þó þorp-
ið væri fátæklegt, var það vinalegt
og hlýlegt, þar sem það lá baðað
í morgungeislum vorsólarinnar og
speglaði sig í lognsléttum sjávar-
fletinum. Eða þannig leit þetta út
í augum nýja læknisins, þar sem
hann stóð við gluggann á borð-
stofunni sinni og virti fyrir sér
þorpið.
Ánægjusvip var þó engan að sjá
á andliti Péturs læknis, enda
kannske skiljanlegt er snögg
straumhvörf verða í lifnaðarhátt-
um manna. *
Mundu viðbrigði ekki mikil, ung-
um ólofuðum manni, að hverfa frá
gleðiríku lífi meðal fjörmikilla
vina í stórbæ, í fámenni og ókunn-
ugleika þessa litla útkjálkaþorps?
Ó jú, sennilega.
Eða mundi liðni tíminn ekki fá
að valda honum heilabrota vegna
verkefna hans hér?
Það er ekki vert að vera með
óþarfa heilabrot í ótíma, bezt að
sjá hverju fram vindur, hugsaði
Pétur, en hrökk þá ofurlítið við,
því í sömu mund var stofuhurð-
in opnuð og Inga ráðskona kom
inn með morgunverðinn.
Inga var roskin og ráðsett ekkja,
sem hreppstjórinn hafði útvegað
Pétri fyrir ráðskonu.
„Gjörið þér svo vel, læknir,
morgunverðurinn er til,“ sagði
Inga, setti bakka á borðið og hvarf
svo hljóðlega út úr stofunni.
Pétur gekk frá glugganum og
settist við borðið, en í sömu mund
hringdi talsíminn. Pétur stóð upp,
gekk inn í skrifstofu sína og greip
taltækið.
„Héraðslæknirinn hér.“
„Góðan daginn, þetta er hjá Þor-
steini bónda á Sjávarhól, það er
Bryndís sem talar. Hann pabbi
varð svo veikur í nótt, að okkur
þótti nauðsyn að biðja yður að líta
til hans og höfum við því sent bát
eftir yður. Mér þótti réttara að láta
yður vita, þá þegar er síminn væri
opnaður.“
„Þakka yður fyrir, ég skal vera
ferðbúinn þegar báturinn kemur,
verið þér sælar.“ Pétur lagði tal-
tækið frá sér, gekk inn í stofuna
og tók til matar síns.
Meðan Pétur gekk frá áhalda-
tösku sinni, var hann ekki að hugsa
um væntanlega sjúkravitjun, held-
ur beindist hugur hans að röddinni
í símanum. Röddin hafði verið þýð,
mjúk og hljómfalleg. — Hvernig
skildi eigandi raddarinnar líta út?
Sennilega falleg stúlka. Þó þurfti
það ekki að vera, ólaglegar stúlkur
höfðu oft fallega rödd. Kannske
reynandi að forvitnast eitthvað umj
þetta hjá ráðskonunni. Pétur kall-
aði fram og litlu síðar kom Inga
inn.
„Það var verið að hringja til mín
rétt í þessu og tilkynna mér veik-
indi Þorsteins á Sjávarhól. Stúlkan
sem hringdi kvaðst heita Bryndís.“
„Einmitt, er Þorsteinn karlinn
veikur? Já, Bryndís er einkadóttir
Sjávarhólshjóna, efnileg og lagleg
stúlka um tvítugsaldur. Það er sagt
að hún sé lofuð Þrándi í Rekavík.“
„Svo.“
„Já, það rennur nú á snærið hjá
þeim pilti, því Sjávarhólsheimilið
er talið stórefnað.“
„Það er svo,“ svaraði Pétur og
leit út um gluggann. „En þarna
kemur báturinn, sé ég. Það er ekki
vert að láta þá bíða lengi eftir sér.
Viljið þér rétta mér yfirhöfnina
mína, Inga?“
Pétur grípur tösku sína og yfir-
höfn, hraðar sér niður á bryggju
og um leið og báturinn leggur að
bryggjunni, stekkur hann léttilega
niður í bátinn, sem þegar leggur
frá aftur.
—★—
Sjávarhólsbærinn stóð nokkuð
fyrir ofan malarkambana upp af
lendingunni, sem var fyrir miðri
vík, er lá fyrir opnu hafi.
Bæjarhúsin voru fornfáleg út-
lits, en þó reisuleg. Stóðu þau í
miðju allstóru sléttu túni, vel af-
girtu og ræktuðu.
Húsfreyja stóð úti fyrir dyrum
og heilsaði Pétri, er hann gekk í
hlað. — Hún var sköruleg kona,
þokkalega'búin, um fimmtugsaldur
að sjá, björt yfirlitum og frekar
lagleg.
„Gjörið þér svo vel og komið þér
inn, annars mun bezt að ég gangi
á undan og vísi yður leið,“ sagði
hún um leið og hún gekk inn. Pétur
gekk á eftir henni og var vísað inn
í svefnherbergi hjónanna. Var það
bjart og rúmgott herbergi, búið
fáum en traustum og vönduðum
húsgögnum. í rúmi undir glugga
lá roskinn maður, frekar rauðbirk-
inn í andliti, dökkhærður og dökk-
eygur, en þó laglegur. Á stól við
höfðalagið sat stúlka um tvítugs-
aldur, virtist hún há en grönn, með
mikið ljósgult liðað hár, dökkblá
augu, bjartan hörundslit og rauðar
safamiklar varir. Nokkur augna-
blik stóð Pétur og virti stúlkuna
fyrir sér, gekk síðan til hennar, en