Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1952, Síða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
• r' y/f ’ " Slr i
var opinn ollum.
Þorpinu stjórnaði forstöðumaður,
Lars Volder, en ráðskona var í
hvorri íbúðarbyggingu, er sá um
aðbúnað íþróttamannanna.
íbúðarhúsin voru nýsmíðuð. Þau
eiga síðan að vera bústaðir fyrir
hjúkrunarkonur Ullevál-sjúkra-
hússins, sem þarna er rétt hjá. —
íslenzki hópurinn bjó á þriðju hæð
ásamt hollenzkum skautamönnum,
en auk þess bjuggu í þorpinu Norð-
urlandaþjóðirnar allar, Búlgarar,
Júgóslavar, Ástralíumenn og Ný-
sjálendingar.
Við höfðum til afnota átta svefn-
herbergi og voru yfirleitt tveir í
hverju. Hverju fylgdi snyrti-
klefi með heitu ogköld|i( v^tni.,—
Ennfremur hofðum við eina lifiá
setustofú með| úfVarpsi^eki, eitt
baðherbergi með steypibaði og her-
bergi í kjallara. fyrir skíði.
Maturinn var mikill og fjöl-
breyttur. Nóg var af ávöxtum, sem
annars hafa varla fengist í Noregi
undanfarin ár. Við hefðum þó ver-
ið fegnir því að fá meiri fisk. Kjöt-
ið var jafnan minna steikt en hér
er'venja.
Það var ekki mikil viðkynning,
sem skapaðist þarna milli keppenda
okkar og annarra þjóða og eru það
hin mismunandi tungumál sem
fyrst og fremst valda því. Sam-
bandið er þó auðfengnast við hinar
Norðurlandaþjóðirnar og ber að
sjá svo um á síðari Vetrarleikum
að við búum í nágrenni þeirra.
Tvö önnur ólympíuþorp voru í
Oslo, auk Ullevál, og voru þau
kölluð „Sogn“ og „Ila“. Skipulag
þeirra var með sama hætti og Ulle-
vál.
Fyrirgreiðsla var yfirleitt mjög
góð í Olympíuþorpinu og starfsfólk
áhugasamt um að gera dvölina þar
sem bezta.
Dvalarkostnaður var 40 n- kr. á
mann á dag.
Starfslið og verkaskipting
Aðal-fararstjórn annaðist Einar
B. Pálsson, en til aðstoðar honum
voru Gísli B. Kristjánsson, flokks-
stjóri og Johannes Tenman göngu-
kennari. Eins og nánar er greint
frá í yfirlitinu um ferðalagið,
dvöldu svigmennirnir um tíma sem
sérstakur hópur og annaðist þá
Gísli B. Kristjánsson um þá. Á
sama hátt sá Johannes Tenman um
göngumennina.
Fararstjórinn kom fram út á við
fyrir flokksins hönd og annaðist
viðskiptin við framkvæmdanefnd
leikanna. Hann sá um fjárreiður
ferðarinnar og uppgjör.
Framkvæmdanefnd Vetrarleik-
anna hafði í samráði við Ólympíu-
nefnd íslands skipað Harald Krþy-
er sendiráðsritara til þess að vera
„attaché“ íslenzka flokksins. Aðal-
starf slíks starfsmanns er skv.
ólympíureglunum að hafa milli-
göngu milli framkvæmdanefndar-
innar og Ólympíunefndar eða far-
arstjóra um ýmis skipulagsatriði
og ennfremur að veita aðstoð \úð
undirbúning ferða og dvalarstaða.
Haraldur Krpyer varð flokki okk-
ar að góðu liði og nutum við þekk-
ingar hans bæði á staðháttum og
skíðaíþróttinni.
Það var nýung á þessum Ólym-
píuleikum, að skipaðir voru sér-
stakir starfsmenn til þess að veita
þátttökuþjóðunum aðstoð og upp-
lýsingar á hinu íþróttalega sviði.
Aðstoðarmaður okkar hét Johann
Schönheyder.
Ég er þakklátur starfsfélögum
mínum úr förinni fyrir hið góða
samstarf þeirra.
Reynsla mín úr förinni er sú, að
fararstjórn og starfslið mátti ekki
fámennara vera. Ég kynntist þessu
atriði og hjá öðrum þjóðum, sem
meiri reynslu hafa af þátttöku í
stórmótum en við. Munu ekki aðr-
ar þeirra hafa haft jafn fámennt
\ 215
starfslið að tiltölu og við íslend-
ingar.
Afleiðing af þessu varð því mið-
ur sú, ao við gátum ekki tekið þátt
í ýmsum ráðstefnum, sem þarna
fóru fram, til þess að fulltrúar víðs-
vegar að úr heiminum gætu borið
saman reynslu sína og aukið þekk-
ingu sína- Persónulega saknaði ég
þess mest að hafa ekki tíma til þess
að sækja fundi og námskeið sem
Alþjóða-skíðasambandið hélt, til
þess að fjalla um dómarastörf og
skipulag skíðamóta.
Það má ekki búast við því, að
skíðamennirnir geti leyst af hendi
nein störf fyrir aðra á slíkum stór-
mótum sem Vetrar-Ólympíuleik-
um. Þeir Ijiafa þá nóg með sjálfa
sig. Á æfihgum þárf fylgdarmaður
(flokksstjóri eða þjálfari) að vera
með hverjum hópi og hann þarf
einnig að þekkja eða geta farið
skíðabrautirnar. — Við keppnina
þurfa að vera fleiri fylgdarmenn en
við æfingar. 5
Að þessu sinni kom það að gagní
að stökkmaðurinn, Ari Guðmunds-
son, hefur verið búsettur í Oslo
og gat einnig notið aðstoðar for-
mannsins í skíðafélagi sínu þar,
Viggo Friling.
Vegna þess hvaða þjóðir það eru,
sem einkum sækja Vetrar-Ólym-
píuleika, eru enska og þýzka mest
notuðu tungumálin í viðskiptum
þeirra á milli og við stjórn leik-
anna.
Hér skal gerð grein fyrir þeim
hluta Vetrarleikanna, sem íslend-
ingar tóku þátt í.
Setning leikanna
Aðalsetning leikanna fór fram á
Bislet-leikvanginum í miðri Oslo
þ. 15. febr. Skíðafólkið, sem átti að
taka þátt í alpagreinunum, stór-
svigi, bruni og svigi, var þá statt á
Norefjell og gat því ekki verið við
athöfnina á Bislet. Sérstök setning-