Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1952, Síða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
219
Æíingar hans í Holmenkoll-braut-.
inni á undan stökkkeppninni tók-
ust vel.
Árangur hans á sjálfum Vetrar-
leikunum varð ekki eins góður og
vonir stóðu til. En það er Ijóst, að
hann er írambærilegur stökkmaður
á erlendum mótum.
Niðiulag
Samstarf var ágætt meðal allra
þátttakenda í förinni. Skíðamenn-
irnir eru allir reglumenn og þess
skal einnig getið, að cnginn þeirra
neytir tóbaks. Ég tel framkomu
þcirra liafa verið til sóma. Ég er
þeim öllum þakklátur og eins þeim
er undirbjuggu förina hér heima.
í undirbúninginn var lögð mikil
vinna og það er Ijóst, að hún bar
góðan ávöxt.
Um hinn íþróttalcga árangur hef
ég getið hér að framan. Hann er
ekki enn nægilega góður mældur
á hinn alþjóðlega mælikvarða
Ólympíuleika. Hins vegar tel ég
að hann sýni áberandi framfarir á
sviði skíðaíþróttarinnar hér, miðað
við aðrar þjóðir.
Ég varð þess oft var í förinni, að
meðal annarra þjóða er það, nú
tahð eðhlegt eða sjálfsagt, að ís-
lendingar taki þátt í Ólympíuleik-
um.
Sjúklingnum hafði versnað mikið og
læknirinn var alveg hissa á því.
— Fóruð þér ekki eftir ráðum mín-
um? sagði hann.
— Jú, nákvaemlega.
— Og þér hafið ekki reykt meira en
10 sig-arettur á dag?
— Nei, en ég held að mér hafi versn-'
að a því. Ég hef aldrei reykt fyr.
— Hvers vegna giftist þú Pétri?
— Vegna.péningánna.
— Og hvers vegna ski du'5u við
hann?
^ — Ég náði í peningana. ■ __
t I ‘
Á Gcgnisbökkum cr grasið hátt,
— gott þar til hcyja-fanga.
Solvcig löngum um sumarnátt
sést þar mcð Oddi ganga.
Lf manna nitægðar vcrða vör,
viðnáms er þrctinn kraftur,
að læknum i skyr.di flýla för
og falla í „pyttinn" aftur.
Beitarhúsgauga á Bcstakot —
blöskrar ci sveinum knáum,
hagsælt er þar og haganot
hjarðar, af kjarna nr stráum.
Illveðra rcynist þar óræk spá,
er hcnni skylt að hlíta,
cr Skcljungur stcndur stcininum hjá
og stritar sin bönd að slíta.
Af Krókárdals brúnum kenibir shjó,
á klcttunum veðrið gnauðar,
i hclgrcipar frostsins hcft hver tó
hríslurnar grænu dauðar.
Einmana íákur þar frisar hátt
í forleik að stormsins trylli,
við heyrum á freranum hófaslatt
er hleypur ’ann tinda á milli.
í Hálfdánartungum húmið svart
hrígur að gangna-kofa,
gleðjnnar Iengur ei verður vart
virðar þar allir sofa.
Öldin vaknar þó öll í svip
við ýlfur og gelt i hundum,
mn lijarta og brjóstfarahrolikenndgrip,
hófaslög duna á grundum.
Helreiðin færist húsi nær
hriktir í kofans röftum,
rakkaþvagan er orðin -ær
ásækin glefsar kjöítum.
Óttirm hjá mörgum út þá þramt,
• engri.varð bundinn hömlu;
menn aetluðu „tryppið'1 orðið laust
úr aldaviðjunum gömlu.
Hörgáfdals þykh ieioú) Lng,
með holtinu veptur^ð Kaaa,
grjóturðuna illutu og gilja þroag,
er ganga þvert yfir hana.
I Tryppaskát glæstur hopur hneit,
I
— hörð var sú dauða glírna.
Þar hefur mannvonzkan minnisrcit
merkt sér til seinni tíma.
Við Oagdvelju efldir ýtar fyr,
áltu töfina langa.
Nú cr þar fcrðazt við bclri hyr
hilar um hciðina ganga.
Hátt cr þó fallið fram í ál
flúðir livar vaka á sleimun.
í Giljareitum er gata hál
glottir þar dauði i leynum.
'<t
Á Egilsdal ganga gcrist löng
um gljúfur og urðavegi,
inörgum virðist þar vistin ströng
á válegum skuggadegi.
Ýtum verður þar illa hætt
við útburði fást og drauga.
Það yrði mörgum minnisstætt
að missa silt hægra auga.
í myrkri ef þú ferð yfir ðlerkigil,
og máninn er hulinn skýjum,
og helfölva slær á hamraþil
hjúpað af snævi nýjum.
Á götunni framar ef greinir þú mann
og getur ei ferðir hans skilið,
á Volamclsskeiðimii hrasar hann
og hljóðandi steypist í gilið.
Iljá Miðhúsum oft hér áður var
ura Austurdal leitt að fára.
í lcyni Klofningur liggur þar
lítt mun hann hrekki spara.
Mcð klofinn að öxlmn hausinn hann
liefur upp leikinu tamau:
Að skjótast í veg fyrir skilamann
og skella kjómmunuin saman.
Abser er kwr.inn í e; ffi nú
uppi þó kofgr standa,
þar var ^amt áður blómlegt bú
c-g báíæiúán tatili:
Ein var þó kýr, og ekki sveik
óðalið sitt í tr> ggðusa.
Glrður s‘g þar við gamaale^k
með gö:p im úr neð -j óyggðum.
MAGNÚS Á VÖGLUM.