Lesbók Morgunblaðsins - 04.05.1952, Síða 2

222
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Spurði liann mig um undirbún-
ingslærdóm minn undir hingað
komu. Sagði cg honum frá bú-
fræðiprófi mínu, og, að ég óskaði
þess að setjast í 2. bekk skólans.
Taldi hann ekki vel líklegt að það
gæti tekizt, inntökupróf væru þeg-
ar byrjuð, kröfur væru hér nokkr-
ar um undjrbúning, cn þekking sú,
er Hólaskóli veitti bændaefnum,
væri fjarskyld þeirri þekkingu, sem
liér væri krafizt.
Er svo skemmst frá að segja, að
þessi draumur minn cndaði á þann
vcg, að ég settist í 1. bekk skólans.
Féll mér svo vel að tala við skóla-
meistara í þetta fyrsta skipti, að
mér fannst ég meiri maður eftir en
áður, og mér fannst hann fremri
öorum þeim mönnum, sem ég hafði
þá kynnzt; eitthvað yndi að návist
lians, sem þó væri ekki auðvelt ao
koma orðum að. Hugði ég gott til
har.dlciðslu lians, byggði miklar
vonir a lienni, enda verð ég að játa
þegar, að sú von brást mér ckki.
Mætti rita langt ínál um úgæti
skólameistarans, enda þótt íátt citt
verði hér talið, vegna rúm- og
tímaleysis.
MEÐAL NEMENDA
Þcgar ég kom í nemendasveit
Kennaraskólans, þá tók ckki betia
við. Var ég þar, í orðsins dýpsta
skilningi, að teljast mcð busunuin
Öll var nemendasveitin hin glæsi-
legasta. Bauð liún af sér góðan
þokka- Mátti margs góðs af henni
vænta, er hún kæmi út í lífið sem
svo er kallað, og fengi tækifæri til
þess að drýgja dáð.
Þó ég minnist allra minna skóla-
systkina að góðu einu, þá ery mér
bekkjarsystkini mín minnisstæðust.
Er her ekki rúm til að geta þeirra
allra, end^ þýðir ekki að þylja tóm
nöfnin. Þau eru §nn§rs ^taðar
skráð. Skal hér af handahófi nefnd
nokkur minna bekkjarsystkina.
Má þar meðal annarra nefna
Guðgeir Jóhannsson. Var hann úr
Grafningi ættaður. Hafði hann alizt
upp hjá Þorláki Guðmundssyni, al-
þingismanni, í Fífuhvammi. Hann
var bráðgáfaður og mikill lær-
dómsmaður. Hann var ávallt cfst-
ur í bekknum. Varð hinn ágætasti
kennari og ástmögur nemenda
sinna.
Þar var Bjarni Bjarnason, ’nú
skólastjóri að Laugarvatni. Hann
var, þegar á ungum aldri, mikill
og glæsilegur að vallarsýn. íþrótta-
maður var hann ágætur, glímu-
maður mikill, burðaírekur og smá-
mennunum ekki hent að ganga til
fanga við hann. Bjarni reyndist
ekki mikill lærdómsmaður, en
drcngur góður og prúðmenni mik-
ið, staðfastur og rcglusamur-
Þá má nefna Helga Hallgrímsson
frá Gnmsstööum í Mýrasýslu. Er
haun höfðingjaættar til bcggja
lianda, cnda bcr hann cinkenni
slíks. Hann cr kvik-músikelskur
maður fram í hvern íingurgóm og
enda íleira golt tii lista lagt.
Þar var Hcrvald Björnsson, ælt-
aður úr Ilrútafirði. Ileiur hann
verið skólastjóri í Borgarnesi um
áratugi- — Hann reyr.dist góður
námsmaður, og var, fyrir margra
hluta sakir, einn hinn ágæíasti
bekkjarnautur.
Þar var Þorsteinn Sigurðsson,
ættaður úr Eyjafirði. Hann reynd-
ist góður námsmaður. Honum var
í olrkar hópi veitt eftirtekt, enda
bjó liann yfir góðri greind og hafði
fas og viðmót Norðlendingsins. —
Hcfur hann verið kennari við Mið-
bæjarskóla Reykjavikur um fjölda
mörg ár.
Þar var Guðrún Johsnnsdottir,
ættuð fP§trek§firði. jSíðar varð
hýn hýsfjeyj^ ^ð Koll^firði, en er
ný kenngri við barnaskóla j P.evkjy
vík. Quðrún reyndist okkur einkar
skemmtileg bekkjarsystir, fluggáf-
uð, háttprúð, drenglynd og um-
gengilcg á allan hátt. Vcru þau
Guðgeir og Guðrún ávallt efst í
okkar bekk. Mætti meðal annars
nefna um námshæfileika Guðrún-
ar, að hún er ágætur stærðfræð-
ingur, sem ekki er títt um kven-
fólk.
Þar var Þuríður Þorvaldsdóttir
frá Melstað í Hrútafirði. Var hún
gædd ágætum námshæfileikum,
enda af gáfuættum. Hafði hún iðk-
að bókleg íræði frá barnsárum og
því okkur öllum bekkjarsystkinum
sínum lang fróðust, er í skólann
kom. Uggði hún því ekki að sér
og drógu bekkjarsystkini liennar
hana nokkuð uppi, svo munurinn
varð minni, er upp var staðið, en
Jiegar í skólann kom. Samt minnist
ég Þuríðar sem hinnar glæsilegustu
námsmeyjar.
Þar var Sigurjón Kjartansson,
Vestur-Skaftfellingur að ætt. Hann
reyndist fremur góður námsmaður,
músikelskur maður með ágætum,
snyrtimaður í allri framkomu, og
heiðursmaður fram í hvern fingur-
góm.
Svona mætti lengi halda áfram
um bekkjarsystkini mín í Kennara-
skólanum. Þau höfðu öll sitthvað
til síns ágætis, prýddu öll sinn bekk
og hafa reynzt gagnlegt fólk á
skákborði tilverunnar. Við Bjarni
Bjarnason vorum umsjónarmenn í
okkar bekk til skiptis. Kom þá
strax í ljós, að hann er maður
regiusamur og trúverðugur við
það, er hann tekur að sér.
SKÓLALHID
Skólalíf Kennaraskólans, á mín-
um skolaarum, var gott. Nemc-nd-
urnir þáru virðingu fyrir sinni til-
veru, sottu namið af taisverðu
kappi og vildu verja timanyrn vel,
voru lausi.r við víndry^kju, tófcaks-
naiitn og allt, sem illt leiðir af
nautn þessara munaðarvara. ,