Lesbók Morgunblaðsins - 04.05.1952, Side 16

236
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
* 8 3 2
V 9 7 4 2
♦ —
+ Á K D 10 3 2
£> 7
G 10 8 6
K D G 7
5 S
i
A Á 10 6
V Á K D 5
♦ 10 8 4 2
* G 6
A K G 9 6 4
V 3
4 Á9 6
A 9 8 5 4
Suður gaf. Báðir í hættu. Sagnir voru
þessar: S V N A
1 H pass 2 lauf pass
2 gr pass 4 H pass
pass pass
V sló út TK og hann var drepinn í
borði mpfl trompi. Síðan tók S tvo siagi
á hátromp, en pegar nann sá að A hafði
ekki átt nema eitt tromp leizt honum
ekki á að halda áfram þar og sló út
laufi tvisvar. Seinni slaginn drap V
með trompi og sló út trompi aftur. Nú
komst S ekki inn í borði og afleiðingin
varð sú að hann tapaði 3 slögum.
Rétt hefði verið af S að gefa þegar
einn slag í trompi, þá var hann viss um
að vinna.
& ^ & G
Gunnar Halldórsson
óðalsbóndi í Kirkjuvogi var sagður
mestur kraftamaður þar syðra og vissu
menn eigi til að honum yrði aflfátt.
Einu sinni var hann ásamt öðrum
manni á gangi með sjó. Sáu þeir að
fullorðinn selur svaf á flúru eða steini
í fjörunni. Læðist Gunnar aftan að
honum og nær í afturhreyfana og held-
ur selnum þar til hinn’maðurinn kom
og gat rotað hann. Var þetta kallað
þrekvirki mikið. (Finnur á Kjörseyri).
Skemmtanir á Alþingi.
í fornöld gáfu menn sig við að segja
í ÞJÓÐMINJASAFNI. — Smám saman færist nær því að öllum gripum Þjóð-
minjasafnsins sé komið á sinn stað í hinum nýu húaakynnum. IJm seinustu
helgi voru tveir svningarsalir opnaðir fyrir almenning og cru þar iðnmunir og
listmunir frá 16., 17. og 18. öld. Kennir þar margra prasa og er mikill munur
á hver yfirsvn fæst yfir þennan hluta safnsirs og áður meðan hann var geymd-
ur í hinum dimmu og þröngu húsakynnum á háalofti safnahússins við Ilverfis-
götu. Hér getur að líta tvo muni í safninu, stóra kistu og bægintíastól, sem frú
Ragnheiður Jónsdóttir kona Gísla biskups Þorlákssonar á Hólum hefur átt. Eru
þessir munir mjög haglega útskorrir, enda kló sá cr kunni, því að talið er að
Guðmundur Guðmundsson í Bjarnastaðahlíð hafi smíðað gripina og skcrið þá.
Guðmundur var ættaður frá Bæ í Borgarfirði, sonur Guðmundar lögréttumanns
og Sigríðar Jónsdóttur Egilssonar prests í Stafho'ti. Harn sigldi ungur til tré-
smiðznáms, en er hann kom heim aftur fól Brynjólfur biskup Sveinsson honum
að vera yfirsmiður hinnar miklu dómkirkju, sem hann !ét reisa í Skálholti.
Síðan var Guðmundur fenginn til þess að gera skírnarlaugina í Hólakirkju og
er það sá kjörgriour, sem ekki á sinn líka, eins og allir vita er komið hafa í
Hólakirkju. Skúli prestur í Goðdölum (afi Skúla Magnússonar) fekk Guðmund
til þess að smíða prédikunarstól í kirkjuna þar og þegar Guðmundur kom með
stólinr. hafði Skúli svo mikið við að hann „fór á móti honum í processíu.“ —
Guðmundur var talinn allra manna hagastur á landi hér á sinni tíð.
(Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
sögur og kvæði, og mun það lengi hafa
haldizt. En þegar fram í sótti, virðist
hirðfíflatízkan útlenda hafa komizt hér
inn að nokkru og menn hafa haft mest
gaman að heimskulegum skrípalátum,
eins og veizlugikknum og enda vita-
visum, og ekki kippt sér upp við, þó
að ekki væri það allt sem fínast. Þann-
ig höfðu menn að minnsta kosti stund-
um alþingisskáld, til þess að yrkja
leirburð á Alþingi, og hafa menn sög-
ur af einum þeim bullara, Braga
nokkrum Gissurarsyni úr Reykjavík.
Hann varð alþingisskáld eftir 1760.
Þeir Magnús amtmaður Gíslason og
Ólafur vieelöemaður Stephensen höfðu
hann með á Alþingi og létu hann yrkja
þar fyrir þingheimi um heldri menn
og dætur þeirra, og var oft ekki fag-
urt, en enginn mátti reiðast kerski
hans. Ein vísa er til um Ólaf, þegar
hann sat í amtmannsstað á Alþingi:
Ólafur á rauðum kjól
engin hefir hann smíðatól,
ei hann væri ærulaus
ef á honum sæti kattarhaVs.
Bragi hafði uppeldi af Gufunes-
spít^la og frían flutning og mat á
Alþingi. — (Þjóðhættir).