Lesbók Morgunblaðsins - 27.09.1953, Blaðsíða 2

536
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
með mislitum blómum: Lengi lifi
drottningin.
Síðan var ekið út úr borginni og
að fornum kastala, sem stendur á
skógi vaxinni hæð. Er ekið um
laufgöng heim að dyrum kastalans
Þarna fórum við inn og var okkur
sýnt allt sem þar er að sjá. Þar á
meðal var nokkurs konar náttúru-
gripasafn, en það voru höfuð af
alls konar dýrum með húð og hári:
ljónum, tigrisdýrum, nautum, sauð-
nautum, sauðfé og geitum og ótal
skepnum öðrum. Ekki sá ég þar
neinn íslenzkan kindarhaus og
fannst mér þó sem vel hefði sómt
sér þar hausar af hinum horna-
stóru villuhrútum, sem forðum
voru í Núpstaðarskógum.
Efst í turninum komum við í
stóran veitingasal. Þaðan var út-
sýn yfir umhverfi borgarinnar. Var
það slétt og hallandi niður að sjón-
um og stóðu þar tré á stangli. En
ofan við vellina voru 2—3 hæða
hús úr rauðum múrsteini. Þau eru
ekki sérlega há, því að hver hæð
er miklu lægri en hjá okkur. En
þarna var dásamlega sveitarlegt og
gleymi ég því ekki.
Hinn 13. júli var lagt á stað frá
Belfast og komið til höfuðborgar-
innar Dublin, um miðja nótt undir
fagurlega stirndum himni og skorti
þar ekkert á næturfegurðina nema
íslenzku norðurljósin.
SKEMMTIFERÐ UM
SUÐURSVEITIK
Annan daginn sem við vorum
þarna fengum við okkur bíl til að
fara skemmtiferð inn í landið. —
Vorum við saman 28 og varð hver
að greiða 10 shillinga og var það
ódýrt fyrir 6 stunda akstur. Ókum
við fyrst um götur borgarinnar og
sáum ráðhúsið, torgið, dómhúsið og
margar aðrar stórbyggingar. Svo lá
leiðin fyrst um trjágöng, þar sem
ekki var neitt útsýni, en er út úr
þeim kom, lá vegunnn meðfram
skógi vaxinni hæð, en til annarrar
handar var blómabrekka og þar
fyrir neðan fjörubakkar. Þar með-
fram sjónum geistust járnbrautar-
lestir aftur og fram og kembdi
hvítan gufustrókinn aftur með
þeim. Þarna var fagurt um að lit-
ast. Svo var förinni haldið áfram
upp í sveit. Þar komum við fyrst
að hóteli, sem stóð á fallegum stað
milli skógarhæða. Þarna var unga
fólkið í sveitinni að skemmta sér
og íslendingarnir slógust í hópinn
og skemmtu sér vel um stund.
Fannst mér þá írar og íslendingar
býsna keimlíkir, og íslendingarnir
þó gjörfulegri, en það var ekki vel
að marka, því að á Goðaiossi er
einvala lið. Á meðan unga fólkið
steig dansinn og fekk sér einhverja
hressingu, dró ég mig út úr og bað
um kaffi. Það var enginn hress-
ingardrykkur, eins og vatnsblönd-
uð geitamjólk með ofurlitlu af
kaffi út í.
Svo var lagt á stað aftur og ekið
lengi. Svo komum við að kirkju
úti í skógi og þar var verið að
messa. Skammt þaðan var kirkju-
rúst ærið forn og var okkur sagt
að víkingar hefði lagt þá kirkju í
rústir — líklega forfeður okkar.
Þarna var snúið við og ekið langan
sveig og aðra leið til baka. Voru
þar á báðar hendur tún, engjar og
beitilönd. Á túnunum var töðudríli
alveg eins og heima. Allt landið var
í afgirtum skákum, mismunandi
stórum, og voru limgirðingar um-
hverfis, líklega að nokkru leyti úr
brenninetlu, því að nóg var af.
henni þarna, og hún er bezta girð-
ingarefni, því að hana fælast allar
skepnur. Margar kýr sáum við á
þessari leið og voru þær allar rauð-
skjöldóttar.
Nú var snúið við í áttina til borg-
arinnar og var þá ekið eftir fögru
dalverpi, sem minnti mig mjög á
Laugardalinn í Reykjavík. Landið
var fagurgraent, skiit aiður í skák-
ir og smá bændabýli á víð og dreif.
Lá vegurinn öðrum megin dalsins
og þaðan inn í borgina. Þá tók nú
annar svipur við og blöskraði mér
að sjá manngrúann, sem var í bið-
röðum fyrir utan öll leikhúsin og
kvikmyndahúsin. En þó var eg í
bezta skapi, því að þetta hafði ver-
ið dýrlegur dagur.
Daginn eftir fór ég að skoða mig
um í borginni. Varð mér þá einna
starsýnast á hina stóru hesta, sem
beitt var fyrir fjórhjóla vagna. —
Þessir hestar voru nær seilingar-
hæð mín á herðakamb, flestir jarp-
glámóttir og tagllausir, með ógur-
lega klunnalega fætur og enn
klunnalegri og stærri hófa. Ekki
leizt mér þeir reiðhestlegir og ekki
hefði ég viljað hafa þá í langferð-
um um öræfi íslands. Nú ætlaði ég
að skoða stóra skipasmíðastöð, sem
var skammt undan. En þegar ég
kem að henni, kemur lögreglu-
þjónn á móti mér og segir að ég
sé að villast. Ég helt nú ekki, sagð-
ist vera íslendingur og hafa komið
með Goðafossi. Þá benti hann mér
á hvar Goðafoss lá, en ég þurfti
ekkert að spyrja hann um það. —
Líklega hefur legið bann við því
að ókunnir menn færi inn í skipa-
smíðastöðina. En þetta var mín
eina uppgötvanaferð í Dublin.
I DRAUGASKÓGI
Næsta dag (15. júlí) var lagt á
stað frá Dublin. Um hádegi næsta
dag fórum við fram hjá vitadufli á
hægri hönd. — Þarna eru langar
grynningar og þar stóðu siglutré
skipa upp úr sjónum eins og á skóg
sæi. Þessi skip hafa strandað þarna
á grynningunum og sokkið ofan í
botnleðjuna. Sum voru svo að varla
flaut yfir þiljur, en á öðrum stóðu
aðeins mastratopparnir upp úr. —
Þarna þræddi Goðaíoss þett með
þessum draugaskógi.
Segir nú ekki af ferðinni fyr en
viö kojnum til meginlandam$ og