Lesbók Morgunblaðsins - 27.09.1953, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
r
539
kom út úr húsinu og skauzt þar
yfir torg og hvarf svo. Leið nú hálf
klukkustund og var mér ekki farið
að verða rótt, einn míns liðs þarna.
En þá kemur hún aftur og hafði
frétt að frændi væri á förum til
Suður-Afríku að finna bróður sinn.
Við urðum að bíða eítir strætis-
vagninum og átum pylsur með
sinnepi á meðan. Þær fást alls stað-
ar. Súsanna kom mér svo um borð,
en rauk síðan á stað að ná í frænda
og þar með var hún mér töpuð.
Hún bað mig fyrir sendingu til
manns síns, sem á heima suður í
Vogum. Margt fólk hafði ég séð í
þessari ferð og næsta sundurleitt.
Þarna var víst margt um flóttafólk
og þarna sá ég mórauða labbakúta,
lága og varaþykka, voru þeir í hóp-
um og hafa líklega verið af skip-
um. Annars var fólkið myndarlegt
og þar var lítið um götulýð. Margt
hafði mig langað til að sjá þarna,
þó sérstaklega dýragarðinn, en
ferðalagið með Súsönnu kom í veg
fyrir það.
tai
VERKFALLTEFUR OKKUR
Vel gekk að ferma Goðafoss og
dæla í hann olíu til heimferðar-
innar. Og svo lagði hann á stað nið-
ur Saxelfi, hálftíma siglingu. Á
hægri hönd sást Blankenese, fór
fossinn þar skammt undan landi
og þótti mér þetta einhver falleg-
asti staður sem ég hef séð á ferð-
inni. Þar var fólk að baða sig ör-
skammt frá skipinu, því að þarna
er marbakki, en grynningar upp af
og hvítur sandur í fjörunni. Nesið
er allt skógi vaxið, og stafaði sól
á húsaþök í skógarjaðrinum. Svo
er komið út úr fljótinu og tekin
stefna til Englands. En þegar við
komum til Humberósa fáum við
ekki að fara lengra. Það er haínar-
verkfall í Hull og höfnin full af
óafgreiddum skipum. Þarna var
svo kastað akkerum og legið um
kyrrt á þriðja sólarhring. Meno
reyndu að skemmta sér sem bezt
þennan tíma. — Úrsúla kom með
harmonikuna og svo var dans-
að. (Úrsúla er þýzk stúlka, sem var
að koma úr kynnsför til frændfólks
síns. — Kærastinn beið hennar á
bryggjunni í Reykjavík, leiddi hana
með sér upp í bæinn og giftist
henni óðar og fór svo með hana
til Miðfjarðar, þar sem þau ætla
að búa). Ég reyndi að dansa, en
var víxlaður. Skipstjórinn sagði
við mig: „Ekki hefði ég kært mig
um að hafa þig hér um borð,
Stefán, hefðirðu verið 60 árum
yngri. En það er ég viss um að þú
ferð í aðra siglingu þegar þú ert
100 ára.“ —
Nú tók að kólna í veðri, gerði
hret og skruggur. Það lifnaði yfir
mönnum þegar loksins kom frétt
um að við mættum halda áfram
til Hull, en þangað er löng og vand-
rötuð leið upp eftir fljótinu. Við
komum til Hull um kvöld og þetta
var seinasta borgin, sem ég átti að
fá að sjá.
Daginn eftir fór Ingvar Björns-
son vélstjóri með mér inn í borgina
til þess að gæta þess að ég villtist
ekki eða yrði féflettur. Hann sýndi
mér allar helztu stórbyggingar, og
rústir af húsum og verksmiðjum
síðan á stríðsárunum. Ég varð al-
veg hissa að sjá meiri hervirki þar
heldur en í Hamborg. Tvo kirkju-
garða sá ég í Hull og voru þeir
óhkir okkar kirkjugörðum, hvergi
steypt utan um leiði, en þéttar
styttur og hvítir krossar í röðum.
En annað sá ég sem minnti mig á
Kringlumýrina í Reykjavík, kart-
öflugarða og' grænmetisgarða með
smáum húsum og gróðurhúsum. Og
niður hjá höfninni rakst ég á lítinn
gráan hest, sem mér sýndist ís-
lenzkur. Ég skoðaði hann í krók og
kring og þótti hann heldur fallegri
en stóru jálkarnir.
Hinn 30. júlí var lokið við að
ferxna Goðafoss, landganguíinn er
tekinn, skipinu svifar frá hafnar-
garðinum og nú kemur hafnsögu-
báturinn og tekur hann í eftirdrag
út venjulega skipaleið. Svo er lagt
á stað til íslands, sem allir þrá að
sjá. Mér finnst ég hafa séð nóg og
hlakka eins mikið til að koma heim
og ég hlakkaði til að sigla út í lönd.
Og þá varð mér þessi vísa á munni:
Er nú stefnt til íslands stranda,
öldujórinn liðugt fer,
bráðum stærsta er út að anda
ævintýrið fyrir mér.
&k ik £k
Molar
*•- Sá sem leigði okkur var orðinn
svo langleiður á því að fá aldrei húsa-
leiguna greidda, að hann gaf okkur
húsið.
— Þótti ykkur ekki vænt um?
— Jú, fyrst í stað, en það fór af þeg-
ar við uppgötvuðum að við þurftum
að greiða af því fasteignagjald, vatns-
skatt, gangstéttagjald, tekjuskatt, eign-
arskatt og lóðarleigu.
— —
Faðirinn var fjúkandi reiður.
— Strákurinn er óþokki, hann hefur
farið i vasa minn og tekið peninga.
Móðirin reyndi að gera gott úr þessu:
— Láttu ekki svona, maður, gæti
það ekki eins verið að ég hefði tekið
peningana?
—> Nei, þú hefur ekki verið þar að
verki, því að nokkrar krónur voru
skildar eftir.
— & —
Rithöfundurinn Agatha Christie er
gift fornfræðing og hann stundar rann-
sóknir austur í Bagdad, svo að þau
eiga þar heima sem stendur. Þetta er
haft eftir henni nýlega: „Engin kona
getur fengið betri mann en fornfræð-
ing. Hann metur hana æ meira eftir
því sem hún verður eldri“.
— —
Það var verið að ræða um nýa
stjörnu í Hollywood.
— Þið getið sagt um hana hvað sem
ykkur sýnist, sagði einn, en hún verður
áreiðanlega góð eiginkona fyrir funm
eða sex menn.