Lesbók Morgunblaðsins - 27.09.1953, Blaðsíða 3

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
537
í grænum dal á „Grænu eynni.“ Landslag þarna var svipað og í Laugar-
dalpum.
var þar móða yfir öllu. Úti fyrir
Schielde-ósum kom hollenzkur
hafnsögumaður á móti okkur og
var með skipinu nokkra hríð, en
síðan tekur belgiskur hafnsögu-
maður við af honum og „lóssar“
skipið alla leið til Antwerpen. Var
mér sagt að frá hafi væri 60—70
mílna leið þangað upp eftir fljót-
inu. Höfnin var opnuð fyrir okkur
kl. 12 á miðnætti og Goðafoss lagð-
ist að bryggju þar sem mörg skip
á stærð við hann geta legið hvert
aftur af öðru. Þarna á hafnarbakk-
anum var ein pakkhúslengja og
opin mót höfninni.
I „VERSLUNARGÖTU“
Daginn eftir fekk Hafliði yfir-
vélstjóri mér leiðsögumann um
borgina. Það var Ingvar Björnsson
vélstjóri og honum var trúandi
fyrir þessum álf, sem var eins og
hálfviti í stórborg. Við fórum víða
um, skoðuðum stór verslunarhús,
þar sem hundruð manna voru við
afgreiðslu, ráðhúsið, torgið og tvær
eða þrjár kaþólskar kirkjur, sem
mér þótti heldur forneskjulegar. —
Svo segist hann skuli sýna mér ein-
kennilega verslunargötu, og ekki
sá ég eftir því. Þarna voru þá upp-
ljómuð kvennabúr, þar sem ljóm-
andi jómfrúr sýndu sig í gluggun-
um, en aðra verslunarvöru var þar
ekki að hafa. Ég hefði óefað keypt
eina, ef ég hefði treyst mér að fá
innflutningsleyfi á han'a á íslandi.
Og mér fannst þeim lítast vel á
mig, svo að ég gekk nær. Þá segir
hann: „Varaðu þig, þær geta stokk-
ið út og þrifið af þér hattinn“. —
„Ætli þær mætti þá ekki fara með
kúfinn“, segi ég, „ekki fer ég að
sækja hann inn til þeirra“. — „En
það getur svo sem líka vel verið
að þær stökkvi út tvær eða þrjár
og dragi þig inn“, segir hann. Þá
leizt mér nú ekki á bhkuna og vildi
ekki verða bergnuminn af þeim
huldumeyum, svo að ég hypjaði
mig burf.
Eftir það fórum við víða og kom-
um að lokum í stóra verslun, sem
Goðafoss skiftir við. Þar er þá Haf-
liði fyrir og var að tala vig frú
Cobbins, konu kaupmannsins. ►—
Hann benti henni á mig og segir:
„Hvernig lízt þér á þennan 83 ára
ungling, sem með okkur er?“ Hún
varð þegar upp til handa og fóta
og ætlaði að ná í mig og gefa mér
í staupinu, en varð heldur sein, þvi
að þá var ég horfinn. Daginn eftir
færði brytinn á Goðafossi mér eitt
kíló af súkkulaði og sagði að það
væri frá frúnni til aldursforsetans
á skipinu. Já, svona tóku þær mér
vel frúrnar í stórborgunum!
Tvær þýzkar konur voru á skip-
inu. — Þær fóru með mig út í
skemmtigarð og sá ég fátt í hon-
um nema þær. Jú vindmylna var
þar og klifruðumst við upp í hana.
Og innf í skóginum sá ég mann
vera að slá með orfi og Ijá, alveg
eins og á íslandi fyrrum. Svo kom-
um við að brú á þurru landi, og
voru margar tröppur upp á hana
báðum megin. Hún lá yfir járn-
brautarteina, og þetta varð maður
að príla, því að ekki mátti ganga
yfir teinana.