Lesbók Morgunblaðsins - 18.09.1955, Page 16

516
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A 2
V Á 6 4
♦ G 2
♦ ÁK97542
A 7 3
V K D G 10
9
♦ 8 6 4
* DG 10
T AÁKDG10 9
¥ 8 7 5 3
♦ K D 5
♦ —
N gá- ug sagnir voru b°ssar:
N A s V
1 lauf 1 hj. 1 sp. pass
3 lauf pass 4 gr. pass
5 hj. pass 6 sp.
V sló út H2. SuSur fer nú að athuga
spil sín, og lízt ekki á blikuna. Hann
reynir að gera sér grein fyrir því
hvernig spilin muni skiftast. Það eru
litlar líkur til þess að laufið verði hon-
um að gagni, því að hann hefur enga
innkomu í borði eftir að HÁ er farinn.
En setium nú svo að H2 hafi verið ein-
spil, sem ekki er ólíkleet. og laufin sé
3 á hvorri hönd andstæðinga. Og hafi
svo V tígulás, þá er von um að geta
unnið spilið. Og það vannst á þennan
hátt:
Drepið var með HÁ í borði og síðan
slegið út LK og LÁ — en í þá fleygði
S tígulkóng og tíguldrottningu! Þriðja
laufið er drepið með tromDi og síðan
eru trompin tekin af andstæðingum.
Þegar því er lokið kemur T5 og V verð-
ur að drepa með ásnum og koma út
með tipul — og þá eru allir slagirnir í
borði fríir.
A 8 6 5 4
¥ 2
♦ Á 10 9 7 3
* 8 6 3
FRÁ ETNOKUNARTÍMANITM
Árið 1743 fengu hörkramarar í Kaup-
mannahöfn verslunina hér á landi á
leigu; voru þeir einna lakastir allra
einokunarkaupmanna. Fluttu þeir mik-
ið af tóbaki og brennivíni til landsins,
en létu vanta kommat, timbur, járn og
Sundhöllin og sundlaugin á Akureyri.
aðra nauðsynjavöru. Kærðu þeir ís-
lendinga fyrir hvað eina er þeim mis-
líkaði. 1749 segir rentukammerið, að
kvartað hafi verið um að í slæmum
fiskiárum láti landsmenn allan þann
fisk af hendi, er þeir megi missa frá
heimilum sínum, en selji sumt öðrum.
Býður rentkammerið sýslumönnum að
banna þetta og segir að þeir, sem þetta
geri, megi búast við hegningu. Er hér
án efa átt við þá innanlands verslun,
sem tíðkazt hafði frá alda öðli, að sjó-
menn selja sveitarmönnum fisk, en fá
aftur smjör, skinn og vaðmál. — En
er vel fiskaðist kvað við önnur bjalla
hjá kaupmönnum; þá vildu þeir ekki
taka eins mikið af fiski og lýsi og
landsmenn gátu látið. Varð því, þegar
svo stóð á, fiskurinn einatt ónýtur, því
að hús vantaði til að geyma hann í,
en lýsinu varð að hella niður, þar eð
nægar tunnur voru ekki til. Þrátt fyrir
þetta kærðu hörkramarar það fyrir
konungi nálægt 1755, að íslendingar
væri mjög latir við sjósókn Vf þessum
orsökum var það að konungur bauð
lögmönnum að leggja fyrir sýslumenn
að senda árlega skýrslu, staðfesta með
þingsvitnum, um það hvernig menn
sæki sjó. Skyldu þeir leggja sektir á
þá, er illa sæktu sjóinn. — (Tím. 1883).
GERNINGAVEÐUR
Þann 12. september 1656 var ógna-
stormur með hreggviðri á vestan,
(Ljósm. Mbl. Ól. K. M.)
gerði víða skaða. Brotnaði Höfðaskip
í spón þar á legunni; varð bjargað
góssi sumu og mönnum, nema 4 þeirra
drukknuðu. Það brotnaði nær miðjum
degi, varð þá strax gott veður og logn.
Var mælt að Strandamenn mundu hafa
sent Eiríki kaupmanni þetta óhapp.
Var hann vanur þangað að sigla, fyrr
en nú. Sáu skjallegir menn og sann-
orðir glóandi hnött yfir skipinu, eður
þess líking, áður en það sleit upp, að
því sveima og ofan í það. (Seiluannáll)
HALDIÐ FAST A TAUMI
í Endurminningum sínum segir Guð-
mundur frá Stóra Hofi frá slarkferð
yfir Skeiðará. Þeir voru fjórir saman
og var einn af þeim Erasmus Gíslason.
„Áin valt fram másandi mjög, í þrem-
ur stórvötnum. Hygg eg að hver áll-
inn eða vatnið hafi verið um 100
metrar á breidd, eða vel það, og hvert
af þeim á dýpt heldur meira en á
miðjar síður, og sums staðar svo, að
gutlaðist um herðatopp fyrir framan
hnakkinn. Erasmus fór síðastur. Hann
reið gráum hesti, vænum grip, og
teymdi höttóttan fola fimm vetra með
tösku. í austasta álnum missti folinn
fótanna, en Erasmus sleppti ekki
taumnum og dró folann að landi. Kom
sér vel, að sá grái og hann voru sterk-
ir, en þegar upp úr vatninu kom, var
hnakkgjörð Erasmusar slitin“.