Lesbók Morgunblaðsins - 08.01.1956, Blaðsíða 1
1. tbl.
XXXI. árg.
Sigurbjörn Einarsson piófessor:
ER BETLEHEM Á JÖRÐINNI?
RÆÐU þessa flutti Sigurbjörn Einarsson prófessor í kapellu Háskól-
ans á annan jóladag, og hefur hann góðfúslega leyft Lesbók Morgun-
blaðsihs að birta hana.
£R BETLEHEM á jörðinni,
„ mamma?“ Svo spurði lítill
snáði móður sína. Honum hafði
skilizt, að Betlehem, borgin, sem
nefnd er í jólaguðspjalli og sungið
um í jólasálmum, væri í einhverj*
um tengslum við himininn, en
hann var ekki eins viss um sam-
band hennar við jörðina.
Mun ekki fleirum fara á líkan
veg? Betlehem jólanna er sveipuð
slikju, sem er ekki í ætt við þessa
jörð, hún tilheyrir hillingaheimi,
himnum barnslegra drauma. Þeg-
ar þeir hrynja, eins og oss finnst
þeir hljóti að gera, þegar barnið
hækkar í lofti og vitið vex, þá
verður ekkert eftir af Betlehem —
nema auðvitað litla borgin í Palest-
ínu, sem heitir þessu nafni enn í
dag og ófriðsamar smáþjóðir aust-
ur þar, Arabar og ísraelsmenn, eru
að bítast um, til háska fyrir þann
heimsfrið, sem ekki má tæpar
standa.
Þeir eru til, sem hugsa: Betle-
hem jólanna hefur aldrei verið hér
á jörð, og hún er ekki af neinum
himneskum uppruna heldur. Þetta
er allt gljámyndir, allt hvað með
öðru, stjarnan, englarnir, glans-
kort, sem barnsleg ímyndun eða
óprúttnir andlegir spekúlantar
hafa búið til. Engum dettur í hug
að rökræða slíka skoðun og það á
sjálfum jólum, en þeir sem í raun
og veru trúa á tilvist slíks ímynd-
unarafls, sem hafi verið svo vold-
ugt, að það hafi skapað hin kristnu
jól úr litlu eða engu, þeir menn
trúa sannarlega á yfirnáttúrlega
hluti.
Hvað um það: Betlehem jólanna
hefur nálgazt oss ennþá einu sinni,
augu miljónanna hafa beinzt þang-
að, orðin, sem hljómuðu fyrst a
Betlehemsvöllum, hafa endurómað
um allan heim og hvarvetna flutt
með sér gleði, ljós og yl. Það hefur
verið sagt og ritað svo margt fagurt
um jólin. En eitt hið fegxirsta og
minnisstæðasta, sem ég hef heyrt,
var það, sem kona sagði, þegar hún
lýsti fyrir mér jólum, sem hún hélt
í skugga mestu sorgar. Þegar ég
minntist á aðstæður hennar þá,
Sigurbjörn Einarsson
sagði ég eitthvað á þá leið, að þau
jól hefðu vissulega verið henni
dapurleg. „Já, að vísu er það satt,“
sagði hún, „en þó held ég að ég
hafi aldrei fundið eins vel og þá,
hvað jólin eru, ég hafði aldrei skil-
ið eins vel og þá orðin: í myrkrum
ljómar lífsins sól, og þá fyrst þreif-
aði ég á því, að það er satt, sem
segir í öðrum sálmi: Ó, þá náð að
eiga Jesúm, einkavin í hverri
þraut.“ Þannig getur bjarminn frá