Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1958, Síða 10

226
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Jesú, og á hverju ári velur hann
sér lærisveina og fer þar eftir auð-
mýkt manna og fátækt. Það þykir
svo stórkostlegur heiður að vera
valinn lærisveinn, að mönnum
þykir það borga sig að vera fátæk-
ir allt árið þess vegna. Til þess að
halda stöðu sinni sem lærisveinn,
verða menn að snúast fyrir kirki-
una og vinna öll hin auðvirðileg-
ustu störf.
Hin heilaga kvöldmáltíð fer
fram í herbergi innar af kirkjunni
og þangað fá engir þorpsbúar að
koma. En erlendir blaðamenn eru
velkomnir þangað, einkum ef þeir
eru með myndavélar. Og að þessu
sinni voru þar sex útlendingar, all-
ir mótmælendatrúar.
Herbergið var stórt og með
dökkvum viðum. Loftið var þrung •
ið af reykelsisilm og matarlykt.
Borðið var langt og mjótt, eins og
á kvöldmáltíðarmynd Leonardo da
Vinci, og þar var 13 mönnum ætlað
að matast. Annars var þessi máltíð
mjög ólík þeirri einföldu máltið,
sem segir af í guðspjöllunum.
Þarna var að vísu bæði brauð og
vín, en vínið var borið fram í stór-
um leirbrúsum. Þar var líka stór
og skrautleg kaka, með mislitu syk-
urskrauti. Hundur lá þar við borð-
ið.
Þegar gestirnir komu inn, var
höfuðpresturinn önnum kafinn við
að gefa fyrirskipanir til svart-
klæddra kvenna, sem önnuðust
matreiðsluna. Hann rak á brott
með harðri hendi nokkra forvitna
krakka, sem safnast höfðu við
dyrnár, og hjálpaði mönnum svo
að koma myndavélum sínum fyrir.
Þegar öllum undirbúningi var
lokið, var kallað á lærisveinana.
Bljúgir og hógværir gengu þeir
inn. Það var skrítin sjón að sjá þá.
Þeir voru í gulum, rauðum, bláum,
purpuralitum og gráum mússulín
skikkjum, alveg eins og venjulegt
er á helgimyndum. Tíu af þeim
voru gamlir menn, sumir svo gaml-
ir að þeir riðuðu. Tveir voru dreng-
ir. Annar þeirra var götudrengur.
og nú var hann ósköp vandræða-
legur í gulu skikkjunni sinni. Yfir-
leitt fóru lærisveinarnir hjá sér.
Nokkrir af þeim gömlu gengu þó
virðulega til sæta sinna. Hundur-
inn skreið undir borðið. Svo varð
pögn og höfuðprestur blessaði
lærisveinana.
Þeir byrjuðu á víninu, fylltu
stóra bikara og heldu þeim á loft
að boði höfuðprests, til þess að
Englendingur, sem þarna var, gæti
tekið litmynd af þeim. Síðan
drukku þeir í botn og nú fóru kon-
urnar að bera inn.
Fyrst komu koparskálar kúfaðar
af makkaroni, ásamt kjöti og
tómatsósu er nægt hefði heilli fjöl-
skyldu. Þeir tóku gráðuglega til
matar síns og skoluðu honum nið-
ur með miklu af víni.
Síðan kom steik, hlaðnir diskar,
og gnægð af grænmeti og osti. Eng-
inn mælti orð af vörum, en það var
kliður í salnum af áti þeirra og
drykkju. Fitu og brjóski fleygðu
þeir í hundinn og hann úðaði það
í sig.
Það kom vatn í munninn á okk-
ur að horfa á allar þessar kræsing-
ar og finna ilminn af þeim. Menn
fóru því að tínast út. Eg beið þang-
að til eftirmaturinn var á borð bor-
inn. Það voru hrokaðir diskar af
ávöxtum, kakan stóra og vindlar
handa lærisveinunum. Þeir voru að
fylla bikara sína þegar eg fór.
— ★ —
Okkur hafði verið tjáð að mikil
þrengsli mundu verða við fóta-
þvottinn, sem átti að fara fram
klukkan fimm. Við fórum því tím-
anlega til kirkjunnar til þess að
komast að. Kirkjan var lítt lýst,
altarið bert og nakið og myndirnar
voru með sorgarslæðum.
Kirkjan var orðin full fyrir tím-
ann af masandi fólki og í hátíðai
skapi. Laust eftir fimni kom höfuð
presturinn, klæddur í gullfjöllui
purpuraklæði. Á eftir honun
gengu tveir prestar í hvítum, gull
búnum klæðum, og seinast kom.
lærisveinarnir tólf og voru sumii
valtir á fótunum. Þeir gengu allii
við háa fjárhirðastafi og voru
bundnir við þá pokar, fullir a^
steinum, líklega úr ánni Jórdan
Þeir settust á bekk, þakinn rauðu
flaueli. Kórdrengir í eldrauðum
yfirhöfnum og með mjó kerti i
höndunum, leiðbeindu þeim.
Annar prestanna hóf nú hina ár-
legu ræðu um hógværðina. Hann
var mjög æstur og úthúðaði stæri-
lætinu. Söfnuðurinn hlustaði á
með þolinmæði; menn höfðu víst
heyrt þessa ræðu svo oft, að þeii
kunnu hana utanbókar.
Höfuðprestur hlustaði þegjandi
á, nema hvað hann truflaði nokkr
um sinnum með því að hasta á
krakka, eða skipa einhverjum af
setjast. Þegar ræðunni var lokið
fór hann úr skrúða sínum og tók
á sig hvíta svuntu.
Lærisveinarnir tóku nú að bisf
við að komast úr skónum á hægrr
fæti. Kórdrengirnir hjálpuðu þeim
sem gátu þetta ekki sjálfir. Og svc
kom röðin að sokkunum. Að lokuir
voru þarna tólf berir hægri fætui
og nú gat athöfnin byrjað. Kór
drengur færði öðrum prestinum
silfurbakka með tólf bómullar
hnoðrum. Annar færði hinum pres
-inum bikar með vatni.
Höfuðpresturinn og prestarni)
hneigðu sig nú hver fyrir öðruir
og síðan fyrir fremsta lærisveinin
um. Að því búnu tók höfuðprestur
einn bómullarhnoðrann, vætti
hann í vatninu og brá honum á fót
lærisveinsins. Svo fleygði hann
bómullinni, kraup á kné og kyssti
á fótinn. Þá stóð hann á fætur og
helt þannig áfram þangað til hann
hafði þjónað öllum lærisveinunum.