Lesbók Morgunblaðsins - 27.09.1959, Blaðsíða 2

410
LESBÓK MORGTJNBLAÐSINS
inguna, og taldi eg mér því skylt
að skoða hana. Þar var áreiðanlega
margt að sjá. Þar var heljarmikið
líkneski af Lenin sáluga. Og þarna
var sýnd stærsta farþegaflugvél í
heimi; hún er af svokallaðri TY-
gerð, rúmar 220 farþega í sæti og
getur flogið með 800 km hraða. Þá
var þar og önnur af ANlO-gerð,
getur borið 102 farþega og flogið
með 650 km hraða. Þá var og þarna
líkan af háskólanum í Moskva og
fylgdu þær upplýsingar, að þar
væri 20.000 stúdentar frá 50 lönd-
um.
En merkast á þessari sýningu tel
eg 2 spútnika. Annar var eins og
sá, er sendur var upp í háloftin með
tíkina, og vegur hann rúm 1300
kg. Hinn var af nýustu gerð, smíð-
aður í janúar sl. og er á stærð við
slöttungs söluturn og vegur hart-
nær 1500 kg.
Bílferðin hefst.
Mér gafst ekki tími til að skoða
fleira, því að nú hófst bílferðin
langa, þvert yfir Bandaríkin. Þeg-
ar farið er frá New York til San
Francisco, er um tvær leiðir að
velja. Sú syðri liggur um St. Louis,
Denver og Saltvatnsborg (Salt
Lake City — Mormónaborgina), en
hin nyrðri liggur um Chicago og
Omaha. Eg valdi syðri leiðina
fyrst, enda er hún talin fegurri.
Og svo var lagt á stað með Grá-
hundinum. Þetta er mjög þægileg-
ur vagn, eins og fyr segir. Er hann
með upphækkuðum sætum að aft-
an, en samt er ekki rétt að kalla
þessa vagna tveggja hæða, eins og
algenga strætisvagna í Lundúnum,
því að þar er golf á milli. Sumir
ferðast með þessum vögnum nótt
og dag og sofa þá í þeim, en það
er þreytandi. í hverjum vagni er
salerni, og grænt gler er í gluggum
til þess að farþegar sólbrenni
ekki.
Ekið er eftir hinum svonefndu
Turnpike-brautum, og má hver
sem vill aka þær brautir gegn því
að greiða vegarskatt. Hér er hratt
ekið og bílstjórinn er sýnilega eng-
inn viðvaningur. Hann ók á 150
—160 km hraða til jafnaðar og ekki
hægði hann á ferðinni þótt um
blind horn væri að ræða, heldur
vippaði hann bílnum þá inn á
innstu rein brautarinnar. Hann
sagðist hafa verið bílstjóri í 30
ár. —
Skammt utan við borgina tóku
við fagrir laufskógar og maísekr-
ur. Eftir tveggja stunda akstur var
komið að brúnni á Delavarefljóti.
Síðan taka við Bláfjöll í Virginíu
og er þeim við brugðið fyrir feg-
urð. Um kvöldið er komið til
Columbus í Ohio-ríki, og þar gisti
eg um nóttina.
Næsta dag er ekið um Indiana-
ríki og komið við í Indianapolis og
þaðan haldið til Springfield í
Illinois. Þar þótti mér einkar fag-
urt og sérstaklega eru mér í minni
hinir fögru maísakrar, sem þar eru.
Héðan er svo haldið til St. Louis.
Þar er skógurinn orðinn stór og
viðamikill. St. Louis stendur á
bakka Mississippifljóts, og voru
þar margar stórar ferjur frá New
Orleans. Meðan dvalist var í St.
Louis gerði þar nokkrar skúrir með
þrumum og eldingum. Menn urðu
þessu fegnir, þar hafði ekki komið
deigur dropi úr lofti í 6 vikur, og
gðtt var fyrir maísakrana að fá
vætuna.
Nú var ekið til Kansas City og
þaðan um Topeka til Salina, en
allar þessar borgir eru í Kansas-
ríki. í Salina er margt af Spánverj-
um. Þarna er fagurt. Þar mætast
skógurinn og sléttan mikla. Þarna
eru ræktuð holdanaut og virtust
beitilönd góð fyrir þau. En skammt
fyrir vestan Salina byrja hálfgerð
eyðimerkurlönd.
Næst er haldið inn í Colorado-
ríki áleiðis til bæarins Denver og
skoðuð gljúfrin miklu, sem þar eru.
Þetta er snemma morguns og sól-
in rennur upp sem rauðglóandi
eldhnöttur yfir sléttuna miklu, en
geislar hennar glóa á hinum vind-
sorfnu klettum í gljúfrinu. Héðan
sér vel til Klettafjalla, með snjó í
efstu skörðum.
Þegar að hlíðum Klettafjalla
kemur, eru þar bændabýli mörg
og minna sum þeirra á íslenzka
sveitabæi. Hér eru hagar miklu
verri en í Salina, og virðast mörg
býlin vera í eyði. Það er samt
skiljanlegt hvers vegna íslendingar
fluttust til Klettafjalla. Hér eru
tærar bergvatnsár, gulvíðir og grá-
víðir og margt annað, sem minnir
á ísland, máske allt nema hitinn,
því að sólargeislarnir eru hér
brennandi.
Frá Denver er haldið norður með
fjöllunum til Cheyenne í Wyom-
ingríki. Þar komu nokkrir Indíán-
ar í bílinn. Þegar sólin skín á hár
þeirra, slær á það einkennilegri
blárauðri slikju. Ekki sér þessa
slikju í hári Spánverja og eru þeir
þó dökkhærðir í meira lagi.
Bardagi við eiturslöngu
Nú var haldið til Rock Springs
og komið þangað. mánudaginn 20.
júlí. Hér er ráðgert að gista og fara
daginn eftir með leigubílum til
Yellowstone Park, þjóðgarðsins
fræga, því að þangað fara Grá-
hundarnir ekki. Til Jackson, sem
er sunnan við garðinn, eru rúmir
280 km., en þaðan til Yellowstone
um 150 km.
Meðan eg beið eftir bíl í Rock
Springs, fór eg í sólbað rétt fyrir
ofan bæinn. En eg hafði ekki legið
þar lengi, er eiturslanga gerði árás
á mig. Eg hafði ekki annað vopna
en myndavélina mína og varðist
með henni um hríð. Að lokum náði
eg í stein og gat banað slöngunni.
Hún reyndist rúmur metri á lengd.
Að þessu búnu lagði eg á stað