Lesbók Morgunblaðsins - 18.09.1960, Blaðsíða 8

452
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Börnin hjá húsinu sínu, Balbókamp 54. Talið frá vinstri: Sveinbjörn, Halldóra,
Sigurður Helgi, Þórir og Asmundur. Lengst til hægri sést dúfnahúsið, sem Svein
björn var að smíða.
Nú bætist enn lítill drengur í
hópinn, svo að þau eru orðin fimm
bömin. Eg fæ að vita að faðir
þeirra heitir Þórir Haraldsson og
er vörubílstjóri, og er fæddur í
fyrsta býlinu, sem reist var í Lang-
holti. Móðir þeirra heitir Margrét
Ásmundsdóttir. Elztur er Svein-
bjöm 11 ára, þá Ásmundur 9 ára,
Halldóra 7 ára, Sigurður Helgi 6
ára og Þórir 5 ára. Og svo eru tvö
systkin enn, stúlka sem er elzt og
farin að vinna fyrir sér, og svo er
lítið barn í vöggu.
— Hvert ert þú að fara? spyr
Sveinbjöm svo þegar hann hefir
skýrt mér frá þessu.
— Eg er að snuðra hérna um
sjávarbakkana, segi eg. Til hvers
er þessi girðing hér fyrir neðan?
— Ætli hún hafi ekki verið sett
til öryggis vegna grjótnámsins,
segir hann.
— Veiztu hvað hann heitir þessi
hái hóll þama fyrir neðan gírð-
inguna?
— Hann heitir Grjóthóll.
— Ekki var eg að leita að hon-
um, eg var að leita að Köllunar-
kletti.
— Nú, þarna er Köllunarklettur,
segir hann og bendir á hólinn með
fuglaþúfunni rétt við veginn upp
úr grjótnámunni.
Hafðu blessaður sagt, hugsa eg
með mér, en upphátt segi eg:
— Hver hefir sagt þér það?
— Fullorðnir menn hafa sagt
mér það og þar á meðal gamall
maður sem nú er í Hrafnistu, en eg
man ekki hvað hann heitir. Og það
bergmálar mikið þegar kallað er á
klettinum, tvöfalt bergmál.
Við töluðum margt fleira saman.
Drengurinn er óvenjulega skír.
Móðir hans sagði mér að í frístund-
um sínum væri hann að grúska í
stjörnufræði og vélfræði. Hann
langar mest til að verða flugmaður,
þegar hann er orðinn stór. Og þessi
ungi drengur gat frætt mig á því,
er fjöldi gamalla manna, er eg
hafði spurt, vissi ekki. Hann gat
staðfest það, sem mig langaði til
að fá staðfest, að þarna væri Köll-
unarklettur, en ekki niðri hjá
verksmiðjunni. Kletturinn þar,
sem kallaður hefir verið Köllunar-
klettur, hefi eg heyrt að heiti Sýru-
klettur. Á. Ó.
u
lóan eina
— Hreimsárt á strengjunum
grætur mín gleði,
sifrar mín sælasta sorg ....
Ég átti aðeins eina visu.
Öll var hún helguð þér!
1 sælustu sorg og sárustu gleði
söng hún í brjósti mér!
Draumur minn var hún um nætur,
á daginn mín heita þrá.
1 örbirgð var hún minn auður.
— Og enn er hún allt sem ég á!
oOo—
Ég á aðeins eina vísu, —
einn ómandi span-þaninn streng, —
sem kliðar og niðar og hvíslar hljótt
í huga mér, — hvar sem ég geng:
Landið mitt hörku-ljúfa og blíða.
Mitt hjarta er helgað þér!
í sælustu gleði og sárasta kvíða
býrð þú í brjósti mér!
HELGI VALTÝSSON
Hnýsur eru vitrar
Nú þykjast menn haifa komist að
raun um að hnýsur séu þriðju vitrustu
dýr jarðar og standi ekki öðrum að baki
en manninum og chimpanze-apa. jafn-
vel að þær muni ganga næst manninum.
Heilinn í hnýsum er stærri en í
manni. Meðalþyngd mannsheila er 1300
grömm, en í hnýsunni 1800 grömm.
Og svo hafa hnýsur svo gott tungutak,
að ekki er talið ósennilegt að hægt sé
að kenna þeim að tala. Hnýsa í fiska-
safni í Marineland í Florida hermdi
svo vel eftir gæslumanni sínum, að
kona hans rak upp skellihlátur. Og
hvað gerði hnýsan þá? Hún hermdi sft-
ir konunni og skellihló eins og hún.