Lesbók Morgunblaðsins - 17.09.1961, Qupperneq 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
395
Arni G. Eylands
Brattahlíð
Bláskógaheiði, Búrfellshlíðar,
Breiður og Hlöðufell;
Öxará kveður íslenzka stefið
sem aldrei i gleymsku féll.
Aldanna bragur, Öxará kveður
um örlög lítillar þjóðar;
hófadynur á Hofmannafleti,
Hrauntún — götuslóðar. —
Sagan þögul i svörðinn rituð,
sumar og Þorranótt;
það var haldið út frá Eyrum
og inn til fjalla sótt.
Kaldidalur og kjörin hörðu,
kröfs og fjörubeit,
júní-sólfar jafnaði metin,
Jónsmessa — Þingvallasveit.
n.
Hér bætist mér allt sem brugðizt hefur
og bilað á liðnum árum,
Bláskógakyrrðin græðslu gefur
og gerir að öllum sárum.
Hugurinn stikar hæstu tinda,
en heima í Brattahlið
veitist mér aflát allra synda
um alla veröld og tíð.
Þingvallak
Bláskógafriður, bót við meinum,
blessuð hin grýtta jörð,
fátæka moldin, moslnn á steinum,
messu- og þakkargjörð.
Kyrrðin er björt og birtan þögul,
blessuð Þingvallasveit,
til hvers er farið tU framandl landa
í fánýta gæfuleit?
Er ekki nóg að skynja Skjaldbreið
og skoða Hrafnabjörg,
getur í heimi musteri meira
og meitlaðri sjónarhörg?
Er ekki Breiður fjall allra fjalla,
fegurð og tignin mest,
Hofmannaflöt og Hlöðuvalla
heiðalönd stórum bezt?
Hvernig sem vötn og vegir falla
verður hér kostaflest,
undur og töfrar á þig kalla
auðnar og hrauna gest.
Vatnið og byggðir, Bláskógamörkin
býður róður og spor,
frelsi og rúm til að rétta bökin,
ráðgast við gróður og vor.
Hér er einveran allra meina
og allra sorga bót,
hér stígum við á mjúkastan mosa
og minninga-hrjúfast grjót.
Indverjinn hvíldist enn nokkrar
mínútur. Svo reis hann á fætur,
hneigði sig fyrir Sowter og bjóst til
að fara. En Sowter bað Kuppuswami
að bjóða honum rikulega borgun fyr-
ir lækninguna.
— Engin gæfa fylgir peningum, þeir
drepa niður trúna. En sá sem trúir
getur gert þetta, svaraði Indverjinn.
Með miklum eftirgangsmunum sam-
þykkti hann þó að lokum að þiggja
geit af Sowter og íór svo hinn ánægð-
astL
Kvöldið eftir sagði Sowter læknin-
um í Bangalore þessa sögu. Læknirinn
var Skoti og hafði lengi verið í Ind-
landi. Honum varð að orði:
— Ætlarðu að segja mér það að
þú hafir séð rauða þræði upp eftir
öllum handleggnum á syni þínum?
Ef svo hefði verið, þá hefði hann ver-
ið dauðadæmdur og hvorki kukl, sær-
ingar né nudd hefði getað breytt þar
neinu um, og engin meðul heldur. —•
Þegar Bill Sowter hafði lokið sögu
sinni, varð honum að orði:
— Eg hefi ávallt talið mig vel
kristinn, en hverju á eg að trúa?
Læknirinn hefir auðvitað alveg rétt
fyrir sér frá sjónarmiði vísindanna.
Hafði Kuppuswami rétt fyrir sér? Eg
veit ekki. En eitt veit eg með vissu,
að það var trú hins óþriflega Ind-
verja sem bjargaði syni mínum frá
skjótuxn dauða. — (H. W. Bailey).