Lesbók Morgunblaðsins - 12.11.1961, Page 16

632
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A G 8 6 5 3
V K 5
♦ 762
♦ A 6 4
♦ —
V G 8 3 2
♦ D G 4
♦ K G 10 9
5 2
N
V A
S
A K 4
V D 10 9 4
♦ A K 8 5
♦ D 7 3
♦ A D 10 9 7 2
♦ A 7 6
♦ 10 9 3
♦ 8
Þetta spil er úr keppni. A mörgum
borðum komust A—V í 5 lauf, en
töpuðu 1—2 slögum.
En á sumum borðunum fengu S—N
að halda 4 spaða sögn. Spilin gengu
þá yfirleitt þannig: V sló út TD og
T G og síðan lágtigli undir háspil A.
Nú er allt undir því komið fyrir spil-
arann hvar SK er. Hann fekk nokkra
bendingu um það er A sló ekki út
T A í um von um að meðspilari sinn
kynni að fá þann slag á tromp. Sú.
ÖSKJUHRAUNIÐ NÝA — Þessa mynd tók Björn Pálsson flugmaffur af Öskju-
hrauninu nýa. Myndin var tekin um seinustu helgi og mun vera bezta mynd-
in sem tekin hefir verið af hrauninu úr Iofti og jafnframt sú yngsta. Sýnir
hún glögglega hvernig hraunstraumurinn hefir beljað fram og kvíslast. —
Einhverjar breytingar hafa orðið á þessu í vikunni, því að altaf hefir hraun
spilamennska bar vott um að A hefði
spaða kónginn, og eftir því hagaði
S sér og spilaði „í gegnum“ hann.
leðja streymt frá gígunum.
Páll lögmaður Vídalín
var af sumum talinn kunna tals-
vert fyrir sér. Hann átti í útistöðum
við séra Halldór Hallsson á Breiða-
bólstað í Vesturhópi, og um það seg-
ir Halldór iconrektor Hjálmarsson svo:
Líka hefi eg heyrt eitt og annað slað-
ur um viðureign Páls lögmanns Vída-
líns og séra Halldórs. Skuli þá hafa
verið farið í fornu gólfin og ei spöruð
kunnátta og fjölkynngi, á prestur að
hafa varizt vel svo yfir lögmann hafi
gengið. Skyldi hann einhvern tíma
hafa sagt glaður við beztu vini sína
heima í Víðidalstungu: „Þið kallið mig
vitran mann og launslægan, það sér
nú á, því í mörg ár hefi eg nú viljað
aitja um einn lítt reyndan ungling, til
að gera honum knésig, en ekki tekizt
hingað til“. — Hvað í öllu þessu kann
satt eður logið vera, veit eg alls ekki;
hitt veit eg, að lögmaðurinn hefir
heldur en ekki náð sniðglímu á presti
1723.
Aldrei verður maður úr þér.
Þegar Þorvaldur Thoroddsen var í
skóla, var hann ekki vel metinn af
kennurum sínum sumum, og var svo
með vissu um einn þeirra. Mun hon-
um hafa þótt lítill dugur í Þorvaldi,
því að þau orð eru eftir honum höfð
við Þorvald í stúdentaveizlu, er Þor-
valdur útskrifaðist: „Aldrei verður
maður úr þér, Þorvaldur!" Og eru
þau orð síðan fræg orðin. Lifði sá þó
það, að Þorvaldur varð embættisbróð-
ir hans við latínuskólann Og hlaut
margvíslegan vísindaframa. (Merkir
íslendingar).
Arfi skipt.
Ólafur Stefánsson stiftamtmaður
andaðist í Viðey 11. nóvember 1812
og skorti þá tvo vetur á að hann
hefði verið amtmaður 50 ár. Var hann
jarðaður 15 dögum, seinna, skjöldur
látinn á kistulokið og voru í 10 spesí-
ur. Þeir bræður skiptu með sér, og
seldi Bjöm sekreteri etazráði Reyk-
hóla fyrir Síðumúla og 19 hundruð
dali. Gullpeningi föður síns þeim hin-
um mikla, er konungur hafði gefið
honum fyrir velgerðir hans og virður
var til 60 dala, er sagt þeir hafi skipt
í sundur, og svo stiftamtmannskjóln-
um. (Espólín).
Hinzta kveðja
Séra Gamaliel Eyólfsson var prest-
ur í Reynisþingum fyrir og um 1600.
Hann varð úti á Amarstakksheiði og
fannst lík hans undir steini á heið-
inni. En á steininn hafði hann pjakk-
að þessa vísu með broddstaf sínum:
Ein er kindin úti í vindi
ef illa fer,
stafimir vindir standa blindir
á steini hér.
Geti þess lýðir að gert hefir smíðið
Gamaliel. (Úr Blöndu)
t