Lesbók Morgunblaðsins - 18.02.1962, Page 10

I
i
i
r
l
i
i
I
I
f
I
I
t
I
\
•
l
I
í
(
í
I
t
Hver er
uppáhaldsmatur
eiginmannsins
. (/>ifí?ap - *i».
maganr. spnklandi beint úr
sjónum. Nokkrum vikum
seinna kemur grásleppann —
ekki má sleppa því lostæti.
í júní er það fyrsti laxinn, en
hann verður helzt að borða í
veiðihúsinu, beint upp úr
ánni. Hann er þá skorinn í
þunnar sneiðar, settur í sjóð-
andi saitvatn og aðeins látinn
sjóða í 3—4 mínútur, en síðan
liggja í soðinu nokkrar mín-
útur. Hann er svo settur rjúk-
andi og krullaður inn á borð-
ið. Gott þ.vkir að fá ábæti eftir
þessu og sterkt kaffi. — Ekk-
ert má skyggja á þessar þrjár
dásemdir í fyrsta sinn, sem
þær eru bornar fram. Þá
má minnast á lambakjötið á
haustinu og er þá fysrta óskin
fricassé. Ég hef hann grunað-
an um að velja það, af því að
engin kjotsúpa er eins góð og
xjötsúpan hennar mömmu.
flestir finna
eitthvað. Fólk
ið er 1 í k a
h æ 11 a ð
hlusta, þ a ð
heyrir ,,takt-
inn“ m e ð
öðru eymnu.
Kröfurnar
eru ekki
hærri í dag
og þess vegna
blómgast
hljómsveitir, skipaðar piltum,
sem flestir hafa iitla kunnáttu
og enga reynzlu, lesa jafnvel
ekki nótur ! !
— En átt þú uppáhaldslag,
eins og allt íólkið, sem skrifar
óskalagaþáttum útvarpsins?
— Já, ég hef lengi átt það
sama, Harlem Knoc .turn, og
spila það oft. Annars hef ég
líka mjög gaman af allri
S-Ameríku músik, vildi leika
meira af henni.
— Gerjr það kannski með
nýju hljórnsveitinni?
— Nýju, þú segir það! Von-
andi.
— Hvernig verður hún?
• — Mig langar helzt til þess
að hafa stóra hljómsveit, 15
manna. Þá yrði gaman að lifa,
þá yrði ha>gt að gera eitthvað,
sem um munaði. En ég er
hræddur um að húsin hérna
þyldu ekki slíka herdeild, þau
eru ekki nógu fjársterk. En þið
heyrið bráðum frá mér og ég
skal lofa því, að það verður eitt
hvað nýstárlegt — hvort sem
verðum fjórir, sex eða tólf.
Atburður, sem markaði tímamót í samgöngumálum Grímsey-
inga. Guðmundur Hlíödal, fyrrum póst- og símamálastjóri, af-
hendir Steinunni Sigurbjörnsdóttur, kaupfélagsstjóra í Grímsey,
fyrsta flugpóstpokann árið 1955. — (Ljósm.: Njáll Sím.)
•> HUNDALÍF *
FRO Ásta Björnsson, kona
Jóhannesar Björnssonar,
læknis, svarar:
Þessari spurningu get ég
aðeins svarað á eina leið. —
Smekkurinn fer eftir árstíð-
inni. Við erum enn í febrúar
og er hann þegar farinn að
hlakka til þess að fá rauð-
magann i marz, en það finnst
honum fyrsti vorboðinn. Þá
fer harm sjálfur út á Gríms-
staðanolt og kemur með rauð-
— Þú ljka komin í duftið.
33577.
— Halió!
— Góðan daginn, er KK við?
•— Já, andartak.
— Já, Kristján hér
— Blessaður. Við heyrum, að
þú sért búinn að leysa upp
hljómsveitma, farinn að vera
heima á kvöldin, lagstur í leti
eða hvað?
— Nsi, svo slæmt er það
ekki. En ég er heima á kvöldin
og konan mín virðist vera
ánægð með það. Og nú ætla
ég að hvíla mig í bili.
— Þú ert jþá ekki hættur fyrir
fullt og ailt?
— Nei, bara að hvíla mig,
safna kröftum og gera nýjar
áætlanir.
— Varstu orðinn leiður á
Þórscafé, dansgestunum, eða
hljómsveitinni?
— Nei, alls ekki. Fólkið er
alltaf „interessant", þó öll lög-
in, sem það biður um, séu
ekki jafn skemmtileg. Hins veg
ar hef ég ánægju af allri músik,
ef hún er vel leikin — og þess
vegna er ég ekki orðinn leiður.
Ég ætla að halda áfram, helzt
að koma með eitthvað nýtt.
— En hvaða músik finnst þér
skemmtilegust?
— Jazzmn, auðvitað jazzinn.
Við vorum mikið með jazz í
„gamla daga“. Nú er áhuginn
á jazz sáralítill og það er miður.
Fólkið biður um rock og aftur
rock, tilbreytingarlaust bang,
bang, bang, sem menn eru farn-
ir að berja hugsunarlaust út úr
hljóðfæruiium. Það er ekki
hægt í jazz Þar verða menn að
beita allri sinni kunnáttu, þar
eru þeir alltaf að læra, þar leita
menn að sjálfum sér — og
Gataspjöldin ráða gengi manna
með
nýja
hijóm
sveit
i bviþjoð
„ . . ■ • Ég hef nú dvalizt hér
í Svíþjóð í nær ár og áunnið
mér rétt til að keppa á sænska
meistaran.ótinu í frjálsum
íþróttum. Geri ég mér góðar
vonir, því á Norðurlandameist-
aramótir.u í fyrra hlaut ég
bronzið í tugþraut, en bezti Sví-
inn var í fimmta sæti. Og auð-
vitað hef ég reynt hástökk án
atrennu eins og vinir mínir
heima á Xslandi, stokkið hæst
1,67, en sænska metið er 163 m.
Ég kann vei við Svíana. Þetta
er fastmótuð þjóð og að ýmsu
leyti ólík íslendingum. Ef telja
ætti það helzta sem liggur hin-
um sær.ska almúgamanni á
hjarta kæmi það í þessari röð:
1) Eitt, tvö. þrjú eða fjögur
herbergi7 Það er erfitt að fá
íbúð, jafnvel svo, að þegar ung-
ir menn ræða um stúlkurnar,
þá er ekki spurt að því hvort
hún sé falleg, heldur hve mörg
herbergi hún hafi.
2) Mikið er hugsað um pen-
ínga. Þótt talað sé um að lífs-
afkoma manna sé góð hér, þá
veltir Svíinn hverjum tíeyr-
ingi mörgum sinnum milli hand
anna áður en hann lætur hann
frá sér. Á Islandi væru allir
Sviar kallaðir „aurasálir“.
3) Nú orðið er öllu stjómað
hér með rafeindaheilum og gata
spjöldum. Gataspjöldin ráða
gengi manna frekar en nokkuð
annað og gamansaga er sögð
af ungum manni, sem réðist til
stórfyrirtæxis. Eftir nokkurra
daga vist hoppaði hann allt í
einu upp í forstjórasætið,
óþekktur og óreyndur. Þótti
þetta furðu gegna. Við nánari
athugun kom í ljós, að hann
hafði óvart stigið ofan á spjald-
ið sitt á gaddaskóm.
4) Svíinn lifir og hrærist í
sjónvarpinu, situr við það öll
kvöld.
5) í Stokkhólmi virðist mér
hundar fleiri en menn — og
kæmu hingað Mars-búar einn
góðan voðurdag yrðu þeir áreið
anlega i vafa um það hvor væri
herrann, maðurinn eða hundur-
inn. Svo mikið er víst, að
Stokkhólrnsbúinn er stöðugt að
reyna að geðjast hundinum sín-
um — og hundar eru hér stór-
lynd dýr.
6) Það fer ekki framhjá nein
um, að Svíar hafa lítið álit á
Dönum. Og Svíar segja: Norsk-
an nýtur sin bezt í söng, sænsk-
an í tali og danskan í þögn“.
Björgvin Hólm
Bergslagsvagen 246
Sromma Sverige.
i Slegið á þráðinn
KK kemur aftur
i
I
I
10
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS