Lesbók Morgunblaðsins - 11.11.1962, Blaðsíða 7

Sveitasæla
og rómantík
Minningar
egar hugurinn reikar
til sumarsins, verður margs
að minnast. Sumar í sveit.
f>etta eru ákaflega róman-
tísk orð og láta vel í eyr-
um.
Ritklúbburinn hóf nýlega
störf sín og birtir nú fyrstu rit-
gerðina. Höfundurinn er Hrefna
Hektorsdóttir, Kópavogi. Hrefna
er fædd í Reykjavík, en upp-
alin á Akureyri og hefur oft
dvalizt í sveit í Þingeyjarsýslu
og þaðan er efnið sótt í þessa
.skemmtilegu ritgerð. Hrefna
stundar nú nám í Kennaraskól-
anum í Reykjavík. Hún segist
lhafa yndi af tónlist og bók-
menntum. Eftirlætisskáld henn-
ar er Davíð Stefánsson. Hrefna
RITKLÚBBUR
ÆSKUFÓLKS
í FYRRA var stofnaður
klúbbur, sem bar þetta nafn.
Nokkur hópur æskufólks kom
saman og hóf starf í klúbbn-
um, en í sumar lá starfið niðri.
Nú er það að hefjast að nýju.
Fundir verða í tómstundaheim-
ilinu að Lindargötu 50 og þar
má fá nánari upplýsingar.
Hugtmyndin með þessum
klúbbi er að gefa ungu fólki
tækifæri til að koma á fram-
færi ritsmíðum sínum, bæði
innan klúbbsins og utan hans
í blöðum og ritum. Verður þá
greitt fyrir greinar og ritgerðir,
sem berast til slíks flutnings.
Á fundum klúbbsins munu
verða fengnir blaðamenn og
aðrir kunnáttumenn um þessi
mál tii að flytja fræðslu og
upplýsingar um ýmislegt varð-
andi ritstörf og útgáfu blaða
og bóka. Síðar í vetur er ákveð
ið að efna til verðlaunasam-
keppni um ákveðið efni.
Við höfum orðið varir við
áhuga meðal ungs fólks utan
Reykjavíkur um þátttöku í
þessari starfsemi því viljum
við taka skýrt fram, að öllum
er heimil þátttaka, sem em
innan 21 árs aldurs.Við viljum
hvetja æskufólk tii að senda
nöfn sín og heimilisföng til
Ritklúbbs æskunnar, Lindar-
götu 50, Reykjavík og munu
þá nýir félagar fá nánar að
heyra frá klúbbnum. Við vilj-
um ennfremur benda ykkur
á þann möguleika að stofna til
klúbba á þessum vettvangi
bæði í skólum og í bæjum eða
Bveitum. Þá væri skemmtilegt
að fá ritgerðir og fréttir frá
ykkur ásamt myndum. Þar
sem seskulýðsráð eru starfandi
væri mjög athugandi fyrir þau
að beita sér fyrir þessum mád-
um.
úr sveit
telur Ritklúbbinn góða hug-
mynd og nauðsynlegt að efla
viðleitni ungs fólks til ritstarfa.
Lesbókin væntfr þess, að ungt
fólk styðji þessa viðleitni og
sendi ritefni og taki öflugan
þátt í störfum klúbbsins.
Og nú, þegar ég reyni að
draga eitthvað af rómantík
sveitalífsins fram í dagsljósið,
verður svo ótal margt, sem ég
þarf endilega að minnast á. Eitt
er það, sem ég vildi minna les-
endur á, og það er, að sveita-
lifið er auðvitað ekki alltaf jafn
skemmtilegt, ekki nema .... en
— jseja, það er nú önnur saga
að segja frá því.
Fyrst hugsa ég þá til bless-
aðra kúnna, þessara skepna sem
eru hverju sveitaheimili ómiss-
andi. í eðli sínu er það víst
ekkert sérlega skemmtilegt að
sækja eða reka kýr, en á björt-
um sumarkvöldum og heitum
sumarmorgnum var það oft
skemmtilegt, jafnvel dálítið
rómantískt.
egar mjöltunum var lokið
rölti ég, og bezti vinur minn,
hann Tryggur sem er, eins og
nafnið bendir til, hundur, á eft-
ir kúnum í haganum. Á leiðinni
var margt hugsað. Heilar skáld-
sögur urðu til. Skáldsögur um
lífið og ástina.
Svo tók líka sinn tíma að
virða fyrir sér blómin, gróður-
inn, fuglana og fyrir gat komið
að hreiður, með nokkrum eggj-
um, fyndust á leiðinni.
Þá er það smölunin. Þar sem
ég hafði ekki verið í sveit um
10 ára skeið, ætlaði ég mér
ekkert lítið. Helzt vildi ég klífa
öll fjöll og tinda í nágrenninu.
En ekki varð mér að þeirri ósk
minni, en ég fékk að hlaupa,
hlaupa, eins og fæturnir gátu
borið mig, og helzt hraðar.
Hlaupa fyrir fallegar kindur,
með ennþá fallegri lömb. Kind-
urnar runnu áfram í stríðum
straumum rétt eins og á, datt
mér í hug i fávizku minni. Eftir
mikil hlaup og köll og hróp,
tókst að koma öllum stóra hópn
um í girðinguna og þaðan í rétt
ina. Síðan hófst rúningurinn.
Ekki kora ég þar nærri, svo orð
væri á gerandi.
Nú, ég vildi ekki gera út
af við blessaðar kindurnar, því
það var ég, fáfróð kaupstaðar-
stúlkan, viss um að gera með
þessum stóru klippum. Svo var
þessu öllu lokið, kindunum
hleypt út úr réttinni og í girð-
inguna. og að lokum út úr girð-
ingunni út í guðsgræna náttúr-
una. Þegar ég svo sótti kýrnar
næsta dag, sá ég eina og eina
kind, horfa á mig með ásökun
í augnaráðinu, rétt eins og hún
væri að ásaka mig fyrir að
ræna sig og afkvæmi sitt frels-
inu einn dag.
0t0tommar
Þá er það að lokum heyskap-
urinn. Já, hann tekur áreiðan-
lega mestan tíma bóndans. Það
er svo margt, sem þarf að gera,
meira en nokkurn getur grunað,
sem ekki hefur komið þar
nærri.
Þeir eru víst ekki margir,
sem hafa ánægju af þvi að
standa með hrífu í hönd allan
daginn, en í góðu veðri, fannst
mér það ékkert leiðinlegra en
hvað annað. Hrífu eina eignaði
ég mér, og lét skera upphafs-
stafi mína fremst á skaftið.
þessa hrifu notaði ég alltaf og
varð fjúkandi reið, ef einhver
snerti þennan kjörgrip. Þegar
hirðingu heysins var lokið, var
heyinu komið á vagn, og þá var
ágætt að fá að sitja á vagninum
heim. Að lokum var heyinu
komið í hlöðu.
Já, svona gengur lífið í sveit-
inni, erfiði og rómantík skipt-
ast þar á. Landslagið seiðir til
sín ungt fól'k, fólk, sem fer í
sveit af því, að það er svo
rómantískt, inni á milli hárra
hóla, hjá niðandi á. — Og þar
eru þau ein, — ein, með sumar-
nóttinni og — rómantikinni .,
Hrefna Hektorsdóttir.
Á HELCRI 5TUND
Jesús sagði: „Verið ekki
áhyggjufullir um líf yðar“
(Mt. 6.25)
Húmskuggarnir lengjast,
hagarnir dökkna og fagur-
fölar hlíðar blasa við. Lauf-
blöðin litfríðu hafa fallið
frá greinum trjánna. Vet-
ur er í bæ og byggð. í hug-
um margra bæði ungra og
gamalla leynast áhyggjur og
kvíði og í skammdeginu
syrtir oft mest að í sálum
okkar. Einlæg trú og traust
á Guð er mesti Ijósgjafi lífs
ins. Verið ekki áhyggju-
full um neitt, en treystið
hinum himneska Föður.
Hann vakir yfir þér, ungi
vinur, hvar, sem þú ferð.
Vertu því sjálfur ljósgjafi
og berðu í nafni Jesú birtu
á braut samferðamannsins.
B.F.
Hér er búið aíí teikna og skera
munstrið. Takið eftir hver mun-
ur er á því, þar sem aðeins er
teiknað, en óskorið. Dýpt skurð-
arins á að vera ca. hálf þykkt
leðursins, en það er til í ýmsum
þykktum og þar sem meðferð
hnífsins er eitt mesta atriðið í
munstrun leðurs, með þeirri að-
ferð, sem hér er kynnt, þá skul-
um við leggja mikla áherzlu á
það, að ná sem beztum árangri
með hnífnum, en það fæst að-
eins með þrennu: Réttum hand-
tökum á hnífnum, æfingu og enn
meiri æfingu. Þetta á ekki síður
við um notkun annarra verkfæra
við leðurvinnuna. Munið að æf-
ing og vandvirkni skapar bæði
gleði og góðan árangur.
— LEÐURVINNA —
Athugið vel stöðu handarinnar á
myndinni hér til hægri. Vísifingur
hvílir í boganum að ofan og ræður að
mestu pressunni niður í leðrið, þegar
skcriö er. Þumalfingur, langatöng og
öaugfingur halda um hnífstofninn. —
En litli fingur gegnir hvað mestu hlut-
vcrki, því hann hvílir á leðrinu og
snertir hnífsblaðið, en við það fæst
meiri styrkleiki á höndina og við það
verður hnífskurðurinn bæöi fallegri og
öruggari. Hnifurinn á að vera þannig,
þegar skorið er, að hann er alltaf í
lóðréttri stöðu, með dálítinn halla fram
á við. Skurð'urinn á að mynda lireint
} V og reynið umfram allt að varast
það að halla hnífnum til annarrar
hvorrar handarinnar þegar skorið er.
Takið eftir vinstri hendinni, þannig er
haldið við leðrið, þegar skorið er til
að forðast för eftir neglur.

29. tölublað 1962
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7