Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1963, Side 15

PRESTASOGUR
Framlhald af bls. 12
segir kerling þá“. — Eftir það lægði
veðrið, svo að þeir náðu landi heilu og
höldnu. Þótti prestur hafa þarna snúið
á madömu Imbu.
að henti dóttur madömunnar, að
verða vanfær með manni, sem átti
heima á Sævarenda í Loðmundarfirði,
og þótti Ingibjörgu það illt, og kvaðst
hún mundu launa honum fyrir»dóttur
sína. Skömmu seinna fékk maðurinn ó-
þolandi kvöl í lærið, svo að hann gat
ekki á heilum sér tekið. Kærastan sagði
honum, að þetta mundi vera af völdum
móður sinnar, og h’ó hann sig þá til
þess, að hitta kerl' ^jtv þó að hann væri
ells ekki ferðafær. — Hann harkaði
Samt af sér, og reið að Nesi í Loðmund-
trfirði, þar sem Ingibjörg átti heima.
Hann skildi hestinn eftir fyrir utan tún
og skreiddist heim, dró sig inn í eld-
húshom og lagðist þar niður, sem dimmt
yar á. — Skömmu síðar kom kerlingin,
jgömul og skorpin, settist hjá eldinum og
fór að blása í hann. — Þá skreið hann
fram á gólfið, af veikum mætti, og þreif
báðum höndum um kerlinguna og
kvaðst ætla að kyrkja hana í hefndar-
skyni fyrir veiki þá, sem hún hefði
gjört sér. — „Guð stjómi þér“, sagði þá
madama Imba, „mörgiun verður nú mis-
dægurt og batnar þó aftur“. — En mað-
urinn herti þá á tökunum, og kvaðst
ætla að kreista af henni kollinn, ef hún
bætti sér ekki þegar i stað. En hún bað
hann í guðsbænum að sleppa sér, og
gjörði hann það loksins. — Svo var
hann hjá madömunni það sem eftir var
dagsins, í góðu yfirlæti, og var orðinn
albata þegar hann fór heim um kvöldið.
Þegar madama galdra-Imba lá bana-
leguna, bað hún að taka kistil undan
höfðalaginu sínu og kasta honum í sjó-
inn, en lagði blátt bann við því að hann
væri opnaður. — Maður var sendur með
hann og var lykillinn í skránni. Hann
langaði mikið til þess að forvitnast um
hvað væri í kistlinum, og gat ekki á sér
setið, og lauk honum upp. — En þá kom
í ljós, að í honum var selshaus, sem
geispaði ámátlega framan í manninn,
sem þá varð hræddur og fleygði kistlin-
um í sjóinn eins fljótt og hann gat. —
Nokkru síðar dó madaman, en fjölkyngi
þótti ganga £ erfðir til afkomenda henn-
ar. Sonarsonur hennar var Jón Geitir,
sem lengi bjó í Geitavík eystra og þótti
bæði illmenni og göldróttur. — Eru
galdrasögur til af honum, sem allar
sverja sig í ættina til ömmu hans, mad-
dömu galdra-Imbu. —
HSrf-
UM ,
Ök
fiMU-
BtUfl
J'ÖF^
?ÚK«R
I-'imhh-
HíOTH
OR
i'ðí

&

KeyRi
sxö-
fUSUW

MflNKS-
NtiFN
l*o*

LfNÍÞ-
HREIN-
i h c.
Tb/JN
úfKlR
■ K'iKflltl
WBPPB
o puhtEa
IHHHCl-
NWHCilt
VfíH-
INR
|NM
ÍHM-
H tl.
FLToT-
—BJL.
HNHPf.
ÖKIHN
5«

EUP- t
sr/gJ>M
F*UM-
£ F A/ I

saofL
flPRI
Sthfí/r

<r
i
HU.
i

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
8. tölublað 1963 15