Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1964, Blaðsíða 16

KROSSGÁTA LESBÓKAR
Lausn á síðustu krossgátu
F —• .Uca, ¥ .— 9? 5HE Et m m sa fríV1 ■
'z-jn ig'HV k s ■p R K ft ý íwócí K a F ~(í L D i
i luk £ c jm r t 3 ít K R 9 Fl L 5 vrp þVflyR '0 9 1 T ft Ð U iTÓK
lí i "Sifl @ uy* | iV Rl 1 fí T fí 9 Jforr. 9 'R Yí HIY- ig# L "0 N
% ré«« ii* iHrt- tílS. FoR- föm foW iv C,fínn vy.; fl N R ‘Ofitk ÁiffAfr '0 (á Ö' N 6 ft 9 FRKi, mV/u" FfMM ft u N fí
S K ¥ ? N u\ Æ 0' L D jíjTT g.te'Aj /ffsr 5 K fí K fí iT/ööie HUÖM T R K a fí P. V
T £ •• -r.r. D '0 N' ft V. fí F n T K K 0 F ruoL vmno T "o « >•'?; P
Y K söíf; fí D R 7. F\ runhh UÓTU 'R Hl a *‘ju V Tnti puir yj R L / ‘.".*V* Y fl M u
T' ■E 9 ¥ L rLlOl WfTFT 1 WM ft ■'l. N lllliW Vo«r R'«t $ K fí R F fí ■R UCJ Í.V..T 1«í. K í> a ft L E 9
7 r fí L 7 fí !."T N 'í T SR'.L Af '/ f? Y £ 1 9 K ú 1 T FflL- Ltú- R»
T i F e- 9 ftLHU £ 1 I R FoR- ffí9' 1 L r K ft H STíF/fT STÍFU* ft- fí T T 5
ft Xfffr* 7 fí K 5 ffíítui ENb- 'í? C £ k 6 U T ¥ A rm pÚKfíf K 1 L 1 HflF KfíSS $ /£
5 5 y Bf«r Hinn N ft K 1 P rtoxK K '0 R TfíLfí FHTK v t*r- * IT '0. D fí a N XLK»- 1ÍVJI r.4«- ■N É K T
r £ F 'fl N rktoí ko(?« / K HL*íS Æ K l lÆr/ 7 5 k" U K JKÍM- MT*R itR D ft bJ s fí R
V 1 3 ft f) I 'i iita 7 T fí -r S '/ L- FBUM CFH! LflKKn R T r»íi* e i“i KIMÐ9 9 9 LTTIL M/Íir MH L. M fl
K ft R K \fí R Vom#H Bir/epi jL L L R s 9 Burt Ríki fí F yiMou?. K 'fí u 5 T £IM- KtW»M VTflflR Pl <T“
0 N ft 'R FJfli-t ELP- E ¥ 3 fí CK Kl »í tr/iK ÞVR L ft u 5 fí 9 JflM- MlJ LfíUH A/ Íflf/V T 9 S m
J 1 urn Licr L 0 F T f? ¥ s T 8 (9 K fi l*ó‘Ciú fí L E Y M
f-'— fi \ -V K e H N R — 5 í'£ LflN ’ft —r 5 K fí U T u M fk JT i*«- MH. 5 T
V r íl«T lf BD á 'ft i 9 /E ?. fi # H' 'fí (iW« U í> 'ft Tlt Ft i/ 5 ft.
t SBM- HLT T iil R QHUKl 5 .2. L 1 H T [ft [9 ft R Í2
Hagalagðar
Dapurt er mannlífið
Á stríðsárunum sá skáld eitt stúlku
hverfa með brezkum hermanni inn
í bragg/a. Þá varð skáldinu þessi vísa
á munni:
Ó, leyf mér, Drottinn, deyja,
dapurt er mannlífið.
Því „Fósturlandsins Freyja“
er farin í ástandið.
„Nei, dásamlegt, engill“
Ungur maður sat inni í stoifu hjá.
móður sinni og systrum. Allt í einu
segir hann: „Hvaðan kemur þessi
yndislega sönglist?" Enginn heyrði
sönglistina nesma ungi maðurinn.
Stundarkorn starði hann hugfanginn
fram undan sér þangað til hann iyfti
höndunum eins og í bæn, fagnaðar-
svipur kom á andlitið og hann hvísl-
aði frá sér numinn: „Nei, dásamlegt,
engill." Og þegar hann hafði þetta
mælt, hneig hann niður örendur.
Nærri má geta, að ættingjum hans
varð mikið um þetta. En þeim kom
þó öllum saman um að þau hefðu
enga tilfinningu haft fyrir því að
ungi maðurinn væri raunverulega að
deyja. Þeim fannst þessi atburður.
miklu frekar líkjast því að hann
hefði verið kvaddur á braut til mik-
ils fagnaðar.
(B.Kr. Kirkjuritið)
Þá voru gleraugu fátíð.
Það er að segjá frá Pétri bónda
Einarssyni, að hann komst í svo
mikla óvild við hirðstjórann, að hann
var rekinn frá Arnarstapa, og þar
með var honum gefið að sök að hann
hefði logið svo til um svo ríkan garð,
og keypt af konunni fyrir miklu
minna en verður var........en aldrei
var honum óhætt fyrr en hann tók
það til ráðs að láta vígja sig til prests
og fékk Hjarðarholt í Laxárdal. Hann
var þá sextugur að aldri og tók að
daprast sýn, enda hafði hann gleymt
andlegum fræðum, er hann hafði
lært ungur, því að hann hafði haft
annað að sýsla, og hlaut því að lesa
á bók við gleraugu. Þau voru hér
þá fátíð, og var hann sáðan kallaður
Gleraugna-Pétur.
(Árbækux Espólíns.)