Lesbók Morgunblaðsins - 30.05.1965, Síða 15

Ur bréfum Matthíasar Jochums-
conar til Tryggva Gunnarssonar
9. nóvemiber 1892.
E Isku vinur!
Síðan skip ykkar og Ingibjörg lögðu
út úr firðinum — fyrir viku —, eftir
h.retið, hefir staðið blíð sunnanátt. Ég
hripa þér þessar línur bara af tryggð
og eftirsjón ,en alveg út í bláinn, því
héðan er ekkert að frétta nema rifrildi
í gaer í bæjarstjórninni út af barnaskól-
anum, og sultur og seyra, skuldir og
skammir, stríð og stefnur, bazl og bak-
nag, sálarleysi og syndakreppa. Amen.
Eg skyldi fara með þér í leikhús í kveld
ef ég væri viðlátinn og drekka svo glas
með þér hjá Bauer. Halda svo kapitula
í þínu félagi og sníkja svo út úr þér
10 aura! Ég breytti og lengdi vísur
þær, sem standa í enda Vesturfaranna,
þær koma út eins og ég vil hafa þær,
fcf þú færð leikina prentaða, í Austra
(og kannske Fjallkonunni) um nýárið,
og setti að prenta eftir því. Ósköp skyldi
fileðja mig ef Hegel fengist til að gefa
út. þessa leiki — að hann borgi eitt-
hvað vona ég, því óhætt er að 1000-
1500 expl. mundu selja á 2-3 árum hér
og vestanhafs, ef útsending yrði skyn-
6amleg. Einhver mér ekki óvinveittur
®etti að skrifa um þá strax. — t.d. dr.
Jón Þorkelsson eða Sigurður Hjörleifs-
son. Finni treysti ég líka allvel, en hin-
luii belur.
Ég skammast mín fyrir að senda þér
svona ónýtan miða, en pósturinn er kom
inn út á Oddeyri. Vegurinn þinn snjó-
litill, þó fannkyngi sé komin af aust-
norðri. Það er nú ekki nema tímaspurs-
mál að þú verðir — kongur — í — Kol-
beinsey — eða annarhvor okkar, heldur
samt þú, þú ert meiri braskari og betri
í krók. Ankoti var á mér að spyrja þig
ekki líka hvað marga vettlinga þú fær-
ir illeppa og utanyfirsokka! Ég gleymdi
hausnum, ber mig ekki eftir björginni,
ekki hálft við Stef.án stórsnýkjudall,
sem nú gistir hjá Grásteini (nýja hlöðu-
garði Hrafnagilinganna).
Konan kyssir þig, börnin bíta þig —
ckki, og klerkurinn klípur þig — ekki
heldur. Nei, og aftur nei: Við skorum
cl! á englana að þeir gefi þér gleðileg
jól með söng og saitaraljóðum. Sárast
ev að vita hvað allt er endasleppt, og
oían á allt annað að missa þína nær-
veru og uppslátt og upphressing á Odd-
eyri. Nú forðast ég þann part sóknar-
ir.nar, þar sem minn þunnnefjaði geym-
ir sinn góða guð — í buddunni, og hinn
annar þykist ráða lúgttm og lofum. —
Jæja, það er nú samt mín huggun að
ég er mér þess meðvitandi að ég elska
„pöpulinn" og er gott grey. Ég sendi
Þjóðólfi smellið nýárskvæði, item séra
Þórhalla 2 nýja sálma í Kirkjublað
hans; item og ennfremur orkti ég hérna
um daginn líflegt kvæði um Gretti þeg-
ar hann bar bolann. Bara annir, ónæði,
basl og búksorgir eyðileggi ekki bæði
íjör mitt og tíma í vetur frá að ljúka
við þau kvæði. Ég vona eftir línu í
íebrúar. Guðs þrefalda blessun þangað
til.
Þinn með mærðarmas
Matthías.
Akureyri 13. október 1893.
Elsku vinur!
Lifandi komst ég einn heim úr slark-
inu, og var það fyrir Guðs almætti, því
oft var ég í dauðans greipum — seinast
nóttina áður en við sluppum hingað inn
iræð „Thyru“. Ég þyki magur og skræl-
ingjalegur ásýndum. Kunni það varla
góðri lukku að stýra, að Jón Ólafsson
varð til að neyða mig til að fara þessa
forsendingu. Annars gekk honum það
eitt til að ,,brúka“ mig — einkum að
þjóna sér og sínum „Únitörum“, og
til þess voru refirnir skornir. En ég
sá skjótt hvar fiskur lá undir steini og
los, ði mig við pilt, og er likast að hann
fái aldrei framar færi við mig. Ég er nú
að smá-ná mér aftur og ætla, þegar ég
fæ tíma til, að setja saman ofurl. ferða-
pistil og láta prenta sér í lagi og skrifa
um það Hannesi Þorsteinssyni.
Landar vestra tóku mér tveim hönd-
um, en lítið var um viðstöðu, því land-
ið er flæmi og tíminn var naumur. Ég
var 12 daga við sýninguna, og græddi
á henni ámóta mikið og Oddur hefði
gjört! f Dakota og Argyle var ég nokkra
daga á hverjum stað, en rúma viku í
Winnipeg og hinn tímann á ferðinni.
Löndum líður að öllu samantöldu frem-
ur vel en illa — það sem ég sá. í Nýja-
íslandi líður þeim lakast, að sögn, og
þar næst vestur í Þingvalla nýlendu.
Annars er búskapur flestra enn þá o£
ungur svo menn geti sagt af eða á.
í svo feitu landi er hægt að hafa ofan
í sig, ef menn vinna, en að græða fé,
verulegt fé, það mun óhægra í rauninni
en margir ætla, enda eru þeir ekki marg
ir sem enn eiga þar meira en fyrir
skuldum. Suma langar heim, en komast
ekki. Fáir á hausnum, sem nenna að
vinna. Ánægjan harðla misjöfn. Langbeat
og björgulegast í Argyle, og hveitið þar
ótrúlega mikið — 70.000 tunnur árl. hjá
130 bændum! —
Segðu mér, kæri, hvað þú getur og
hugsar til með ritin mín. Þeir í Ameríku
vilja kaupa þau í massevís, bæði Grett-
isljóðin og leikina, svo væri ég fær um
það, léti ég óðara leggja upp 15-20
hundruð af því hvern fyrir sig. Hvað
viltu gefa mér fyrir Grettiskvæðin?
Fyrir hitt býst ég við litlu. En endilega
þarf þetta að komast út. Verst er að
þú hefir sí og æ í ótal horn að líta, þvi
enginn sér þig nokkurn tíma í friði og
þú heldur ekki þig sjálfan. Hvað mig
giaddi að þú fékkst þær 5000 kr.
Heilsaðu blessaðri systur þinni — hún
sé af Guði vel komin heim.!
Góðan útsynningslausan og hreinskil-
inn vetuid
Þinn vinur frá sköpun veraldar.
Matth. Joohumsson
20. tbl. 1965
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15