Lesbók Morgunblaðsins - 16.01.1966, Blaðsíða 10

----;- SIMAVBÐTALIÐ -----
Mats er oð koma heim
— Já.
— Góðan dag, ég heiti Mats
Wibe Lund. Gæti ég gerzt á-
skrifandi að Morgunblaðinu?
— Nei, velkominn Mats.
Þetta er hjá Lesbókinni. Ertu
kominn fyrir fullt og allt?
— Já, blessaðir og sælir. Já,
ég er að undirbúa flutninginn.
Búinn að kaupa íbúð og búslóð-
in kemur heim með vorinu.
— Heim, segirðu?
— Já, óafvitandi byrjaði ég
að tala um að fara heim til ís-
lands fyrir lengu.
— Og þú telur að aðstaðan
verði betrj fyrir þig hér en í
Noregi?
— Já, batnar mikið, eins og
eðlilegt er. Ég hef lagt það fyrir
mig að skrifa um ísland og
dreifa greinum og myndum til
skandmavískra blaða. Að vissu
leyti er gott að vera á næstu
griývum við blöðin, en mikilvæg
ar». er að vera búsettur hér og
gota notað hvert tækifæri, sem
kemur til myndatöku — og
fylgzt vel með öllu, sem hér
gerist. Ég hef ekki alltaf verið
heppinn með veðrið, þegar ég
hef komið hingað til þess að
taka myndir, hef jafnvel orðið
að bíða eftir sólskini vikum
saman. Þegar ég hef verið fyrir
norðan hefur sólin skinið hér
syðra — og þegar ég kem hing-
að suður byrjar hann að rigna
hér, en sólin skín fyrir norðan.
Það er ekki alltaf svona sem
betur fer, en þetta hefur komið
fyrir. Þið þekkið þetta sjálfsagt
sjálfir, er ekki svo?
— Hvort við þekkjum það.
En þú hefur fengið góða
íbúð, varstu ekki aðallega í
þeim hugleiðingum?
— Já, konan mdn er íslenz'k og
við erum hér í hálfgerðu jóla-
fríi, en auðvitað er ég að undir
búa flutninginn í leiðinni. íbúð
ir eru dýrar hér, ég hélt satt að
segja, að þær hefðu ekki hækk
að jafnmikið í verði síðustu
tvö árin og raun ber vitni. Ég
geri ráð fyrir að hægt verði
að fá innflutt hús við töluvert
hagkvæmara verði, a.m.k. frá
Noregi.
— Af hverju tókstu ekki eitt
með þér?
— Mér vannst ekki tími til
þess, en geri það sjálfsagt bráð
lega. Ég hef fengið umboð fyrir
framleiðanda í Noregi, Fjogstad
hus heita þau — timburhús af
ýmsum gerðum.
— Jæja, ætlarðu að stunda
verzlun jafnframt myndatök-
unum?
— Nei ekki beinlinis, en ein-
hvern veginn þróaðist það, að
allmargir norskir framleiðend-
ur hafa falið mér að kanna fyr-
ir sig markaðsmöguleika á Is-
landi og ég hef samþykkt að
taka að mér nokkur umboð —
og húsin eru þar á meðal. Þau
hafa 50 ára reynslu í Noregi
— og hafa reynzt vel í Norður-
Noregi sem annars staðar í land
inu. íslenzkir fagmenn, sem
litið hafa á þau plögg, sem ég
hef, telja þau mjög hagkvæm
hvað verð snertir. Ég ætla að
athuga þetta frekar, þegar
hreyfing kemst á þessi innflutn-
ingsmál. Sjálfur hef ég áhuga
á að eignast eitt. En ég er með
fleira, húsin eru ekki það eina.
— Og hvað helzt?
— Til dæmis pappírsvörur —
og norskan vetrarfatnað, sem
náð hefur miklum vinsældum
bæði í Evrópu og Ameríku
undanfarna mánuði. í Noregi er
þessi fatnaður mikið notaður
til skíðaferða og annarra vetr-
ariþrótta, en annars staðar er
hann notaður við alls kyns úti-
veru. Þessi fatnaður heitir á
enskunni „Lapp-Look“ — og
ástæðan er sú, að sérfræðingar
framleiðanda fóru í mikið ferða
la'g norður til Lappanna og
kynntu sér heimilisiðnað þeirra,
einkum litasamsetningu. Síðan
hafa föt Lappanna verið lögð
til grundvallar, en framleiðsl-
an er samt mjög nýtízkuleg í
sniðinu. Norðmenn hafa „slegið
í gegn“, eins og sagt er — á
heimsmarkaðinum með þennan
vetrarklæðnað — og rétt áður
en ég korri heim frétti ég, að
verksmiðjan hefði fengið pönt-
un á þrjátíu þúsund flíkum frá
einni verzlun í Bandarikjunum.
Fleiri höfðu vist pantað áiíka
síðustu vikurnar.
Lesbók æskunnar
Framlhald af bls. 7
og er það haft fyrir satt, að
þetta sé sá sami draugur, sem
heldur sig við Menntaskólaselið
og er kenndur við það. Rekur
nú hvert atriðið annað og næst
birtist Jósafat nokkur, nútíma
„spjátrungur“, sem þykist vera
vel spakur í norrænni sögu, en
í raun og veru er þekking hans
harla götótt. Kíta þeir Snorri
um sannleiksgildi Egils sögu
og hefur Snorri öllu betur. Inn
í þeirra samtal fléttast siðan
hin fjögur útskot, sem eru
raunveruleg og byggð á Egils
sögu.
— Lokaþáttur leiksins er
innskotið svonefnda, er Egill
kemur fram á sviðið og drep-
ur Jósafat nútímakarl og flytur
lokakvæðið. Lokaorðið á svo
Snorri,. þegar hann opinberar
sína latínukunnáttu og segir:
„ACTA EST FABULA,
PLAUDITE“, en það útleggst
svo: „Leiknum er lokið,
klappið!"
— Hvað tók það þig
Bara gömul kona
(Sænsk fyrirmynd)
Gömul og gráhærð kona
á götunni mætir þér.
Lotin og lítil vexti,
lágmælt og hrukkótt er.
Gömul og gráhærð kona
er gefa sig fáir að.
Samtíðin sér hana ekki
og sízt hennar verustað.
Gömul og gráhærð kona
á götunni mætir þér.
Þú veizt ekki hvað hún vinnur,
hve veglegt starf hennar er.
Hún biður sem barn í anda
og blessun hún Drottins fann.
Svo trúföst, en tötrum búin
hún talar um þig við hann.
Gömul og gráhærð kona,
Guðstrú er hennar skart.
Hún þykir svo ósköp einföld
en innra veit hún þó margt.
Hún veit um hvað ber að biðja
til blessunar landi og þjóð,
þótt aðrir það ekki viti.
Hún er svo trúuð og góð.
Gömul og gráhærð kona
á götunni mætir þér.
í sjálfri sér ekkert er hún
og ytra skraut hún ei ber.
Hún öðrum finnst einskis virði,
og ein ber hún lífsins kaun,
en víst er, þá ævin endar,
hún uppsker hin dýrstu laun.
Hugrún.
— Vonandi gengur þér vel að
koma þessu á markaðinn.
— Ég hef engar áhyggjur af
því.
— Kaupum við ekki tölu-
vert af Norðmönnum?
— Aðallega skip sem stendur
— og alils konar útbúnað í skip.
— En svo að við rjúkum úr
einu í annað. Sástu Hafnfirð-
ingana bursta Norðmennina?
— Nei, ég komst því miður
ekki, en ég veit, að leikirnir
hafa verið mjög skemmtilegir.
— Held.urðu, að þeir hafi
vakið mikla athygli í Noregi
— meðal íþróttafólks?
— Töluverða, held ég. Ég sá
undrun lýst yfir því í ein-
hverju norsku blaði, að norsku
meistararnir nenntu að fara
alla leið til Islands til þess að
leika handbolta. Blaðamaður-
in var fyrirfram viss um að
fyrirhöfnin borgaði sig ekki. —.
Og liðsmennirnir græddu held-
ur ekki mikið á ferðinni, þótt
útkoman úr dæminu yrði önn-
ur en þessi norski blaðamaður
reiknaði með. Hann var svolít-
ið montinn. ,— Annars hringdi
ég eiginlega til þess að gerast
áskrifandi að blaðinu.
— Þú hefur fengið vitlaust
númer. Viltu ekki hringja aft-
ur í 22480 og biðja um afgreiðsl-
una. Ef þú átt myndir af norsku
húsunum og tízkufötunum, sem
þú varst að tala um, þá ættirðu
að senda okkur þær að gamni.
— Sjálfsagt — og verið þið
blessaðir.
langan tíma að skrifa verkið?
— Það er ekki gott að segja.
Raunveruleg fæðing þess átti
sér stað í byrjun nóvember,
þegar ég tók til við að hugsa.
Þetta kom síðan smátt og
smátt, en ég vil skjóta því hér
inn í, ef ég má, að ekki má
gleyma leikstjóranum, sem var
Baldvin Haildórsson. Hann átti
ómetanlegan þátt í því, hve vel
til tókst, og verður honum seint
fullþakkað. Þess má einnig
geta, að Björn Björnsson gerði
leifcmyndina.
— Hvað um kvæðin?
— Ég samdi þau vist. Þau eru
á fornu máli og ort undir dýr-
um háttum. Dr. Haligrímur
Helgason tónsetti þau og var
framsagnarmáti þeirra slíkur,
sem ætla má af spakra manna
áliti, að Egill hafi viðhaft.
Eftir flutning leiksins hófst
dans í andyri bíósins og lék þar
hljómsveit Óskars Guðmunds-
sonar frá Selfossi. í danshléum
flutti Halldór Rafnar minni
karla og Jón Örn Marinósson
minni kvenna. Þar mættu einn-
ig Bessi Bjarnason og Gunnar
Eyjólfsson og fluttu gamanþátt;
einnig var almennur söngur.
Var þessi jólagleði hin glæsi-
iegasta í hvívetna, enda vel til
hennar vandað.
L okaorðið hefur svo Hall-
grímur Snorrason, inspector
scholae:
— Það má segja, að undir-
búningurinn hefjist með skóla-
árlnu. Þá er farið að velja fólk
í jólagleðinefndina, en síðan er
ákveðið, hvað taka skal til með-
ferðar. Ætla má, að um hundr-
að manns komi hér meira og
minna við sögu enda veitir ekki
af. Ég held, að enginn geti
ímyndað sér, hve mikils und-
irbúnings jólagleðin krefst,
nema sá sem reynt hefur. Þeir
voru margir, sem lögðu hönd
á plóginn, það var unnið mikið
og óeigingjarnt starf.
— Ég er mjög hress yfir því,
hve gleðin hefur farið vei
fram; skemmtiatriði hafa geng-
ið vonum framar og gestirnir
komið vel fram. Má hinn gamli
skóli vera hreykinn yfir. Þetta
allt þakka ég ekki sízt jóla-
gleðinefndinni, en þar er val-
inn maður í hverju rúmi.
— b. sív.
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
16. janúar 1966