Lesbók Morgunblaðsins - 21.08.1966, Blaðsíða 9

★
Hin andlega og siðgæðislega
lingulreið vorra tíma er
komin á svo hátt stig, að enginn
mun lengur vefengja hana né gera
lítð úr henni. Mjög alvarlegar stað-
reyndir meina oss að loka augum
vorum fyrir þessu eða uppdubba
fyrirbærin.
Það sem sérstaklega einkennir á-
standið og gerir það alvöruþrung-
ið, er að aldur þeirra, sem verða
fórnarlömb afvegaleiðslu og ógæfu,
fer stöðugt lækkandi. Agaupplausn
á heimilum og í skólum, þjófaflokk-
ar unglinga, kornungir afbrota-
menn, sem ofbeldi fremja, lauslæt-

• •'* ■ v .''. • * •
. ■:
■■ ■.:::;:
■
íKfíWSS’©
Eiturlyf jasali eykur ágóSa sinn me ð Jjví aS blanda eitriS meS mjólkur-
sykri, joSkrystöllum eSa amidol.
þetta atriði fyrir fáum árum. Og eng-
inn vafi leikur á því að mikill meiri
hluti þjóðarinnar vill að svo skuli vera.
En þegar vér þrátt fyrir allt þetta —
og þótt skólinn dag eftir dag leysi af
hendi mikið og gott verk — stönd-
um frammi fyrir þeim aðstæðum,
sem vér hljótum að sjá að eru fyrir
hendi, þá er ástæða til þess að snúa
ljóskastaranum í ýmsar áttir til þess að
léita orsakanna. Fyrstir manna viljum
vér viðurkenna að kirkjan ber mikla
ábyrgð. Hún hefir ekki í orði og verki
megnað að boða Guðs orð þannig að það
hafi fengið að móta hugsun og afstöðu
manna nógu sterklega. Heimilin verða
að spyrja sig sjálf hvort skortur á skýrri
leiðsögn og réttu fordsemi gjöri þau
ekki mjög meðábyrg. Og skólarnir munu
heldur ekki vísa á bug þeirri sjálfspróf-
andi spurningu, hvort þeir hafi kennt
og alið menn upp af nógu miklum skýr-
leik og samræmi.
Þjóðfélag vort verður ekki hvað sízt
að svara þvi, hvort það 'hafi veitt skól-
anum hina réttu möguleika til að gegna
uppeldishlutverki sínu. Það gerist ekki
aðeins með veglegum skólabyggingum
og lengingu skólatímans, en umfram allt
• með markmiði, er í fullu innra samræmi
islíf meðal mjög ungs fólks, fjar-
stæðulega lágur hjónabandsaldur
sökum þungunar og samsvarandi
fjölgun hjónaskilnaða — þetta er
meðal þeirra fyrirbæra, sem þjaka
þjóðfélag vort, en fyrirbærin öll
hafa greinilega innbyrðis orsaka-
samband.
Ábyrgðin á því að þannig er komið
málum, er ekki í fyrstu röð hjá unga
fólkinu, heldur hjá því þjóðfélagi, sem
ekki hefir betur dugað til þess að veita
því hjálp á erfiðu tímaskeiði. Og stöð-
ugt verður sú spurning þyngri á met-
unum hvort þjóðfélagið sjálft taki ekki
þátt í því að gera hinum ungu erfitt
Yfirlýsing norskra
biskupa haustið 1964
HIN ANDLEGA OG SIDFERDILEGA
VORRA TIMA
fyrir að tileinka sér heilt siðgæði og lifa
verðmætu, sómasamlegu lífi.
Þetta er sú spurning, sem býr að baki
rökræðum manna á þessu hausti og hef-
ir knúð fram skörp andmæli og valdið
mörgum mönnum verulegum óróleika.
Sú álitsgerð, sem meir en þrjú þúsund
stefnir að manngildisuppældi. En hvern-
ig verður þá á tímum, eins og vorir
tímar eru, hægt að verja það að sú
námsgrein, sem mest mótar manngild-
isuppeldið, kristin fræði, hlýtur minni
kennslustundafjölda en áður í hlutfalli
við kennslustundafjöldann í heild, í stað
RINGULREIÐ
r
....■ ,
Stúlka milli tektar og tvítugs spýti r eiturlyfi með sprautu í lærið á sér.
Hún er ekki enn oröinn alger þræll eiturlyfsins, svo aö liún rétt skrám-
ar liörundiö og spýtir eitrinu undi r skinnið. Það kallar hún aö fá sér
„joy pop“ eða gleðigjafa. Þegar hún er farin að venjast eitrinu, verður
liún aö spýta því beint inn í slag- æð, til þess aö fá nokkra nautn af
því. ÞaÖ lieitir að fá sér „main liner“.
„Reefers“ eða marjúana-vindl ingum smyglað í skorinni bók.
kennarar hafa sent biskupunum og um
leið birt opinberlega, og áskorun norskra
kvenna til Stónþingsins, er greinilegur
vitnisburður um hve víðtæk og djúp við
brögð manna eru orðin.
Það sem nauðsynlegt er, og vér von-
um að sé nú að vaxa fram, er annars
végar ný og markviss sameining allra
góðra afla um hinn kristna siðgæðis-
grundvöll, sem þjóð vor samkvæmt sögu
sinni og löggjö-f byggir á, og hins veg-
ar að vér sameinumst um að hafna
jafn greinilega öllu, sem stendur gegn
þessari arfleifð og þessu markmiði.
r
rundvöllur er lagður með stjórn-
arskrá vorri, sem innsetur kristindóm
sem opinbera trú ríkisins og þar með
kristið siðgæði sem gildandi siðferði í
lífi þjóðarinnar. Með sjálfsagðri rök-
festu er þetta ennfremur tekið fram í
markmiðs-ákvæði skólans: Að skólinn
skuli hjálpa til þess að veita börnunum
kristilegt og siðrænt uppeldi. Á þá
lund hefir einhuga Stórþing staðfest
þess að efla þá námsgrein, bæði að
magni og gæðum?
Staðan er svo alvarleg, en þó um
leið svo einföld, að hið fyrsta og þýð-
ingarmesta verkefni er að veita bæði
hinum ungu og öllum lýðnum einfalda
fræðslu um hvað er Guðs heilaga lög-
mál varðandi líf manna, hvað er gott
og hvað er illt, hvað er rétt og hvað
er rangt. Hið nýja og örlagaríka er að
þetta er ekki lengur rótfest (í vitund
manna).
D
D oðorðin þarf að prédika og
kenna þau, eitt og eitt: Að þú skalt
heiðra föður þinn og móður þína — og
að þú að öðrum kosti hefir ekki fyrir-
heit um líf þitt. Að þú skalt ekki mann
deyða, og að sérhvert tjón sem þú vinn-
ur á líkama og lífi náunga þíns, er
ranglæti, sem hlýtur sína eigin refs-
ingu. Að þú skalt ekki hórdóm drýgja,
og að sérhvert brot gegn hjónabandinu,
Guðs tilskipan, leiðir til ógæfu sjálfum
Framh. á bls. 10
21. ágúst 1966
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9