Lesbók Morgunblaðsins - 02.04.1967, Blaðsíða 7

ÁNÆGJULEG
ÍSLANDSFERÐ
FERÐAMINNING EFTBtl MEUT MACMUN
Mér hafa alltaf fundizt eyjar við-
felldnar, Staðir eins og Majorka, Kor-
síka, Puerto Rico, Kúba (í gamla daga),
Hong Kong, Formósa, Nýja Guinea og
jafnvel Manhattan og Long Island. En
(samt brá mér í brún, þegar vinur
tminn, ljósmyndarinn Larry Fried,
stakk upp á því við mig, að ég skryppi
itil eylýðveldisins íslands.
„Islands? Þú ert að gera að gamni
þínu, Larry. Það er nógu slaemt að
þurfa að eta frosinn mat til miðdegis-
verðar allan ársins hring, en ísland
í sumarleyfi? Ég á við, þegar ég fer
itil eyjar, þá vil ég suðræna vinda,
(strápils, og þess háttar. Já, og nógan
fisk til að veiða og „teygðu þig eftir
ír.ango-ávexti fyrir mig, Tarita“, — þú
veizt hvað ég á við. Ég get ekki ímynd-
sð mér, að hægt sé að eiga þægilegt
leyfi skjálfandi af kulda meðal Eski-
imóa“.
„Að vísu muntu ekki fá hitabeltis-
íoftslag", svaraði Larry, „en þú get-
■ur átt von á góðu leyfi með sundi í
volgu vatni, beztu lax- og silungsveið-
um sem hugsazt geta við bæjardyrn-
ar og svellandi næturlífi með hávöxn-
um, föngulegum, norrænum yngismeyj-
ium. Og svo get ég sagt þér, að það
eru jafnvel ræktaðir bananar þar, fyrst
þú ert svona vitlaus í suðræna á-
Vexti“.
„Segðu mér meira“, sagði ég hik-
andi.
„En ef ég segi þér, að þetta
væri allt ókeypis"?
„Ég segði þá að fjögur glös af Mar-
itini með hádegisverðinum væri full
mikið fyrir hvern sem er til að halda
fullri dómgreind“.
„Jæja, kannski ekki beinlinis ókeyp-
'is, en þú getur fengið allt, sem ég
Ualdi upp, á skemmri leið en klukku-
'tima ferð frá hóteli þínu i Reykjavík,
eem er á íslandi, sonur sæll — og
Iborgað fyrir það með peningum, sem
'þú sparar á Evrópuferð þinni‘.
„Áttu við að ég fari í leiguflugi"?
En Larry var að tala um almennt
tflug, og hann reyndist hafa á réttu
iað standa. Loftleiðir, íslenzka flugfél-
egið, er ekki aðili að Alþjóðlega flug-
ferðasambandinu (IATA). Árið 1953
átváðu Loflléiðlr ao ksppa við stóru
ifiugfélögin með því að bjóða lægri far-
gjöld á kostnað hraðans. Þar af leið-
■andi er hægt að fljúga til Evrópu
tum ísland í stórum, þægilegum, en
ekki ofsalega hraðfleygum Rolls Royce
>400 vélum og greiða fyrir það um það
bil 100 •dölum 'lægra gjald Iheldur en
með venjulegum þotum.
Hvað þetta snerti hafði Larry á réttu
'að standa — ef hugsað er til Evrópu-
tferðar. En svo er hægt, ofan á sparn-
'aðinn við íslandsferðina, að spara enn-
'þá meira og láta Evrópuferðina alveg
eiga sig. Það væri margt vitlausara en
'að eiga tveggja til þriggja vikna ævin-
týralega dvöl á íslandi. í fyrsta lagi
kostar farið til íslands og til baka til
Kew York aðeins $176 (ef dvalið er
lallt að 3 vikum). Það er áreiðanlega
ilægsta fáanlega verð á Evrópuferð.
Eins var það með önnur atriði í frá-
sögn Larrys. í fyrsta lagi, það eru
istúlkur á íslandi, eins og allir her-
menn, sem gegnt hafa herþjónustu
þar, geta borið um. Og hvílíkar stúlk-
ur! Víkingar! Stórar, íturvaxnar, frjáls-
lega-r. en vingjarnlegar, og þeim er æv-
ántýraþrá í blóð borin. Eskimóar? Ekki
lá íslandi. Það er á hinu kalda en ná-
læga Grænlandi, sem Eskimóar búa.
Nafngift íslands á rót að rekja til
þess, er norskur víkingur, Hrafna-
iFlóki, kom á þessar slóðir einhvern
'tíma á níundu öld og varð var við
mokkra ísjaka fljótandi í höfninni, en
islíkt kemur ekki fyrir nema einu sinni
lá mannsaldri, segja Islendingar. Af
þessum sökum ákvað hann að kalla
ilEndið ísland, án þess að gruna, að hann
ynni ferðamálum landsins neitt tjón.
Þrátt fyrir þetta dró þessi litla eyja
('hún er aðeins 190 mílur á lengd og
\300 mílur á breidd) til sín slangur af
iferðamönnum fyrr á öldum. Meðal
Ihinna fyrstu var hópur írskra munka,
isem fundu enga Eskimóa og enga aðra
heldur, þegar þeir komu hingað fyr-
ir meir en þúsund árum. Einn þok
þá til landsins vel þekktur víkinga-
höfðingi, Eirikur rauði (það var fyr-
ir daga kommúnista). Hann ályktaði
istrax, að land, sem umlukt er Golf-
.strauminum, hlyti að hafa allbærilegt
loftslag. Hann lenti skipi sínu á ís-
lendi, ásamt öðrum norrænum mönn-
'um, sem margir hverjir voru að flýja
ofríki Haraldar hárfagra Noregskon-
ungs. Sonur hans var piltur, sem hafði
talsverð áhrif á okkur Ameríkumenp,
en hann var enginn annar en Leifur
Eiríksson eða Leifur heppni, eins og
hann var nefndur. Leifur fæddist ár-
ið 970 á íslandi og er ef til vill fyrsti
þeimsfrægi íslendingurinn. (Annar er
iHjalmar (Vilhjálmur) Stefánsson,
heimskauta-landkönnuðurinn frægi, sem
ifæddist í Bandaríkjunum af íslenzkum
Iforeldrum).
Eiríkur rauði fann land norður af
Iíslandi, sem hann kallaði Grænland,
en Leifur leitaði fyrir sér vestar. Þar
Ifann hann mjög stóran landskika, sem
inú heitir Ameríka. Þú þurfti að velja
llandi þessu girnilegt nafn, svo að hann
Ikallaði það Vínland hið góða. Þetta
mafn átti vinsældum að fagna og marg-
lir reyndu að nema þar land, en það
Itókst misjafnlega, því að menn voru
þar fyrir, sem voru mjög fimir með
boga og örvar og vörðu þeim inngöngu.
Það var að öllum líkindum kænsku-
þragð af Leifi að kalla Ameríku Vín-
land, því að hvað sem öðru líður
tfinnst afkomendum víkinganna gott að
drekka. Ákavíti og brennivín eru að-
aldrykkirnir þar, og ylja þeir báðir
vel fyrir brjósti. Bjórinn? Uks! Það
eru einhver lög á móti góðum bjór,
sem eru eftirstöðvar bannáranna. ís-
land reyndi vínbann frá kringum 1915
tfil 1935, en það gafst ekki vel þar
tfrcmur en 'hjá okkur.
Vínstúkurnar eru hlýlegar og það
er ánægjulegt að vera í landi þar sem
Ameríkumenn eru vel séðir. Það var
einhver óánægja vegna samskipta
Bandaríkjahers og íslenzkra stúlkna fyr-
ir nokkrum árum, en það virðist vera
um garð gengið, ef til vill af því að
piltarnir eru að mestu einangraðir
á Keflavíkurtflugvelli, en þangað er
um klukkutíma akstur frá Reykjavík.
Við lentum á Keflavíkurflugvelli í
vambmikilli Canadair Cl-44 skrúfu-
þotu, og þar sem blessaðar flugfreyj-
urnar voru búnar að troða í mig eins
miklu af góðum mat og ég gat í mig
llátið, var ég orðinn all-vambmikill
líka. Ég get sagt með sanni, að þetta
er ein sú þægilegasta flugvél, sem ég
þef flogið í á túrista-farrými, og sú
eina þar sem vín og koniak er bor-
!ið fram ókeypis.
Það eru aðeins þrjú eða fjögur góð
igistihús í Reykjavík, en gestirnir eru
heldur ekki of margir, svo að það kem-
tur ekki að sök. „Krónurnar“ eru að-
teins verðmeiri en tvö cent, og þó að
lekki sé hræódýrt að lifa á íslandi, er
þægt að komast furðu langt með vas-
lana fulla af krónum. Þjórfé þekkist
lekki, og reikningar gistihúsanna eru
imjög sanngjarnir. Herbergið mitt á
hinu nýja Hótel Holti var vistlega bú-
ið fallegum nýtízkulegum húsgögnum,
ttneð einkabaðherbergi og með stórum
gluggum með útsýni yfir höfnina.
Verðið; Nálægt 14 dölum á sólarhring.
IÞjónustustúlkurnar, sem voru kornung-
lar og viðkunnanlegar, virtust allar
vera eins og fjölskyldumeðlimir og
ígátu komið á augabragði með ýmist
iskál með ísmolum, brauðsneið eða nál
log enda um leið og óskin var fram
borin. Ein stúlkan, ljóshærð og fag-
lursköpuð, var að flýta sér, því að hún
lætlaði að hitta vininn seinna um kvöld-
tið. „Hvað er hægt að gera sér til
iskemmtunar hér á kvöldin“? spurði
lég. „Það sama og í litlum bæ með sjö-
Itíu og sex þúsund íbúum í Ameríku,
býst ég við, herra minn. Það eru fimm
leða sex dansstaðir, um tíu bíó, tvö
leikhús og fótboltavöllur. Það er sjálf-
sagt ekkert í samanburði við Banda-
ríkin“. Ég reyndi að gera mér í hugar-
lund bæ í Conecticut af sömu stærð.
isem gæti státað af tíu bíóum og sex
inæturklúbbum.
Og hvílíkir næturklúbbar- Það kost-
ar um það bil hálfan dal að komast
linn, en það er þess virði. Fyrsti stað-
urinn sem við heimsóttum var Klúbb-
urinn. Þar eru vistarverur á tveim
bæðum, með nokkrum vínstúkum og
idansgólfum, og þar var fullt af — það
er alveg satt — dásamlega glæsileg-
um stúlkum, öllum innlendum, að því
er ég bezt vissi. (Ég var með kon-
lunni minni svo að ég get ekki mik-
ið sagt). Og eins og víðar á Norður-
löndum komu þessar stúlkur margar
einar síns liðs, með þá frómu ósk að
bitta einhvern. Vegna nærveru konu
minnar gat orðið minna úr nánari kynn-
um af minni hálfu en ella, en gaman
tvar að fylgja þeim með augunum. Ég
>varð vitni að samskonar samdrætti á
IRöðli og öðrum klúbbum, sem við fór-
lum í, þar til ég var orðinn rauðeygð-
'ur af að glápa. Unga fólkið heldur til
lí Glaumbæ (Claumber) og þar er nú
fjör. Þar hoppar og ærslast æskan frá
tseytján ára til tuttugu og tveggja. Vín-
istúkurnar loka klukkan hálf tólf, en
Iklúbbarnir hafa opið til kl. eitt að
móttu. Islendingar hafa ekkert sjón-
varp nema það sem þeir horfa á frá
Ibandarísku hersíoðinni. Ef til vill sr~
þáð þess ‘vegna, að næturlífið er svona
tfjörugt. (Ath. þýð.: Ferð þessi var far-
in áður en ísl. sjónvarpið hóf göngu
isína).
Næsta morgun þaut ég ekki fram úr
irúminu til að ná mér í vagn að Ell-
iðaánum til þess að komast í einhverja
Ibeztu laxveiðiá heimsins. En anddyr-
dð var fullt af fólki í sllkum hugleið-
ingum. I stað þess fékk ég mér morg-
■unmat í borðstofunni og fékk þar alls
Ikonar reyktan fisk, reykt lambakjöt,
rækjur, humar, ost og fleira, að ó-
gleymdu hinu ljúffenga „skyri“. Eftir
hádegið fór ég í hálfs annars tima flug-
ferð fyrir 16 dollara yfir eitthvert það
stórbrotnasta landslag sem ég hef séð,
þar á meðal Surtseyjarnar tvær, sem
risið hafa úr sæ fyrir aðeins 2 ár-
um eftir neðansjávargos. Úr flugvél-
Framhald á bls. 14
,,Á íslandi er margt hœgt að gera" segir höfiandurinn.
,/Að veiða, til dœmis? í ánum er gnótt af Saxi og silungi,
Sport? íslenzk glíma eins og sést á myndinni, svifílug;
fuglaveiðar, fjallgöngur. Afslöppun? Reynið leirböðin.
Stúlkur? Þið œttuð nú bara að sjá þœr."
2. apríl 1967
LESBÓX MORGUNBLAÐSINS 7