Lesbók Morgunblaðsins - 01.06.1969, Qupperneq 1

ver i * friði Þoð væru til fleiri
prinsar o? kóngar en þessir
sænsku. Húo skyldi engar á-
hyggjur nafa.
etta hlutverk lék Ama-
lía pr.nsessa með þeim ágætum,
að Rudeoskiöld barón skipti
snö.jgiega urn skcðun og bað
um hónd Ulriku til handa krón-
prinsi Svía. Þá skildi Amalía
leik Ulriku, en bað var of seint.
Nú rann það upp fyrir henni
að þrátt fyrir allt væri bilið
milli ívlgjenda Calvín-s og Lút-
hers ekk5 óbrúarJegt. Og senni-
lega væri Stokkhólmur einnar
messu vii ði
A malía var vonsvikin og bit
ur og reið út i sjálfa sig og
alla aðra — allen heiminin, og
nú leit hún öðrum augum á
hann en hún hafði gert fram
til þessa. Ds Jeu greifi hefur
ritað ævisögu hennar, og hann
leyfði sér að orða það þannig,
að hún hf-fi verið til í að gera
hvaða vitleysu sem var. Og
henrfar var ekki lengi að bíða.
Brúðkaup þeirra Ulriku og
Adolfs Frið’iks var haldið með
'titjfa prinsess
ijnwjÉÉ

IJ aga bessi getur hafizt
eins og gamalt ævintýri: Einu
sinini v oru tvær prinsessur, sem
áttu heima í Prússlandi. Sú
eldri riét UJrika, en 'hin yngri
Amal.a, og voru þær systur
Friðriks annars Prússakonungs,
sem dðar '*ar kallaður Friðrik
mikÞ. Við upphaf þessarar sögu
var Amalía 21 áis gömul, en
þær systur bjuggu hjá móðuir
sinni, Soffíu-Dcrotheu, ekkju-
drotJtungu, í höJJinni Monbijou,
sem þýðii gimsteinin minn, á
bökkum ártnnar Spree. En þótt
höllin væri glæsileg og umhverf
ið hl/legt, var uppeldið kulda-
legt og strangt. Soffía-Dóróte-
ha var ekki blíð móðir, og á
sikapi hiannar var sní sikýrinig gef
in, að hún hefði verið gift harð
stjóranum Fri'ðriki Vilhjálmi
— óþægilegrar minningar. Dag-
lega vofði vfir þeiin reiðilestur
og kinnhestur. Þæi systur voru
harli ólíkar Ulrika var þótta-
full og eigingjörn, en Amalía
blíð og góð Ulvika var há og
grönn og g'æsileg, og það var
AmaJía Hka, en ekki eins há.
En bá sentirr.etra, sem þar mun-
aði, vann emalia fyllilega og
meira en þi,ð með yndisþokka
sínum
N(
1 ú bar það til tíðinida, að
sænski baróninn RudenSkiöld
kom í heimsókn til prússnesku
hirðjrinnar. Svo átti að heita,
að hrnn kremi p.ðeins í kurteisis
heimsókn. En erindi hans var í
raumnni ekki svo einfalt. Hann
koan til að velja kvonfang.
Ekki fyrir siig, heldur fyrirkóng
inn sinn, og þó átti konan ekki
að vera handa honum, heldur
syni hans, Adolfi Friðriki, krón
prins Svíþjóðar Og nú átti Ru-
denskjold barón að velja á milli
þeirra systra. fara sér að engu
óðslega he'idur Jeitast við að
kynnist beim sem bezt og segja
síðan til um, hvor þeirra hon-
iffli fyndist . era við hæfi. Hon-
um var meira að segja treyst
til að biðja um hönd hinnar út-
völdu lyrir hönd Svíakortiungs
handa Adoifi PrJðriki. Það fór
ekki á milli mála, að hann hall-
aðist pegar í upphafi að Amalíu
Eigi að síður vildi hann ekki
rasa um ráð frani, heldur kynn
ast betur þetm systrum, áður en
■hann lyfti vísifingrinum. En
Frið ili annar Prússakoniungur
sá fljótt í hug hins sænska
sendiboða og sagði við systur
sína: ,,Nú gctur þú ráðið því
sjálf, hvort þú veirður drottn-
ing Svíþjóðar eða ekki.“
Amaiía h r að gráta. Krón-
prinsinn var lútherstrúar, en
sjálf vpr hún Calvínsmegin. Ef
það skyldi bvælast fyrir ein-
hverjum le«anda minna, hver
munur sé á þeim trúarbrögð-
um, skal á það minnt, að Cal-
vín var ir.un siðavandari og
strang'V’i en Lúther. Amalíu
fanns, það óbærileg hugsun og
ófæranleg íórn að þurfa að
skipta um trú, ja/nvel þótt kór-
óna væri í hoði Ulrika systir
hennar tók að sér að hugga
hana. Hún skildi vel, hvernig
henni leið, og benti henrni á úr-
lau&n á beim vanda, sem hentni
var á höndum Réttast væri, að
hún syndi bessum sænska sendi
boða andúð sína á þessu ráða-
bruggi með nýju andliti og
breyttri framkomu. Hún gæti til
dæmis þótzt vera hroikafull,
geðstirð, þj-asgjörn, uppstökk,
frek og dónaleg Ef hanin segði
citthv'ið. sen. hægt væri að draga
í efa. þá skyldt hún grípa fram
í fyrir honum og segja honum
að þogja. Og um fram allt að
glotta og skella upp úr, ef
hann þættist iriæla eitthvað
spaklegt. Gera eins lítið úr
honum og hægt væri. Þetta
gerðu konur með góðum árangri
ekki sízt eiginkonur, og þetta
þyldiu karlmienn yfirleitt ekki,
allra sizt á hans aldri. Ef hún
léki þetta vel, myndi áramgur-
inn koma í Ijcs eftir örfáa
daga, og málið væri leyst og
hún laus allra mála og fengi að