Lesbók Morgunblaðsins - 22.06.1969, Blaðsíða 14

| ..... Hu 7. JK/T IFfíÐ- HR Hfi- liT- 1 &T 7lT- órií ims 1
Kvek fuu Mflrje S ftl T
1 KT- ÖK- RIÐ
mdϒ" ^ ToTli
FÆW
■ > FU(,l- 1WM ÍTtiUf fíft LÐIHh T/Mf) F£ S
'V PÝR TOfí- 'JÉLO
HE k-
'QMfH HtFÐ mu- £1M- IWA
fciii- IN oiítm 1 ITOL 'flKÆff’- IR
m htlTÍf) Hí/lííJf)
MflLN} UR SKflRT- 6*?IPUR
iiám DfolV féuftá DfíHií
TfíLfí LH$r-
ÞVRfl- Hljíð /FIPBR F«RI TÓNK FoRHHFM trur.'i
Hey FEITU
AKein- l(þ m w# MHK’- /NDlN RiBT V>'R 'RVoXT- UfJUr^J
1. Mbtt- Ö Kt|- HLÍFfí íít- 6ÆT 1
HHNd- tekn/r íPott
Seltr DVRt eaiLiv HkLm
ÍKoK- DVR mifíá Tumn V , Kv eP- nnFH
HoKKUJi VCRIC- PÆRI
Held- Ud 1 emitt, PVfíLI
VÝK B’lTfí
DVR- urJ i/M ÍHVHi).
vifvn —> pftfnm
HLÍbDI Hfc* FfWfy Mtntc flH
úu aiifj HPIP mm
SLJ- £>VAfl nnvR- Ff bt Tómh \ /
Fúa- /KN —y—
ai n SK.iT- MrtRK WP/N6
F oft- N«fN . FíVHHl
W' INN ■
CfiDMi □
Lausn á síðusfu krossgáfu
I S) X lu 4* < >1 13 rc < k < CK < cc ör CK OLCf>tí 4í u. < ar —
sV s X < < Oí k; oC A av dr oc . v3» — as 2 2 '•c=x Uí ov
<3r <c h -1 o Mi ; < VA =t 3 £ íi| -1 X ■< k s '< l— V- s u5 2 <r
c 2 < u * — — éit x a:-i < ZX ví _i lr- 1— ¥ ? X -J — % \A
-il©Ct! CQClCJ < -Z. r* s: X 2 5s§ —* < IL. —*• v/l h> < u. £
<*£ c £t? HS* < Þi OK - [* st« ci r- 2 c X tr- < 3c: — 2 s:
o « < z. <• — < z vu v> ■ CA lll ± ~i Ui vc Æ*
I>l b 1L < tx < _1 < gtr < \A '< c* £ '< 2 <y < 2 2 —
\^.vu 1 y X s > tt aa -t 1— 11 2 lL 2. U c/. Uí Ní rs ||i 2 -J -X II s 2 IU u.
< a- < ■Z. 3 s: tr ■tr L7 ! '<. vT Hí 1- -t 2 ll|a <u — ér cH. =j 2
Ul < •< IL 2 V o & -< < u. 'Q VA |j P — £ < 2
-'St NT tsi (U X •z. p ‘SbMi S 3 X < •E> '< Cví 2 VA ct
i rx. •z. U1 X. X • •/* U % % vá 1- 31 S* V- — <y
& % % iií O Q % t > 4 s= ffe éi vyV-1*- A2 o z <í - A Í5I í+c £ V-
HREINT land — jagurt land. Hrein
borg — fögur torg. Fegrunarvika.
Allt eru þetta slagorð sem látið
haja í eyrum okkar íslendinga að
undanjörnu og örugglega ekki að
þarflausu. Við munum lengst af
hafa fengið orðið fyrir að vera sóð-
ar, þótt liðin sé nú sú tíð er Halldór
Laxness lýsir í sinni frægu ritgerð
„Um þrifnað á fslandi“, er hann
reit á meðan á Ameríkudvöl hans
stóð 1928. Ekki er vafi á því að mik
ið átak hefur verið gert í hreinlœt-
is- og umgengnismálefnum á nœst-
liðnum árum og umgengni fólks við
borg sína, bœi og land eru oftast hin
sæmilegasta og víða má t.d. sjá heil
byggðarhverfi þar sem snyrti-
mennskan situr i fyrirrúmi og er
eftirbreytniverð. Pottur er þó vit-
anlega víða brotinn, og ber auðvit-
að meira á ágöllunum en því sem
betur er farið.
Sem dæmi um umrœddan ávinn-
ing má nefna, að á undanförnum ár-
um hefur umgengni og þrifnaður
breytzt mjög til batnaðar á hótel-
unum víðs vegar um landið. Hefur
undirritaður grun um að slíkt megi
að mestu þakka einum embœttis-
manni, sem reynzt hefur trúr í starfi
sínu og gengið hart eftir því að
settum reglum vœri fylgt. Slíkt er
til fyrirmyndar.
En einn er sá háttur almenns
hreinlœtis í borg og bœjum sem lít-
ill gaumur hefur verið gefinn, enda
sennilegast búið að reisa þar svo
myndarlegan garð, aö ekki er heigl-
um hent að ráðust á hann. Er hér
átt við kvikfjárrœkt þá sem tíðkast
í höfuðborginni og kaupstöðunum,
og virðist vera vaxandi atvinnu-
eða íþróttagrein. Er hestamennska
og hrossarœkt veigamesti þáttur
þessarar greinar, og er ekki fjarri
lagi að ætla, að hrossaeign Reyk-
víkinga sé nú jafnvel orðin meiri
en Skagfirðinga, sem jafnan hafa
verið taldir methafar á þessu sviöi.
Þá munu all nokkrir eiga töluveröa
fjáreign, sem reyndar virðist komin
á hrakhóla, a.m.k. í höfuðborginni.
Hesthúsin eru svo staðsett nœrri
íbúðahverfum og reyndar mun ekki
loku fyrir það skotið, að menn hirði
gripi sína í bílskúrum við hús sín
inni í miðjum íbúðahverfum. Þarf
ekki að lýsa hve mikill sóðaskapur
er slíku samfara, svo og útreiöum á
götum og gangstígum, en mjög er
orðið títt að menn séu ríðandi á
hestum sínum á miðjum umferðar-
götum og þarf ekki að leiða að lík-
um hve mikil slysahætta er slíku
samfara.
Ekki eru þó allar greinar skepnu-
halds jafn réttháar, og hefur t.d.
verið hafin herferð gegn hunð,um
í velflestum þéttbýliskjörnum. Eru
þó hundar ólíkt fyrirferðaminni og
þrifálegri skepnui en hestar, og víst
er um að þeir hafa valdið færri
dauðaslysum við borg og bœi en
hrossin.
Nú er ekki við því að amast að
menn eigi sínar skepnur og annist
þær, hafi þeir af því ánœgju, en það
ætti að vera lágmarkskrafa að far-
ið vœri með þœr í hæfilega fjar-
lœgð frá borg og bæjum og þarflaus
umferð ríðandi manna bönnuð á um
ferðargötum. Spurning er einnig,
hvort ekki vœri æskilegra að beina
þessari kvikfjárrœkt borgarbúa inn
á aörar brautir og fá þá til þess að
rœkta heldur nautgripi. Ætti það að
verða þarfari búskapur, ekki sízt nú
er mjólkin er minni en áður og
smjörfjallið að fullu uppétið.
En slíkur búskapur verður ef til
vill ekki talinn sport og óvíst að
íþróttaþáttur sjónvarpsms gerði
kúarekstur að veigamiklum pósti
í tíma sinum. Skiptir hér víst sköp-
um.
Annars er þaö skoðun undirritaðs,
að bændur á íslandi séu vel einfær-
ir um að annast framleiðslu land-
búnaðarvara og að svo verði i ná-
inni framtíð. Það er þeirra starfs-
grein og hyggilegast að leggja all-
an sportbúskap niður. Ég reikna
tœpast með því að borgar- og bœj-
arbúar yrðu af því hrifnir að bænda
ur kœmu í stórum hópum þangað
og gengju fyrirvaralaust inn í verk
þeirra á þeim tíma sem þeir teldu
sér henta.
Steinar J. Lúðviksson.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
22. júmí 1969