Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1970, Síða 15

VIf>-
STA’U
5KÆI?-
UMUM
e> P +
-- 1 1 TuíhlT. HflFfJ- —
Hómó PflTI 'Rf; EYKTfl IN fflUá- pRÐ ur- flRMlR
UZU- TR H ÚC VUiT ÓAMlR Kueer- IR Tlt
ÍIUK.- trnriR. mm
FoRM- flÐ ópyeu •> 9
if"' FuflN KRfM S P + L Kl/fc'Al DÝ'RlÐ
LR PúiTi,- HÐI
IfffoPPff YEMíaR
KJ-drfí SUSWR pú»c- 7 bJ
5mr- m i>ua- t-RUS- HR
Lnm- m'úl F/fcttl kb
ÍK9MU- IR, raö'u.- IO Sry/úr/R
+ , ; ► óuo bKnRr PlSf AflflR Mflíl^
WU) mm eiN k.- íwCiTflR ierua. D/E4R1S ÍAMQR
TbV/J PflKf- ER'lfl B (0'
■ S.T- j WoPP- ÍÉR gpriR.
MflTiflí UMfíR
TR'ei) nm WÍKÍ ;hcu(R 1NN V HeNR- ÍÚAflR 'o L
M«úl- tec,- .e.K H/eí) UtJ- U K)
Hf?FY F- PtiT -f Fnvúri » HÖ<i> S£P\ NVMr- 1N
MRM- hí- M/ELt) FAMAfl MflRK
P L’lt- F/ERl íftw RDIR
|5LÍÁ I IST L
Kveti
M
Muúítfl
.'v
ih’al-
ftí>l
PflH-R
yi-O
CgEil^lii
awWMMJLMÍWM
Lausn á síöustu krossgátu
FYRIR rúmri viku efndi Stúdenta-
félag Háskólans til kynningar á
verkum Gunnars Gunnarssonar í
Norræna húsinu. Þar flutti Sveinn
Skorri Höskuldsson, lektor, erindi
um Gunnar Gunnarsson og skáld-
skap hans, Þorleifur Hauksson las
úr nýrri þýðingu Gunnars á Fjall-
kirkjunni og að lokum las skáldið
kafla úr Heiðarharmi.
ÖU voru dagskráratriði þessi til
þess fallin að vekja eftirvœntingu.
Sveinn Skorri Ilöskuldsson er svo
sem kunnugt er einna lœrðastur ís-
lenzkra bókmenntamanna. Kom
bókmenntaleg yfirsýn hans og
hleypidómaleysi greinilega í Ijós í
fyrirlestrinum um verk Gunnars
Gunnarssonar. Með samanburðar-
dœmum dró hann einnig skýrt
fram, hve veglegan sess íslenzka
öndvegisskáldið skipar í heims-
bókmenntasögunni.
Hlustað var af athygli á lestur
Þorleifs Haukssonar á upphafi
Fjállkirkjunnar. Því verki hafa ís-
lendingar kynnzt í snilldarþýðingu
Halldórs Laxness og hafa sjálfsagt
ekki almennt vœnzt þess að eign-
ast það í þýðingu höfundar sjálfs.
En því ánœgjulegri er sú staðreynd,
að skáldið skuli hafa haft til að
bera það árœði og þrek, sem til
þurfti að ráðast í þetta stórvirki.
Hér skal að sjálfsögðu enginn dóm-
ur lagður á blœbrigðamun þessara
tveggja þýðinga stórskáldanna, þœr
eiga ugglaust eftir að verða fræði-
mönnum kærkomið viðfangsefni,
en hitt virtist mér augljóst undir
þessum lestri, að tær skáldskapur
verksins og rík samúð með sögu-
fólki nyti sín í þessari þýðingu höf-
undarins.
Eftirminnilegasti þáttur þessarar
bókmenntakynningar var þó lestur
Gunnars Gunnarssonar sjálfs. Hann
las úr Heiðarharmi, kaflann um
heiðarbóndann, sem varð úti á heim
leið með mjólkurdreitil til barna
sinna, en var síðar ekið til byggða
við hlið kýrinnar. Þessi bókarkafli
er stórbrotinn og ég held, að eng-
inn, sem heyrði Gunnar Gunnars-
son flytja hann í þetta sinn, geti
gleymt því. Það var verðugur loka-
þáttur vandaðrar dagskrár.
Ástæðan til þess, að ég hef gert
þessa bókmenntakynningu stúdent-
anna að umrœðuefni, er sú, að mér
fannst hún viðburður. Og þegar
slíkir viðburðir gerast eigum við
líka að nota okkur þá. Stundin í
Norræna húsinu gleym'st ekki í
bráð þeim, sem þar voru. Hafi þeir
þökk fyrir, sem að henni stóðu.
Jón Hnefiil Aðalsteinsson.
í>að kemuir oft fyrir að siaginllnaifi hefuir
uim marigiar leiðiæ að vélja til að vinraa
spilið. Er þá mik'iivaagt aö gea-a sér striax
grein fyrir beztu leiðinni, em stundum
er eikki aiuðvelt að koma auiga á hana,
EjEtirfainainidi spil ar 'gott dæmá um þetta.
Norður
A G-9-6-5
V D-6
+ Á-K-5-4-3-2
* D
Vestur
Austur
A D-3-2
V K-5-2
♦ G-10
* K-G-10-8-6
A 8
V 8-7-4
+ 9-8-7-6
4> 9-5-4-3-2
Suður
A Á-K-10-7-4
VÁ-G-10-9-3
* Á-7
Suður var saiginlhafi í 6 spöðuim, Vest-
ur lét út tíguil ‘gosa sem drepinm vair
með drotitninigu.
Auig'ljóst er að spilið vimniat aiuðveld-
lega eif spaðadrot.ninig feiluir í þegar ás
og kónguir eru teknir, og tíglarnir eru
3—3 hjá aindstæðiniginum. Takist þetta
e'lcki er enn hægt að viimna spilið, eí
Austuir hefur hjarta kómg.
Spurniinigin er þá hvort þetta eiru
bea'.iu leiðirnair. Ein leið önnur er til
og dkdptir þá ekfci máii hvort spaða-
drottninig feilur í, hvort tíglarnir eru
3—3 eða hvar hjartaikónigiur er.
líezt'a leiðin er þeasi: Sagnlhaifi lætur
næst út spaða 2. Vestuir drepur og
lætur ít. d. út laufia kóng, sem dmepinn
er hekna með ási. Nú laetiur sagnhaÆi
út spsða 7, drepur í borði með spaða
9, lætur út tígul 3 og trompar heiima.
Enm er spaði látinn út, drepið í borði
með gossinium og eru þá anidstæðingamiiir
oiðnir tromplausir.
Saignlhafi tekuir nœst 4 siaigi á tigul
og feosnia,i' þamnig við 4 hjörtu heima.
Síðan tirompar hanin hjarta heimia og
l'c'juif í borði og vininiur spilið.
8. rruarz 1970
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15