Lesbók Morgunblaðsins - 31.05.1970, Qupperneq 6

AFTUR
GANGAN
Smásaga eftir
Argipis Eftaliotis
Nú eru mörg ár síðan þetta
gerðist. Allt var á öðrum end-
anum í þorpinu. í tíu daga
stóð þessi upprisa yfir. Tvær
konur fæddu börn sín fyrir
tímann, þrír gamlir menn dóu
úr heilablóðfalli og ein ung
stúlka varð brjáluð.
A hverju kvöldi, einni
klukkustund fyrir sólsetur var
slagbrandurinn fyrir hurðinni
hjá Mario frænku rifinn frá,
það marraði í ryðgiuðum hjör-
unum, dyrnar opnuðust — og
afturgangan kom út. Hún var
hvitklædd frá hvirfli til ilja
eins og afturgöngu ber að vera.
Hún leit í kringum sig til hægri
og vinstri, og ef enginn var
nálægur hljóp hún sem fætur
toguðu yfir götuna. Gekk síð-
an nokkur skref, fór fyrir horn
i-ð og hélt eftir einmianialegum
stígnum til St. Marinakapell-
unnar, klifraði yfir kirkjugarðs
vegginn og fór beina leið að
skúrnum, þar sem grafararnir
geymdu áhöld sín. Til hvers
þessi skúr hafði áður verið
notaður vissi enginn lengur.
Það var ekki annað eftir af hon
um en veggirnir, þakið var far-
ið. Á miðju gólfinu lá húfa og
það sást líka í skóflu í öllu
draslinu.
Inn í þennan skúr fór aftur-
gangan og dvaldist þar eina
klukkustund. Þá kom hún aft-
ur, hljóp yfir vegginn og fór
til baka sömu leið og hún kom,
fór inn í hús Mario frænku, lét
slagbrandinn fyrir — og meira
sást ekki til henniar.
Hús Mario frænku var lítið
annað en rústir, en Mario sál-
aða frænka mín bjó þó ennþá
í því. Skúrinn var líka rúst.
Þarnia gat ekki vieirið urn bófa
eða prakkara að ræða. Enda
kom afturgangan úr rústum og
fór í aðrar rústir. Bændurnir
hefðu trúað á hana þó hún
hefði gengið hús úr húsi.
Þeir signdu sig, hengdu
verndargripi um hálsinn, krot-
uðu töfraorð og galdrastafi á
stíginn og veggina, já, jafnvel
inni í skúrnum létu þeir lesa
bænir til þeiss að reka djöful-
inn í burtu. En allt kom fyrir
ekki. Á hverju kvöldi birtist
afturgangan, hvert einasta
kvöld gerðist samskonar upp-
risa, Thanos, hetja þorpsins
hafði verið fjarverandi í tvær
vikur, hann hafði verið í borg-
inni að selja ávextina sína.
Hann kom nú heim með pen-
iingana og vörur, sem hann
hafði keypt til hins nýja heim-
ilis síns.
í þrjá mánuði hafði hann ver
ið giftur Drosso, fallegu Drosso
sem hafði snert hjörtu allra pilt
anna í þorpinu. Það höfðu jafn
vel orðið blóðsúthellingar henn
ar vegna. Thanos hafði þurft
að berjast harðri baráttu til
þeisis að ná hiennd firó hinum
myndarlega Zanetto. Hann hafði
slegizt við Zanietto eiinis o'g
ljón, kastað honum í jörðina og
látið hann lofa sér því að biðla
ekki framar til Drosso, og láta
honum hana eftir.
— Hefurðu heyrt um aftur-
gönguna? spurði Drosso strax
þegar hann kom heim.
— Ég segi þér eins og er, ég
skalf öll og titraði í hvert
skipti, sem marraði í hjörunum
á húsi Mario frænku. Og síðan
sagði hún honum alla söguna.
Thanos hlustaði á og signdi sig.
— Þú ættir að fara sjálfur
og sjá. Allt fólkið hópast sam-
an við múrinn meðfram vegin-
um og horfir í áttina þar sem
hún kemur.
Thanos hélt af stað í þeim
tilgangi að sjá afturgönguna.
Um leið og hann fór leit hann
snöggvast til húsarústa Mario
frænku. Það var tveimur hús-
um neðar í götunni. Hann var
kominn á fremsta hlunn að
fara inn í húsið, en snerist hug-
ur og hljóp upp á múrvegg-
inn, og hann minntist þess um
leið að hann þurfti að læsa
litla garðshliðinu heima hjásér
en það lá að garði Mario
frænku, svo afturgangan færi
ekki þar í gegn og inn í hans
hús.
Hann beið um það bil hálfa
klukkustund ásamt hinu fólk-
inu.
— Þarna er hún, hrópaði ein-
hver, um leið og afturgangan
klifraði upp á kirkjugarðs-
vegginn og hljóp niður í kirkju
garðinn. Fólkið tautaði eitthvað
fyrir munni sér en Thanos
sagði ekki orð.
— Þetta er í fyrsta sinn sem
þú sérð hana, og þessvegna
ertu hræddari, sagði einn af
nágrönnunum — Við vorum
líka svona hrædd fyrst þegar
við sáum hana.
— Heldurðu að ég sé hrædd-
ur? sagði Thanos.
— Ég heiti ekki Thanos ef
ég ræðst ekki á þetta. Hann
hvarf nú inn í kirkjugarðinn.
Það var því líkast að hann væri
ölvaður. Hann vissi naumast
hva'ð hann gerðli, ein hiainin giekk
í áttinia að skúrnium á móti hvít
klæddu afturgöngunni. Allt í
einu verður afturgöngunni litið
á hann, hún snýr við og tekur
að hlaupa. Hann hleypur að
veggnum í veg fyrir hana.
Afturgangan breytir um
stefnu og fer í áttina að skúrn-
um, en á hlaupunum vefjast
lökin um fætur hennar og hún
dettur eins og hún er löng til.
Meðiain á þessiu stóð höfðu
tveir eðia þríir af áihorfeirad'Uinium
safnað hugrekki og hlupu nú
til að hjálpa Thanos. En hann
þarfnaðist engrar hjálpar. Við
fætur hans lá — öllum til at-
hlægis — hún Drosso hans. Og
á meðan hann virti hana fyr-
ir sér, alveg ruglaður í ríminu,
hljóp einhver út úr skúrnum
og hvarf í myrkrinu. Hvern
hefði Drosso svo sem ætlað að
hitta ef ekki Zanetto.
— Asna, komið með asna, því
konan mín er ærulaus drós!
hrópaði Thanos.
Það var fljótlega komið með
asnann. Thanos lyftir hálfnökt
um líkama Drosso upp á asn-
ann, bindur hana fasta og teym
ir svo asnann um allar götur
þorpsins, með mannfjölda og log
andi luktum. Og þegar kom í
fátækrahverfið tók Thanos sína
útskúfuðu Drosso af baki og af
henti vesalings móður hennar
hana.
Unnur Eiríksdóttir íslenzkaði.
Hillingar
Fnamhald af bls. 3.
söguhetja hans ekki söm og
hann sjálfur. Að vísu minna
orð höfundar á Loga, hann
hefði svo sem getað sagt þau.
En Logi er klofin persóna, sem
erfitt er að skýra til hlítar.
Hvorki ber hann með sér
stefnuskrá né neins konar
reisupassa, er gefi til kynna,
hver hann í raun og veru sé.
Erfitt er að gera sér grein fyr-
ir, hvaðan hann kemur, og óráð-
ið er, hvert hann fer. „Logi
gekk einn rúnt — hring til-
gangsleysisins" — þannig end-
ar einn kaflinn. Undir hrossa-
legu yfirborði getur Logi verið
lítill og viðkvæmur. Bak við
hvassan svipiinn býr veilkt gleð.
Og mannalætin og slátturinn
er hræðslu blandinn. — „Það
Var eiras og hiainin þyrði eklki
inn í húsið. Hugurinn fór enn
fleiri hringi en fæturnir. Hvers
vegna var hann hræddur.“
Og Logi er ekki aðeins
hræddur. Hann er lika það,
sem fyrrum var kallað leit-
andi sál. Hann er sífellt að
leita einhvers, sem einu sinni
var: „Áður leiddu afi og amma
börnin að húsabaki og kenndu
þeim að þekkja grös og blóm.“
En nú er það týnt: „Fullorðna
fólkið er heillum horfin kyn-
slóð því það hefur týnt börn-
um sínum og foreldrum.“
Kannski var veruleikinn aldrei,
eins og Logi gerir sér í hug-
arlund, að hann hafi verið, né
mun hann þá nokkru sinni
verða endurheimtur í þeirri
mynd; kannski er allt einn
hringur tilgangsleysisins á ei-
Fraimihiald á bls. 10.
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
31. maí 1970