Lesbók Morgunblaðsins - 22.08.1971, Síða 11

Ólafur
Haukur
Símonarson
UM
HJARTA-
GÆSKU
MÍNA
Ég lá endilángur útá svölun
um. Fuglarnir súngu. Sólin bak
aði mig. Ó, ijúfa líf. Ég las
mergjaðar lýsíngar Durrels á líf
inu i Alexandriu. Fjandi gat
mannskrattinn verið glögg-
skyggn. Auðvitað verður að
halda við lýði streitunni milli
araba og ísraelsmanna, því ann
ars rjúka arabarnir í hárið
hver á öðrum. Þetta sá Nasser.
Nasser var vel viti borinn.
Dyrabjailan? Ég hendi bölv-
andi frá mér bókinni. Ekki er
þó Dagný komin heim úr skól
anum? Rukkarafjandi? Lík-
lega, liklega. Áköf hríngíng.
Hvar eru buxurnar minar?
Hvar fór ég úr þeim? Þarna.
Fyrir dyrum stendur sigauna
kona. Hún er vafin í sjöl í öll
um i-egnbogans litum. En aug-
un i henni. Augun í henni eru
brún, glampa einsog kristaliar
og í þeim vega salt ófyrirleitni
og undirgefni svo ekki hallast
á.
Madame? segi ég með spurn.
Hvað í logandi rassgati viltu
mér. Ég var í miðborg Alex-
andríu? Ásamt kynvillíngum,
skækjum og hugsjónamönnunx.
Ég viidi eiga augun þín en
fjárinn hirði þig ella. Hugsaði
ég.
Konan óf sundur klæðishrúg
unni. Barn brast í grát. Konan
grét einnig. Nú var óttinn og
undirgefnin í augunum tak-
markalaus. Við erum að drep-
ast úr húngri, sagði hún. Og
rétti fram króann. Sjáðu, hann
þjáist af næringarskorti.
Það kom á mig mikið fát.
Di-ottinn nxinn, hugsaði ég, hér
sit ég og úða í mig kjúklinga-
steik og dýrindis vínum en á
meðan eru smáfuglar lífsins að
fai’ast úr eymd umhverfis
mig. Hverslags skepna er ég?
Hvílikur uxi og blindíngi.
Finnst ekkert hólf í þinu losta
slegna hjai-ta sem rúmað getur
örlitla miskunnsemi og smá-
örðu af náúungakærleik? Skáld
in elska lífið. Svei. Ást þín er
einsog sigti.
Ég hljóp einsog fætur tog-
uðu fi’amí eldhúsið. Dró i
skyndíngu saman allt það ki’æsi
legasta sem við áttum af mat-
föngum. Skepna. Dengdi þvi í
sekk og hljóp síðan fram til
konunnar.
Ég á alla mína ættíngja í
Rúmeniu. Þar er maðurinn
minn lika, sagði konan.
Dýri Kristur, hrópaði ég,
hverskonar hlutskipti er þetta
sem þú útdeilir. En góða kona,
hér hefui'ðu mat til margra
daga. Ég kitlaði ki’óann á ilj-
unum. Honum var ekkert um
það gefið. Ég verð að komast
heim, sagði konan, þar eru all-
ir mínir elskulegu ættíngjar.
Já, endilega, sagði ég.
Heima er best.
Ég er að safna fyrir lestar-
miðanum, sagði konan. Hún
í'étti fi'am mórauða hönd ekki
ílla lagaða. Veitið méi' hjálpar
hönd. Er of mikið að faia
fi’amá 10 fránka?
Nei, sagði ég. Samviskan nag
aði mig heiftúðlega. 10 fi’ánk-
ar eru mér ekki ofviða. Hvað
þá ef samviskan róast dáldið
fyrir bragðið. Ég rétti henni
tíu fi’ánka. Hún tók áfjáð pen-
íngana og beit í þá. Svo hljóp
hún.
Maturinn, gleymið ekki mat-
vælunum, hrópaði ég á eftir
henni. En hún var þegar á nið
urleið í lyftunni. Ég fór niður
á eftir henni, en of seint. Hún
var hoi'fin.
Skömmu síðar kom konan
mín. Hún kyssti mig og ég hana
dátla stund. Ég er sko skelkuð,
sagði hún.
Hvað var það vina mín,
sagði ég og í-eyndi að sýnast
rólegur og öruggur.
Það var sígaunahyski sem
elti mig héi’na niður götuna. Ég
hélt það ætlaði að rífa utanaf
mér fötin. Það heimtaði pen-
inga og þegar ég neitaði,
hrækti það á eftir mér og
steytti hnífa að mér. Hvað er
að heyi-a, sagði ég.
Ég þóttist góð að sleppa.
sagði konan mín, þetta er vand
íæðafólk.
Það kom ein af þess-
um lagskonum híngað, sagði
ég. Ég sá auðvitað þegar í stað
hverskyns var og rak hana út
öfuga.
Heimtaði hún penínga, spurði
konan mín. Ég kínkaði kolli.
Auðvitað lét ég hana ekki hafa
eyi’i, það kaupir bara bi'enni-
vín.
Þú ert svo ákveðinn hjartað
mitt, sagði konan, mikið vildi
ég gefa fyrir að vera jafn rögg
söm og þú. Veistu að þú átt
skilið að ég vei’ði ógurlega góð
við þig núna. Eigum við að
koma?
BRIDGE
Eftirfarandi bridgeþraut var í dönsku
biaði ekki alls íyrir löngu.
Norður
4 7-5-2
V Á-G-2
4 7-5-4
4 K-D-10-8
Vestur Austur
A D-9-6-4-3
V 9-7
4 K-G-9
4 Á-6-3
A G-10
4 D-8-6-5-4
4 10-8-3-2
4 5-2
Suður
4 Á-K-8
V K-10-3
4 Á-D-6
4 G-9-7-4
Suður er sagnhafi í 3 gröndum. Vest-
ur lætur út spaða 4 og Austur drepur
með tíunni. Hvernig á Suður að haga
úrspilinu?
Sagnhafi drepur með ási og lætur út
lauf og heldur áfram að iáta út lauf
þar til drepið er með ásnum. Andstæð-
ingarnir láta út spaða, sagnhafi drepur
með kóngi. Sagixhafi tekur næst laufa-
slag eða slagi (fer eftir þvi hvenær
drepið var með ásnum), en gætir þess
að eiga eitt lauf á hvorri hendi, þ. e.
tekur ekki siðasta frí-laufið.
Næst lætur sagnhafi út spaða. Vestur
drepur og tekur 3 slagi á spaða. Sagn-
hafi kastar tíglum úr borði og tígul 6
og laufi heima. Nú er sama hvað Vestur
lætur út. Hanin á aðeins eftir hjarta
og tígui og verður alltaf að gefa sagn-
hafa níunda slaginn. Sagnhafi fær 2
siagi á spaða, 3 á lauf, einn eða 2 á tígul
og 2 eða 3 á hjarta.
Ef spiiin eru atliuguð nánar, kemur
í ijós að lykillinm að þessari lausn er
að láta ekki út lauf í fjórða siran, áður
exx Vestur er settur inn. Sagnhafi þarf
að nota laufið heima til að kasta í spaða.
Hann þolir ekki að kasta hjarta eða
tígli af sinni hendi ef hann hyggst græða
slag á næsta útspili Vesturs.
Guðrún íris
Þórisdóttir
Fjarlægð
Kysstu mig
aðeins einn koss
og svo skal ég
gleyma þér
aðeins einn koss
gegnum rúðuna
milli skautanna
einn koss gegnum fölnað
lyngið
og hjartslátt
bernskunnar
einn koss
fyrir ást mína
gegnum svefninn.
22. ágúst 1971
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 11