Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1972, Page 15

Tsíæsf a lág: íieítir svo ein-
faldlega „Kock and rolÍ“,
þrmnandi rokklag- eiris og
nafriið b’endir til. I>ar á '
eféir keniur svo „Kattie ~
of! evennore". Þeétá er
Hvað ér um að verá? Eru
LEÐ ZEPPjELIN að kom-
ast á toppinn aftur?
Hlið II hefst svö nieð
kiginu „Misty mountáin
hop“, ágætis lág en tíl-
breýtingarláust. Þéttá lág
ásamt hví næsta,, eri það
ber nafriið „Four stitátsvjr1
?ru síztu piTnktar plöt-
iinriar, þæði tilbreytíngar-
ög.tilþrifaiaus, þð er hið,.
fyrrnefnda betrá. Náest
keinur svo „Going to
California“,og nú Jsyngur
Plant í liiniim svokallaða
„Countrystp". Lýkur svo
þessari ága-tu plötu með
laginu „Wben the levee
breaks“. Er það lag
frekar rólégt en þó
kraftmikið, er þetta bezta
Iag á hlið IL i _
Eins og flestir vita fékk
rólegt, fajilegt lag, þar
serii Itobért nýtur aðátoð-
ekkí eins góðar viðtökur
og Við var búizt. Ýnisar
skýringar yoru-gefnar í ,
þessu sambandi.og þá
helzt sú að piltarnir
Viéru orðnir kærulausir,
og þyldu eþki frægðina
og drægjust því aftur úr
og þvi ekki samkeppnis-
færir lengur. Platan var
sem sagt ekki nógu góð.
Hvað sem þvi leið notuðu
Jjeir mjög riiikinn timá í
gerð pletunnar og tafðist
útkoma liepnar nokkurn
tímá vegria þess, að þegar
til korii þótti þeim hún
ekki nógu góð. I>ess
V'egna vildu þeir laga
hana ttl og gera liana enn
betri, en þessi jákvæða
tilraun virðist liafa mis-
tekizt. I>rátt fyrir þetta
er platan góð og hef ur
góð lög að geymá, eiiis
og t.d. „Friehds" og
,;Since I’ve been lovin
ar sÖngkonunnárSandy
Dénny. HljómsVeitin
leijkur Ijúflega undir og
Plant nær góðum f ökum á
söngnum, finnst mér fram-
lag hans á þessari plötu
mun betra en á fyrri
plÖtunv þelrra, bæði
ákVeðnara og ekki eins
taugaveiklulegt. Plötu-
liliðinni lýkur svo með
laginu „Stairway to
hejtven“, sem er eitt
bezta lag plötunnar og
þár með bezta lag hljóm-
sveitarinnar. Lagið byrj-
ar rölega en stígur nveð
hverri vísii og þegar
Bonham keniur inn fær
lagið á sig verulegan
„Zeppelin“ stil, sem nær
svo hámarki með gítar-
sólói Jiriima Page. Að
lokum kemur svo Plant
aftur inn og syngur af
„Zeppelinsmóði“ til loka
hljómsveitinni Stone Xhe
Crows. Hljómleikar
þessir þóttust takast í
alla staði nijög veí, og
voril hinir 900(i áheyr-
endur sem saman voru
koninir á Wembley Pool
liinir hrifnustu.
og'efth- liví sem Peter
Grant (umboðsmaður
Zeppelins) segir, þeir
beztu í sögu liljómsveit-
arinnar. !
Hvað sem orðum PeterS
Grant líður er enginn
vafi á að Led Zepjielin
eru aftur á hraðri upp-
leið og verður gaman að
fylgjast með þeim í frarn-
tíðinni.
Ef tir að hafá hlustað,
talsvert-á plöturiá'.verð
ég að segja að lilið I er
iniun betri en sú seinni, er
þar að finna eitthvað það
bezta sem hljómsveitin
liefur gert á ferli sínum
og ér platan örugglega
með þeirn beztu sem út
komu á árinu.
Stone hófu ljljómleikana
og komu mannskapnum í
hörku stuð er varð enn
betra er Zeppelin komu
fram. Samkvæmt brezkum
Iieimildum eni þetta
beztu tónleikar hljórn-
sveitarinnar þar í landi
Verða ZEPPELIN aftur
kosnir bezta liljómsveit
heimsins????
Um svipað leyti og plat-
an kom út héldu Led
Zeppelin hljómleika með
you , en folk bjóst vj
betri plötu frá beztu
lagsins,
hljómsveit heimsins,
Eftir að umrædd plata
leit dagsins Ijós varð
heldur hljótt um stór-
stjörnuna Led Zeppelin.
Feir hurfu að mestu lir
fréttum og menn vissu
lítið um þá. En kapparnir
voru ekki dauðir úr ÖU-
um æðum, þeir voru
nefnilega i Japan þar sem
þeir gerðu garðinn
frægan svo um munaði.
1 baust konni þeir svo
aftur heim, þar sem þeir
tóku upp IV. plötuna
sína og er sú aldeilis frá-
bær og tvímælalaust laug
bezta plata þeirra til
þessa. Nokkuð er liún
frábrugðin fyrri plötum
hljómsveitarinnar og
nuin blæbrigðaríkari,
inniheldur æsandi rokk
og falieg rólegiieita lög.
ROD
STEWART
Platan liefst á laginu
„Biack dog“, sem er gott
lag þar sem saman fer
krassandi trommulelkur
Bonliams er-hann kýlir
Page og Poúl Jones.i i
áfram frábærlega vel,ien
þeir gefa svo Robert »ij.s
Plant hresáandi strið sem
hann kann vel að haga
söngnum eftjr. Lagið er
skemmtilega uppbyggt og
skemmtilégt áhéýrnar.
Poppari ársins 1971 er vafalaust Rod Stewar-t. Á árinu lilaut
hann loks þá viðurkenningu, sem hann hefur lengi átt skil-
ið. L.P. platan hans „Every picture tells a story“ hefur
farið sigurför um ahan heim og sömu sögu er að segja
um tveggja-laga plötu hans „Maggie May“, sem er tekin
af þeirri stóru. Hljómsveitln, sem Stewart syngur með,
„The Faces“ hefur einnig hlotið mikið lof á árinu.
Tónlistarferill Rods Stewart hefur verið stormasamur í
meira lagi. Eiins og flestir átti hann sér eftirlætissöngvara
og var sá A1 Jolson. Rod spilaði töluvert á gitar, en var
feiminn við að koma fram; það var helzt að hann lék í
kröfugöngum. í þá daga lék hann með knattspyrnuliðinu
Brentford, en líkaði ekki og hætti.
Stewart hefur verið í fjöldamörgum hljómsveitum sem
allar hafa farið í hundana. 1 fyrstu hljómsveitinni, sem
hann var í, fékk hann ekki að syngja vegna öfundsýki
hljómsveitarstjórans og hann spilaði aðeins á munnhörpu.
Eftir þetta spilaði hann með mörgum þekktum mönnum,
svo sem Elton John, John Baldry og Brian Auger. Hljóm-
sveit þeirra Brians Auger hét „Steam Packet", en því mið-
ur var samkomulagið afar slæmt og endaði með því að Rod
Stewart var rekinn. En Rod lét hvergi bugast og gekk i
hljómsveit með Peter Green og Mick Fleetwood, en sú
hljómsveit varð ekki langMf frekar en þær fyrri. Svo kom
að því að Rod ætlaði að gera það gott, er hann fór í hljóm-
sveit með Jeff Beck. í þeirri hljómsveit kynntist hann
félaga sínum Ronnie Wood. Nú gekk ailt vel í hálft ár.
Hljómsveitin gaf út tvær góðar L.P. plötur og framtíðin
blasti við þeim. í>á hætti trommuleikarinn og skömmu
seinna fór hljómsveitin út um þúfur. Þetta tímabil var
mjög mikilvægt fyrir Rod, þvi söngur hans batnaði tii
muna og er það mikið að þakka upptökumanninum Micky
Most.
Nú vinnur Rod Stewart að tveimur stórum plötum, „An
old raincoat won't ever let you down“ og „Gasoline Alley“,
báðar góðar. Því na>st gengur hann í hijómsveitina „Faces“,
sem var stofnuð upp úr rústum „Small Faces“. Þar var
fyrir félagi hans Ronnie Wood og Ronnie Lane, Ian McLag-
an og Kenny Jones. Bretar litu á þá sem misheppnaða tón-
listarmenn og flúðu því kapparnir vestur um haf til Banda-
ríkjanna þar sem þeir slógu i gegn.
í vor komu þeir svo aftur til Bretlands og allir uppgötva
„The Faces". Eftir 18 mánaða starf og tvær L.P. plötur slá
þeir í gegn á hverjum hljómleikunum á fætur öðrum. Auk
þess setti Stewart heimsmet með þvi að eiga vinsælustu
L.P. plötuna og vinsælustu E.P. plötuna í Bretlandi og
Bandaríkjunum samtimis (N.M.E.)
Fari svo sem allar likur benda til að þriðja plata Faces
nái jafnmiklum vinsældum og „Every picture telis a story“,
eru „trýnin“ með Rod Stewart i broddi fylkingar á grænnt
grein. — ó&g.
;if.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15
30. janúai'1972