Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1974, Blaðsíða 7

Guðný hefur ekki tapað bjartsýninni og reynir með jákvæðu hugarfari að aðlagast breyttum aðstæðum.
aftur f sérstakri göngubraut. Þá
fæ ég skó eða spelkur upp fyrir
hnén og stoð við mjaðmirnar svo
ég vaggi ekki í þeim, því ég er
lömuð alveg upp að brjóstum. I
slfkar alhliða æfingar fer ég tvis-
var á dag og nú er stefnt að því, að
ég komist úr göngugrindinni og á
hækjur.
Þegar ég lít til baka, trúi ég því
ekki, að ég hafi verið hér allan
þennan tíma. Tfminn hefur liðið
án þess, að ég hafi veitt þvf eftir-
tekt og þeir níu mánuðir, sem
þegar eru liðnir finnst mér eins
og vika. Maður hefur auðvitað
reynt að stytta sér stundir við
ýmislegt, handavinnu, lestur og
þess háttar. Auk þess kynnist
maður lfka hinum sjúklingunum.
Fáir dvelja þó eins lengi og ég.
Unga fólkið, sem kemur hingað
fer yfirleitt fljótlega aftur, svo
félagahópurinn er sffellt að breyt-
ast.
Þegar ég var farin að jafna mig,
var ég dregin fram á gang í rúm-
inu, til að geta horft á sjónvarpið
og kynnst hinum sjúklingunum. I
febrúar fékk ég svo fyrst að fara
heim. Ég var orðin anzi sfæm á
taugum. Þau fengu ekki orðið
Framhald á bls. 12.
UR SÖGU
SKÁKLISTARINN AR
Eftir Jón Þ. Þór
Allir skákunnendur kannast við
nafn bandariska skáksnillingsins
Paul Morphy, sem sumir telja
mesta skákmann, sem nokkurn-
tlma hafi komið fram. Morphy
vann sinn fyrsta stórsigur við
skákborðið er hann sigraði á
fyrsta skákþingi Bandarikjanna
árið 1 857. Árið eftir hélt Morphy
til Evrópu til þess að reyna sig við
fremstu skákmeistara gamla
heimsins. Hann steig fyrst á land
i Englandi þar sem hann tefldi við
ýmsa af sterkustu meisturum
Bretaveldis. Eina skák tefldi
Morphy við enskan prest að nafni
John Owen og öllum á óvart
sigraði klerkur. Þessu undi
Morphy ilta og lýsti þvl þegar i
stað yfir, að hann gæti gefið Ow-
en peð og leik { forqjöf og unnið
samt. Owen tók áskoruninni og
sagði jafnframt, að hann vildi
gjarnan leggja 1000 sterlings-
pund undir, en þarsem hann væri
vígður maður mætti hann það þvi
miður ekki. Til allrar hamingju
fyrir Owen var hann vigður mað-
ur; hér kemur skákin.
Hvitt: J. Owen.
Svart: P. Morphy (gefur peðið á
f7 i forgjöf).
1. e4 — e6, 2. d4 — d5, 3. e5
— c5, 4. c3 — Rc6, 5. Rh3? —
cxd4, 6. Bb5 — dxc3, 7. bxc3 -
Bc5, 8. 0-0 — Rge7, 9. Rg5 —
0-0, 10. Dh5 — h6, 11. Rf3 —
Bd7, 12. Bd3 — De8, 13. Dg4
— Hxf3l, 14. Dxf3 — Rxe5, 15.
Dg3 — Rxd3, 16. Dxd3 — Bb5,
17. Dh3 — Bxf 1, 18. Dxe6 + , —
Kh7, 19. Kxf 1 — Da4, 20. Bf4
— Hf8, 21. Bg3 — Rf5 og hvitur
gafst upp.
í einum af fyrstu þátt-
um, sem ég ritaði um sögu
skáklistarinnar, var sagt
frá skákmótinu í London
árið 1851 og sigri Adolfs
Andersen þar. En Ander-
sen vann sér fleira til
ágætis á árinu 1851 en að
sigra í London, hann tefldi
þá einnig hina svonefndu
ódauðlegu skák. Nafngift-
ina hlaut þessi skák vegna
þess, að samtímamönnum
Andersens þótti hún svo
fögur, að varla yrðu aðrar
betri tefldar. Við skulum
nú skoða skákina.
Hvítt: Andersen
Svart: Kieseritsky
Kóngsbragð
1. e4 — e5, 2. f4 — exf4,
3. Bc4 — Dh4+, 4. Kf1
— b5, Bxb5 — Rf6, 6.
Rf3 — Dh6, 7. d3 — Rh5,
8. Rh4 — Dg5, 9. Rf5 —
c6, 10. g4 — Rf6, 11.
Hg1 — cxb5, 12. h4 —
Dg6, 13. h5 — Dg5, 14.
Df3 — Rg8, 15. Bxf4 —
Df6, 16. Rc3 — Bc5, 17.
Rd5 — Dxb2, 18. Bd6 —
Dxa1+, 19. Ke2 —
Bxg1?7, 20. e5 — Ra6,
21. Rxg7+ — Kd8, 22.
Df6+ — Rxf6, 23. Be7 +
mát.
Þannig lítur þá skákin
ódauðlega út. Ýmsir
nútímamenn eru þeirrar
skoðunar, að skák þessi
verðskuldi engan veginn
nafngiftina og heims-
meistarinn Bobby Fischer
hefur gerzt svo djarfur að
nefna eina af sínum skák-
um ,,hina ódauðlegu skák
20. aldarinnar". Víst er
það, að oft hafa verið tefld-
ar jafngóðar og betri skákir
en þessi, en hinu verður þó
ekki neitað, að Andersen
tefldi skákina vel og loka-
fléttan er Ijómandi falleg.
Hvort skák Fischers er
betri geta lesendur sjálfir
dæmt um, en þá skák
geymum við þó til næsta
þáttar.
©