Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1975, Blaðsíða 16

Raspútln
Framhald af bls. 15
ið að titra, og þvf næst lauk hann
auganu upp. Bæði augu Rasputins
stöðru á mig — græn eins og f
slöngu — og lýstu djöfullegu
hatri. Blóðið staðnaði í æðum
mínum. Vöðvar mínir urðu að
steini. Ég ætlaði að flýja, kalla á
hjálp, en fætur mínir neituðu að
hlýða mér, og ekkert hljóð barst
yfir arir mínar. Það var eins og
ég væri negldur við gólfið.
Svo kom dálítið hræðilegt fyrir.
Allt í einu rykkti Rasputin sér á
fætur. Froðan stóð út úr munnin-
um á honum. Öskur bergmálaði
um hvelfinguna. 1 æði baðaði
hann út handleggjunum. Hann
ætlaði að taka um kverkar mér og
réðst á mig ... Ofsaleg átök hóf-
ust...
Nú varð mér ljóst, hver Rasput-
in var í raun og veru. Hann var
Satan endurholdgaður, og hélt
mér í klóm sínum. Og hann ætlaði
að halda mér föstum til daganna
enda ...“
En Yussuopv tókst að losa sig
og hlaupa upp og sækja Purichke-
witch, og á meðan drógst dauða-
maðurinn áfram upp á þrep og út
um dyr, sem Yuupov sver og sárt
við leggur að hafi verið harðlæst-
ar. Öti í garðinum hittu hann f jór-
ar kúlur frá skammbyssu
Purichkewitch og hann hneig
niður í snjóskafl. Þegar samsæris-
mennirnir sneru til baka, vöfðu
þeir Rasputin inn í svart klæði,
óku út á brú yfir Nevu og köstuðu
honum í fljótið, til þess að vera
vissir um, að hann væri stein-
dauður.
Og þessi var hinn ömurlegi
endir á ævintýralegu lífshlaupi
Gregoríj Jefimowitch Rasputins.
Ef maður væri dálftið hjátrúar-
fullur, mætti hallast að því, að
atburðirnir, sem á eftir fóru í
Rússlandi, hafi sannað spádóma
hans: „Þegar ég er úr sögunni,
munu dagar Romanows konungs-
ættarinnar verða taldir."
Rœtt viö
Svein
Björnsson
Framhald af bls. 10
séu ekki 20 sýningar úti á
landi, 10 í Reykjavik og Firðin-
um og þrjár einkasýningar í
Danmörku. Síðast sýndi ég
nokkrar flennistórar vatnslita-
myndir í Norræna húsinu. En
það eru nú liðin fjögur ár
síðan. Þetta er talsvert, en það
er þannig með mig, að því
meira sem ég vinn, þeim mun
meiri vex áhuginn og
löngunin. Annars get ég alveg
fallizt á, að ég hafi sýnt full
oft. Það fer nefnilega i
taugarnar á sumum, ef maöur
er of duglegur.
1'lm‘fandi: II.f. Artakur. Rrvkjavík
Frainkv .sl j.: Ilaraidur Strinsson
Kilsljórar: Matlhías Johannpsst-n
Sl> rinir fíunnarsson
Ritstj.fllr.: lílsli Siuurflsson
AuKlvsinjtar: Arni (iarðar Krislinsson
Rilsljórn: Aðalslraeli li. Slmi 10100
Rœtt viö
Sigriöi Rögnu
Framhald af bls. 5
hvenær hefur þá fjölskyldan tima
til að vera saman? Eg er ekki i
nokkrum vafa um, að heimilislífið
fer mjög mikils á mis, þegar kon-
an vinnur úti, hjónin hafa lítinn
tima til að tala saman, og allur
þessi hraði og hlaup hefur
áreiðanlega slæm áhrif á börnin.
Foreldrarnir mega ekki vera að
þvi að sinna þeim, og þau verða að
lokum fráhverf heimilinu.
— En gerir það ekki börnin of
háð móðurinni, ef þau eru alltaf
undir verndarvæng hennar?
— Það getur verið hætta á því,
og ég held að það sé hverju barni
hollt aó komast á leiksóla, og vera
samvistum við önnur börn. Og
auðvitað ættu feðurnir að nota
hvern þann tima sem gefst til að
vera með börnunum, og eftir að
þau eru farin að stálpast, getur
faðirinn séð um þau alveg á sama
hátt og móðirin, og stundum
kannski betur. Hins vegar held ég
að það sé rangt, sem ég hef stund-
um heyrt, að það geri börnin endi-
lega ósjálfstæð að hafa móðurina
heima. Einmitt með þvi að hafa
aðhald á heimilinu, lærist þeim,
að þau hafa þar skyldum að
gegna. Þeim eru smám saman
kenndar umgengnisreglur og rétt
handtök við einföid húsverk, og
verða sér með tímanum metvit-
andi um, að þau eru sjálfstæðir
einstaklingar, í stað þess að fá
ábyrgðartilfinningu miklu fyrr en
þau gela risið undir henni.
— En hvað um konuna sjálfa?
Verður hún ekki dálitið ósjálf-
stæð með því að vera alltaf heima,
og þurfa m.a. að fá alla peninga
hjá eiginmanninum?
— Eg kveið mikið fyrir þessu,
þegar ég hætli að vinna, en svo
komuni við hjónín okkur saman
um, að ég fengi ákveðið kaup
fyrir heimilisstörfin, að vísu ekki
háar upphæðir, en nóg til þess, að
ég þyrfti ekki að biðja manninn
minn um peninga fyrir afmælis-
gjöfum handa honum til dæmis.
Það voru auðvitað mikil viðbrigð
fyrir manneskju eins og mig, sem
hef unnið úti í 10 ár, að hafa allt í
einu enga peninga til eigin þarfa.
En þetta hefur sem sagt tekizt
ágætlega. Ég fæ ákveðna upphæð
fyrir heimilisútgjöldum og aðra
fyrir sjálfa mig, og svo geng ég
bara um með tvær buddur.
Kíkir
Galileos
Framhald af bls. 3
um að afsala okkur, margvisleg
þægindi, draumsýnir, margar
fargar, en ónýtar lausnir.
En einu verðum við að halda,
og það er þolinmæðin. Ef okkur
brestur þrautseigjuna. hið lengra
sjónarmið, leggjum við niður
vísindalega og siðferðilega mæli-
kvarða okkar — og látum „verk-
færi", „málpipur og „dulin öfl"
leysa manneskjuna af hólmi, og
smækkum allan heiminn, ólgandi
og sundurleitan, niður i eigin
hrepp, þá höfum við og valið
ógæfuna af fúsum og frjálsum
vilja. Þá hæfir ekki lengur að tala
um frelsisstríð, réttlát strið eða
köld stríð — þá verður aðeins
eitt orð eftir uní þetta: Striðið.
Vlildur?
Já,en ekki við fitu og
matarleifar.
Palmolive-uppþvottalögurinn
er mjög áhrifamikill og gerir
uppþvottinn Ijómandi hreinan og
' skínandi — jafnvel þóttþérþurrkiö
ekki af ílátunum.
Jafnframt er efnasamsetningir
BMf-tf,ilEffekti' 1 í Palmolive þannig, að hann
ppvaSk-- | er mjög mildur fyrir hendurnar.
gmmmot hendene « PrÓfÍð Sjálf...
Mt \ Palmolive í uppþvottinn
% ©TTfl jggngfei
1 bm 1 S r i fAl1TT /’ * |f -
f | t ff - .
*
OPPVASK