Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1975, Blaðsíða 16

I
i
I
l
I
I
TEIKNA
BÖRNIN
„Ég þekki
Grýlu,
ég hef
hana séð"
Afgreiósiufólk er heldur ekki til-
takanlega kurteist. Það vill vera
margt um manninn í verzlunum
og býsna erfitt að komast að.
Þetta er að sjálfsögðu vegna þess
að verzlanir eru tiltölulega fáar
miðað við stærð borgarinnar. Og
afgreiðslufólkið er sennilega
þreytt.
Sama er að segja um veitinga-
hús; þar er erfitt að komast inn
eftir klukkan tiu á kvöldin og
alveg lokað hálf ellefu. Rússar
eru ekki liprir við afgreiðslu,
hvorki i bönkum, búðum né á
veitingahúsum. En þetta stranga
eftirlit, sem oft er talað um, varð
ég ekki var við. Ég var aldrei
beðinn um að opna ferðatösku við
komu eða brottför, eða að sýna
neinstaðar nein skilriki, nema á
landamærunum. Maður sér nú
færri einkennisklædda lögreglu-
menn ágötum úti en áður.
— Gæti þjóð með verstu um-
ferðarmenningu í heimi eitthvað
lært í þeim efnum f Moskvu?
— Jú, án efa. I umferðinni í
Moskvu fer fólk aðeins yfir á ljós-
um. Hins vegar sá ég það stund-
um fara yfir á rauðum ljósum og
það fannst mér nokkuð merkilegt.
Eitt sinn var ég að flýta mér að ná
sporvagni og stytti mér leið; fór
þvert yfir stóra götu svo sem
fimmtíumetra frá ljósunum. Um-
ferðin var mjög lítil og mér virtist
þetta áhættulausl. En ég var að-
eins kominn hálfa leið yfrum,
þegar lögreglan kom æðandi og
stöðvaði mig. Lögregluþjónn
spurði mig á rússnesku, hvort ég
gerði mér grein fyrir því, að ég
væri að brjóta umferðarlög
Moskvuborgar. Ég svaraði sem
svo, að ég gerði mér ekki grein
fyrir því. Hann spurði þá hvort ég
væri aðkomumaður. Ég kvaðst
vera af Islandi. Þá komu brosvipr-
ur á andlit lögregluþjónsins;
hann sagði „Ég geri ráð fyrir, að
það séu umferðarreglur í höfuð-
borginni Reykjavík."
Jú, ég kvað svo vera.
Hann spurði þá, hvort ég bryti
þær svona.
Jú, ég kvaðst einmitt brjóta þær
svona.
„Hvers vegna,“ spurði hann þá.
„Vegna þess,“ svaraði ég, ,,að á
Islandi er ekki svo mikil umferð
og þar að auki lítill agi.“
Hann sagði, að eiginlega ætti
hann að sekta mig um 10 rúblur á
staðnum. En hann ætlaði að
sleppa því, ef ég lofaöi að gera
þetta aldrei aftur. Ég lofaði öllu
fögru, kvaddi og flýtti mér áfram
yfir götuna.
— Einu sinni notuðu menn
sígarettur, tyggigúmmí og stæl-
bindi sem gjaldmiðil f Rússlandi.
— Já, það hafa margir islenzkir
sjómenn sagt. Maður sér nú sitt af
hverju, sem ættað er að vestan.
Og fernt er það, sem nauðsynlegt
er að hafa í farangrinum, ekki
bara i Rússlandsferðum, heldur
hvert sem farið er: Dollara,
vodkaflösku, kímni og B vitamin.
— Eftir rnyndum að dæma frá
Moskvu, eru nýlegar byggingar f
úthverfum heldur ömurlegar —
svona cinskonar Brciðhoit.
— Moskva er i heild orðin fall-
egri borg, og arkitektúr Rússanna
er orðinn skárri. En sumt er álíka
slæmt og í Breiðholti Þeir eru
afskaplega duglegir að planta út
skógi og hafa gert það í Moskvu,
hvar sem mögulegt er, líka i mið-
hlutanum. Þess vegna er loftið
mjög gott. En þvi miður hafa
gömul timburhús með fallegum
útskurði verið rifin og einhverjir
kumbaldar verið byggðir I
staðinn. En gömlum kirkjum er
vel við haldið og margar þeirra
hafa verið málaðar í sínum upp-
runalegu og skrautlegu litum.
Stundum hefur heyrzt, að ein-
ungis gamalt fólk sæki kirkju. Ég
komst að raun um, að það er ekki
rétt. Oftar en einu sinni sá ég ung
hjón, sem voru að láta prest skíra
börn sin.
I seinni hlutanum, sem birtast
mun á næstunni, segir Pétur
Karlsson frá ferð sinni frá
Moskvu til Svartahafsins og
þaðan til Rúmeníu, Búlgaríu og
Júgóslaviu.
Grýla og Leppalúði hafa löngum verið hugstæð I kring-
um nýárið og ennþá hafa börn gaman af að teikna þessi
merkilegu hjú. Þvl miður vitum við ekki um höfund afl
þessari bráðfallegu mynd hér að ofan og Grýla gamla er
einungis merkt með „Dúi, 9 ára" Meira vitum við ekki
um hann. En Leppalúða hefur teiknað Baldvin Guðm-
undsson, 10 ára, Hringbraut 43.
! , <
Ppá 1W O!
dyj >*Ua*íMa.:
/
I Moskvu eftir öll þessi ár
Framhald af bls.7
virðist hún að ýmsu leyti
skemmtilegri en okkar. Sem sagt;
maður heyrir ekki alltaf núna,
hvort það er Utvarp Moskva eða
einhver vestræn stöð ef tækið er
opnað.
Já, það var ýmislegt talið
„borgaralegt" fyrir 25 árum, en
ér það ekki lengur. Eitt af þvi er
hundahald. Að eiga hund var
reyndar meira en borgaralegt; í
því birtist smáborgarabragur. Nú
er það aftur á móti í tízku. En
eitt hefur ekki breytzt og það er
þessi óvenjulega ríka föðurlands-
ást, sem einkenndi Rússa og gerir
enn. 1 því sambandi skiptir engu
máli, hvort þeir eru flokksbundn-
ir eða ekki. Mér virðist, að Ivan
Ivanovits sé reiðubúinn til að
taka á sig mun meiri fórnir fyrir
land sitt og þjóð en sagt verður
um okkur á Vesturlöndum.
— Hvernig komu þér rússnesk
hcimili.fyrir sjónir?
— Ég kom i nokkrar nýlegar
íbúðir i blokkum. Frágangur þar
var sæmilegur, en ekki eins góður
og á sambærilegum húsum á
Norðurlöndum og alls ekki eins
góður og tíðkast á Islandi. En
þetta fólk átti sæmileg húsgögn
og þokkalegt innbú. Þeir leggja
ekki svo mikið uppúr híbýlum
sínum. Samt er fólk talsvert
mikið heima hjá sér og horfir
einhver ósköp á sjónvarpið. Og
rússneska sjónvarpið er gott, —
og um leið dálítið frábrugðið
Vesturlandasjónvarpi. Þeir nota
alls ekki kvenfólk til þess að aug-
lýsa eitt eða neitt. Og söluvarn-
ingur er heldur ekki auglýstur í
sjónvarpi — og reyndar ekki í
blöðum heldur. Aðal skemmtanir
fólks eru fólgnar í að fylgjast með
— eða taka þátt i iþróttum, fara i
bíó og leikhús. Að sumarlagi fer
fjöldi fólks með Iestum frá
Moskvu eitthvað út í skógana. Þar
tínir það blóm eða sveppi og firna
mikið af berjum. Þetta þykir góð
skemmtun.
Eitt hefur ekki breytzt og það
er félagslyndi Rússa. Þeir verða
helzt að vera f einhverjum félags-
skap og áttu afskaplega bágt með
að skilja, hversvegna ég væri einn
á ferðalagi. Það á vel við mig en
venjulegum Rússa finnst það allt
að þvi óhugnanlegt að vera ein-
samall á ferðalagi.
— Eru verzlanir f Moskvu sam-
bærilegar við það sem þekkist í
borgum Vesturlanda?
— Nei, þar vantar enn mikið á.
Verzlanir i Moskvu eru frekar
tómlegar og á okkar mælikvarða
eru þær óskemmtilegar útlits.
\0 árÆ