Lesbók Morgunblaðsins - 21.03.1976, Blaðsíða 14

ÞEGAR þessar línur eru ritaðar er um garð
gengin síðasta svokölluð fórnarvika kirkjunnar,
þar sem safnað var fé til styrktar þroskaheftum
börnum. Það var gleðiefni að islenzka kirkjan
skyldi loks líta sér nær og telja eðlilegt að
styðja við bakið á sínum eigin löndum en
mörgum hefur fundizt það viðhorf fjarstæðu-
kennt á stundum að kröftum hefur verið ein-
beitt að þvi að viða saman fjármunum handa
fólki i fjarlægum löndum, sem að sjálfsögðu er
góðra gjalda vert en harla langsótt þegar öllum
er Ijóst hversu þörfin er mikil hér á okkar eigin
landi, fyrir aðstoð við óteljandi félagasamtök,
sem berjast fyrir bættum hag þeirra sem miður
mega sin.
Þvi fór ákaflega vel á því að kirkjan tæki nú
þorskaheft börn upp á arma sina og er vonandi
að vel verði skipulagt hvernig þvi fé verður
varið sem inn hefur komið. Málefni þroska-
heftra barna hafa verið meira en litið út undan i
áratugi og þar hefur engin samræming af neinu
tagi verið viðhöfð, ýmis styrktar- og foreldra-
félög hafa unnið ómælt og gagnlegt starf en
einhverra hluta vegna hafa forvigismenn þeirra
ekki talið æskilegast að vinna þetta mál á
jafnbreiðum grundvelli og nú eru að heyrast
raddir um að nauðsvnlegt sé að gera. Enda þótt
fötlun barna sem falla undir þá skilgreiningu
að vera þroskaheft sé ákaflega ólik og margvis-
leg, og á misjafnlega háu stigi, eiga allir þessir
einstaklingar það sameiginlegt að til þess að líf
þeirra geti orðið tiltölulega farsælt þarf að
koma til verulegur stuðningur hins opinbera.
Allir eru á einu máli um að langflestum börnum
sé hægt að kenna ýmislegt og það sjónarmið
gildir ekki að loka vangefin eða stórlega fötluð
börn inni á hælum og biða eftir að tími líði. Nú
er það sjónarmið ráðandi og án efa rétt að allir
einstaklingar geti komizt til nokkurs þroska.
Sumir þeir áfangar sem nást í meðhöndlun
þroskaheftra barna og þykja ekki stórir þegar
þeir eru bornir saman við frammistöðu heil-
brigðra barna, eru miklum mun meiri en menn
gerðu sér almennt Ijóst fyrir nokkrum árum.
Nokkrir sérstakir ágætismenn hafa unnið að
málefnum þroskaheftra af stakri prýði og ótrú-
legri þrautseigju í mörg ár, án þess að veru-
legur skilningur hafi verið á því brautryðjenda-
starfi fyrr en kannski nú á allra síðustu árum.
Og ekki skal þá gleyma foreldra- og styrktar-
félögunum sem hafa lagt fram meiri skerf en
svo að þjóðfélagið fái þessu fólki fullþakkað.
Það er eitt merkið um skeytingarleysi hins
opinbera lengi vel gagnvart einstaklingum í
samfélaginu, sem ekki eru eins vel af guði
gerðir og krafizt er að þar hafa alla tíð orðið að
koma fyrst fram á sjónarsviðið áhugamenn og
aðstandendur þessara barna, og eftir mikla
baráttu hefur síðan tekizt að hrinda af stað
uppbyggingu kerfis sem miðar að bættri aðbúð
við þessa einstaklinga á sem flestum sviðum.
Ég er þess fullviss að margir hafaorðiðsnortnir
að fylgjast með stúlkunni þrettán ára í Kastljósi
á dögunum og frásögn móður hennar. Þar var
sagt á einlægan og öfgalausan hátt og án
tilfinningasemi frá þeim margvíslegu vanda-
málum sem foreldrar barna, sem glíma við
andlega fötlun, eiga við að etja. Og þar sem sú
stefna á sér æ meiri hljómgrunn að fæsta af
þessum einstaklingum beri að vista á hælum til
langframa eins og áður var talið eina leiðin, er
einnig Ijóst að þjóðfélagið verður að koma til
móts við foreldra viðkomandi barna og veita
þeim alla þá aðstoð er þeir verðskulda. Aðstoð
við heimagæzlu svo og aðstoð til að foreldrar
komist í sumarleyfi ætti ekki að vera ýkja erfitt
viðfangs svo fremi vilji sé fyrir hendi. Og sú
hugmynd að koma á fót vernduðum vinnustöð-
um fyrir einstaklinga sem eru vangefnir eða
þroskaheftir á annan hátt er einnig svo sjálf-
sögð að leikmanni sýnist sem þar sé á ferðinni
tillaga sem framkvæma beri hið fyrsta í smárri
mynd til að byrja með og kanna hver árangur
verði af og siðan má þá skipuleggja þessa
vinnustaði með hliðsjón af því hvernig árangur-
inn af sliku verður.
Jóhanna Kristjónsdóttir
Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
V iK PKfít í 5Taí> DU6U AÍWR. 5?"- JfíUÍ fltJDlt ■ Þvep- TRfe L'lF- FÆ9. fuu fwflTíji NATN ■ ' HSB
4 e N á. U R r F R A 1, Ú
2& IFh- A L 1 N t'í l ’iK 'a L A "V K '0 A R
Stói 4 T A J N & A 5 K A R 7 B
íoKtr Í«T ÓT Tfí N A nqrlo LfóÞi V Á 5 K A R HLT- o Þ- FÆQt '0 8 6
íttt> L Á U 4 ÆPIR fim 0 A R V~t“t> A N A omi ÚR L E T
FUK- Ufí A f> 4 E R i) e* HBlf- IU>J Af 5ro«A 3oc. t H R A M M £>i T r5
Rflf*-. D'J'i?. r / 4 R l 5 D Ý R SuO J¥7T grr/R R A & b L A
Eh> 0- iHá R lVCi r ±) ATtflífl ttTr X R A <; R A K A R
ap 4 TO3JJT 7 $ 1 ÍoTuK. 1/slU R A K u R tói.- TSFr R La
K’ls f T L A R 1 OIVAÍJI 1>TMM K e N N I> ft R
FfíU s o R 1 ftf' 1 '.eruK Wrq K Ú N 0P 4 A P K£- NND A
u«- 'O R i> AS*4 mut A T L A 4 A 1 R if/Jtr Tve-e A T
brr- IVH A 4 1 fJ N íaf* ÚL N 4 R A r' S £ $ s
VlT- t«ui- f\ *. R A N 4 A R SoH- MR. N ( i> U R £ T £
Uiz. tteíf Ht-T' ÓNS ur'i - Rót í(pí?M Óáhl M ALC- 5t/£R Ifeffttí FÆR\
—T' r T i
LoF- AÐ
Gto' T1 U- Fi/óí.
i. mf- /R Z UWm- t*HFN AFKt/- Æm 1 caR
MMMOI !NN
fxaR- upP- HÆÐ Lctritnc Nl£l?K'l-Ð _ +* D\/c>LS)i\
vh Sf>1í- L oK
TV DÝR
T&U<T 5£K IfJ i rJ fl LÍFI Eí-D~ TÆí>1
k'm- A€>1 MflUMS- NAFM MoKKtir E.RF- IOuiZ.
5EFI VJIÍS + V£/NMM ÍTo - MClZKI í KOIQ- ne i 7 TT T- *«?
AFWfí F'eLftZ ToC- p=i e>t J5FA0I ■
FÆM ft7lt/0 Þv'fr
fc 'Ro'
Ht-T.
öMRg. \|£liUt ■ • ELDiT- K.ÐZNi 4£í-T Ft?R- 5K£y- r i
LElftIP. P
1N4 Sícr r
IN RÝMDl FyRlR