Lesbók Morgunblaðsins - 15.03.1980, Blaðsíða 14

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
1 “1 M E MTot JYAtUfl SS KÍ"(,P iT r/' fnm MAPK |/-«e BooJJp SkvÉ-tA
5 "W 7 -T F A N 0. A lc T £ F A\ R
„ví % ð 5 K A f A R sióMty VtMO- in. W\ b 5 i N A
t>e- K 'A L A R ■■ ■ ■■: - >/t>IK- FÆRI 5 'a 5 Tvem £/»S 4 4
1 r*fí- EVTI A Kot*~ AH L MATLI LoF- A£)l T A L l Jí*<- f/ít\ S 6. A N
Tö^' Af r r A, L 3> R fefrS L Æ N A~ N áfWC- /£> R\ A
OK- ÍAKÍ V A L V A Kem HM Ö yc U EJ * ftfiKB HE/r/í /MS L A F R
“ UM E F L U fyfjr DýHlV M E 8 l M vvl otnL tr/eoie. F R
áK.\ I Æfl/R 4<ztBl R A <T A fc ■fkSll' 10 R A L L A Y.lkui A
vz- £/r- R A K 8L-CÍ »«»/. Al Æ £> i R F E 1 M 1 M
ÆC r R X V* L 1 Ð 1 5 M mm- «1 ÍT FÆfifl n 1 Ð A
1 ToMW L A 0? K WM S U 5 A N N A &
ím
Huík F A Ji & E L £ 1 m'TmTI l L m M T T
L 1 N A. R UR A N A N A <> /E
mJTT \D S l ■ £ r A F A S K A ■v A R

%

W*
frTum-
E FN I
MANA/5-
NAFN6
+
FJéaitJN
ÝLFK-
AK
F)ND-
u£>
U'F'
FoR-
5ETM-
/ M G.
Kv/ei^-
u?-
Burt
NmNKJ
/VftFNÍ
EITT
IfTflTr-
AR Fflfl
S>c8pi
<£>
G.C2-ÆW'
^£T<
/-VF-TflZ
HA/JíílR
:•
-v-
Stíxk/j
Tb'/JH
íffffHiJ:
V
J)APi?AR
-V^-
H€ tz.-
ggg 6.1
LdFAK
Rek-
ALD
MflHflí
Hfl FW
X v / -
HLT,

MALM-
UR
HflF
U\T-
U8
LITLLÍ
B J. i
'TYN
18.
HRY«-
ING.UR
V'

T<? N -
\JEUK
Sei&in
RUU
HRóp
/(?

K^°V
ko

Hí.J’óÐ*
FÆRlÐ
áftrif)
;1>*V
Fflt-
t-eáfl
FL3" éT-
DRVlrlC-
u R
5VCIP
heiðoc
irJN
ðUÐ
J>ý-R
T'/em
E/HS
{K«-
IFfí
ASVwd
'/SWilD
4»ðir
Yeiei
H vXí-
Pý/2.
L'ECFíf
í'SR-
Ht-T.
L£ -
Le^fl

KVEAf-
//AFM
1
'TfejbNK
DIÍUK.

r
ELT>-
LTite I
OLOU
iMLD
MERC®
-V-
(?/CkT-
Aí>
LflHO
\8b
KARL BRETAPRINS
Framhald af bls. 10
andstæöa hans, eins lík fööur sínum og
hann er líkur móöur sinni: þrjózk og
viljasterk, en hann aftur á móti hógvær
og hlédrægur, hún duttlungafull og
dramblát, en hann feiminn og laus viö
allan hroka. Hún hefur haldiö sínu fram
almenningi til hrellingar, og nokkrum
sinnum á áttunda áratugnum var hún
kjörin minnst vinsæla manneskjan innan
konungsfjölskyldunnar, meira aö segja
óvinsælli en hin einþykka frænka hennar,
Margrét, prinsessa. Er þau voru á
táningaaldri, fjarlægöust þau hvort annað
systkinin. Þau höfðu ólík áhugamál, aðra
vini og mismunandi afstööu til þeirrar
miklu sérstööu, sem þau voru borin til.
Og þau lifðu sínu lífi aö mestu leyti
aöskilin.
Þegar Karl var erlendis eitt sinn, bárust
honum fréttir af síöasta atvikinu, sem
geröist í samskiptum hennar við almenn-
ing. Þegar hún var aö fara á veiöar, haföi
hún mætt hópi mótmælenda gegn blóö-
ugu sporti. Þau skiptust á skömmum,
sem náöu hámarki, er prinsessan sagöi:
„Hver borgar ykkur fyrir að gera þetta?"
Karl stundi þungan, þegar hann heyrði
þetta. Hann vissi nákvæmlega, hvaö
myndi koma á eftir: „Nú, þaö erum við,
sem borgum þér fyrir aö gera þetta,“
sögöu hinir reiðu skattgreiöendur. Þaö er
ófyrirgefanleg synd hinna konungbornu
aö falla í slíkar gildrur. Þaö krefst gætni
og hygginda í oröum aö komast hjá slíku,
en þaö hefur prinsinum lærzt til fullnustu
fyrir löngu.
Átti fátt sameiginlegt
meö mági sínum
Þegar Anna giftist Mark Philip áriö
1973, á 25 ára afmælisdegi Karls prins,
fjarlægöust systkinin hvort annað jafnvel
enn meir. Prinsinn átti fátt sameiginlegt
meö hinum nýja mági sínum, sem haföi
ekki andiegt atgervi til jafns við hesta-
mennsku sína. En þegar fyrsta systkina-
barn Karls — og 17. barnið, sem hann
var guðfaöir aö — kom í heiminn fjórum
árum síðar, geröist veruleg breyting.
Hann sér ekki sólina fyrir hinum litla Pétri
Filippusi, og nú heimsækir hann fjölskyld-
una oft á heimili þerra í Gloucestershire.
Þegar Karl nálgaðist þrítugt, geröist þaö
meö hann eins og afabróður hans,
hertogann af Windsor, á sínum tíma, aö
hann fann þörf fyrir börn í staö sinna
eigin, sem hann átti ekki.
Gagnvart yngri bræðrum sínum tveim-
ur er Karl gáskafuilur félagi, þó að hann
gerist allfööurlegur stundum. Þegar Karl
var að veröa þrítugur, var Andrew aö
veröa fullorðinn. Hiö Ijómandi fallega útlit
hans fór þá aö draga nokkuð úr athygli
þeirri, sem Karl haföi jafnan vakiö, og
það særöi hégómagirnd hans og varö
tilefni nokkurra napurra athugasemda af
hans hálfu.
„Ó, þiö meiniö þennan, sem lítur út
eins og Robert Redford?“ sagöi hann eitt
sinn, þegar hann var spurður um hagi
Andrews. Áriö 1970 fóru þeir saman til
fallhlífarstökksæfinga, eftir að Karl haföi
tekiö viö virðingarstöðu innan sveitar í
hernum, og þá fór Andrew aö stríöa
bróður sínum vegna aldurs hans. „Ertu
ekki aö veröa helzt til gamall fyrir svona
nokkuö?“ — En þá gat Karl ekki stillt sig
og löörungaöi hann fyrir óviöurkvæmi-
lega hegöun í viöurvist ókunnugra.
Hann er opinber eign
Konungsfjölskyldan er nógu stór til aö
Karl prins geti eignast hóp náinna vina
innan hennar, sem skilji sérstakiega
vandamál hans, en hann getur ekki leyft
sér náin vinatengsl utan hennar. Fátt fólk
utan hins konunglega umhverfis hans
geta gert sér grein fyrir þeim flækjum,
sem Karl prins á við aö glíma í lífi sínu, og
skiiið þær efasemdir og innri baráttu,
sem þær valda. Hann er opinber eign, og
hann verður að berjast fyrir því að eiga
undarlega ópersónulegt oinkalíf. Hann
verður aö tileinka sér víssar skoðanir á
heimsmálunum, en aldrei láta þær í Ijós
opinberlega. Honum er trúaö fyrir öllum
ríkisleyndamálum — en svo er ekki einu
sinni um föður hans — en getur ekki rætt
þau við neinn nema móður sína og
forsætisráðherrann. Opinberlega veröur
hann aö leyna mestu af hugsunum sínum,
í einkalífi veröur hann aö gæta þess vel,
hverjum hann tjáir þær. í framkomu
veröur hann aö sýna rósemi og sjálfs-
traust, þó aö hann innra meö sér þjáist af
óvissu og kvíöa. Hann verður aö krefjast
fyllstu viröingar, sem stööu hans ber, þó
aö hann harmi þær takmarkanir, sem
slíkt setur aö sjálfsögðu allri vináttu.
Afleiöingin er sú, aö hann velur öruggast-
an kostinn, félagsskap sinna líka annaö
hvort í íþróttum eöa aö arfbornum
sérréttindum. í lífi hans er enginn, sem
getur reynt aö hafa áhrif á hann, dregið í
efa viðhorf hans eöa vegiö á móti hinum
velviljuöu en mjög íhaldsömu áhrifum
foreldra hans. Margir þeirra, sem hitta
hann, sérstaklega jafnaldrar hans, myndu
mjög gjarna vilja taka aö sér þaö
hlutverk.
Við nánari kynni reynist hann vera á
varðbergi, óframfærinn, uppburðarlítill
og viökvæmur og þess vegna þeim mun
meira aðlaöandi. En þaö er einmitt af
þessum ástæðum, sem þeir geta ekki
orðið vinir hans. Prinsinn hefur oröiö aö
heyja sína baráttu til aö öðlast sjálfsaga,
skilja, taka að sér og trúa á þaö hlutverk,
sem hann er borinn til að gegna. Hann
gerir sér Ijósa grein fyrir hinu óskynsam-
lega, óeðlilega við það og hve tilgangs-
laust þaö oft viröist. En það yrði honum
of mikil andleg raun aö reyna aö brjóta
það til mergjar. Því tekur hann hlutskipti
sínu. Hann tekur frekar líkamlega áhættu
en andlega. Sækist eftir þeim átökum og
þeirri spennu, sem íþróttir og leikir veita,
en þeim mun meira verður tilbreytingar-
leysiö á öðrum sviöum í lífi hans. Hann
verður að vera bezti vinur sjálfs síns og
gæta þess aö verða ekki sinn eigin
óvinur.
Ætlar að kvænast
innan fárra ára
Það var í agúst 1861, að því var þannig
fyrir komið, aö langalangafi hans kynntist
einni af helztu og varanlegustu lystisemd-
um lífs síns. Bertie, prins af Wales og
síöar Játvarður VII., var um það bil aö
Ijúka leiðinlegum þriggja mánaöa heræf-
ingum í herbúðum nálægt Dublin. En eitt
kvöldiö laumuöu félagar prinsins í for-
ingjastétt leikkonu nokkurri, Nellie Clif-
den, sem þeir allir þekktu vel, inn í
herskála prinsins, og þaö sem þeim gekk
til var undarlegt sambland af góösemi og
meinfýsi. Þannig var Bertie veitt sérfræöi-
leg kennsla í fagi, sem var örugglega ekki
á námsskrá Alberts, prins.
Á þeirri rúmu öld, sem liöin er frá
„tilfelli" Berties, hafa samfélagsleg viö-
horf breytzt eins mikið meöal heldra
fólksins og í þjóðfélaginu yfirleitt. En þó
er einn greinilegur eiginleiki enskrar
yfirstéttar, sem ekkert hefur breytzt, og
þaö er þagmælska hvers og eins gagn-
vart öðrum. Hin mörgu og margvíslegu
ástamál Berties voru vel þekkt og mikið
rædd innan yfirstéttarinnar, en meðlimir
hennar heföu aöeins veriö útskúfaðir, ef
þeir heföu blaöraö niður fyrir sig.
Karl, prins, er fyrsti prinsinn af Wales,
sem hefur alizt upp á tímum hinna
taumlausu fjölmiöla, og konungsfjöl-
skyldan hefur eins og hver annar orðiö aö
þola hina óseðjandi forvitni almennings
um einkalíf sitt. Vissir aðilar úr yfirstétt-
inni í dag gætu, ef þeir kæröu sig um,
dreift út slúöursögum um einkalíf núver-
andi prins af Wales. En Karl, prins, er aö
eðlisfari minni heimsmaður en nokkur
næstu fyrirrennara hans. Honum myndi
aldrei koma til hugar eins og Játvaröi VIII.
aö hverfa frá opinberum skyldum sínum,
hvaö þá afsala sér konungdómi vegna
konu. Og honum myndi aldrei detta í hug
eins og Játvarði VII. aö taka sér hjákonu,
eftir að hann heföi kvænzt.
Það er allmerkilegt, að hiö helzta, sem
er sameiginlegt með lífi hans og Berties,
aögreinir þá mest. Hin óttalega langa biö
að tjaldabaki við aö læra hlutverk langlífs
og virts þjóðhöföingja veitir Karli, prinsi,
alla þá ástúö af hálfu foreldranna, sem
langalangafi hans fór á mis við. Karl ætlar
að kvænast innan fárra ára. Hann vill ekki
veröa of gamall faöir barna sinna, og
mikilvægasti þátturinn í lífi hans fram til
þessa er hið hamingjusama fjölskyldulíf,
sem hann hefur notiö meö foreldrum
sínum. En skylda hans ein til aö ala upp
erfingja knýr hann til aö kvænast á
fertugsaldri. Til þess dags kann aö vera,
aö ástamál prinsins valdi stundum deilum
innan fjölskyldunnar, en þær munu varla