Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1982, Blaðsíða 15

þarna; þetta er efri deild Alþingis 1894. Hér
inni í borðstofu eru hins vegar gamlar
myndir, önnur frá Vigur frá árinu 1874,
Ijósmynd, og hitt málverk eftir Jón Trausta
af Hestinum eins og hann blasir við frá
Vigur. Sú mynd er frá 1912, signeruð G.M.
Guðmundur Magnússon."
I' borðstofunni eru gömul eikarhúsgögn,
buffet forkunnarfagurt, dökkbæsað með
koþarlömum og slípuðu gleri. Buffetinu
fylgir tauskápur úr sama efni, breiður með
einni hurö og stórri rúðu með gardínu fyrir.
Þetta buffet er keypt um 1920 og þá
gamalt frá fornum herragarði í Danmörku.
Þetta er úr búi Bjarna og Bjargar, þessi
borðstofuhúsgögn fylgdu, stólarnir eru
farnir aö láta á sjá, en borðið er ágætt.
Uppi á buffetinu trónar stór kanna af látúni,
gyllt og falleg og undirritaöur spyr hvort
þetta sé súkkulaöikanna.
„Þetta er kaffikanna, hún er ég veit ekki
hvaö gömul; viö höfum notað hana spari,
hún er afskaplega skemmtileg þessi kanna
og hún er úr búi frú Þórunnar og séra
Sigurðar og það er hefð að hún fylgi eyj-
unni.“
Ég er að ala upp
þriðja ættliðinn
Talið berst að breyttri stöðu konunnar
og ég spyr grimmt hvort Sigríður hafi verið
kúguð hér í Vigur.
„Nei, það vil ég ekki segja; ég hef haft
mitt fram alveg eölilega. Ég segi nú stund-
um í gamni, að ég sé að ala upp þriðja
ættliðinn, eða þriðju kynslóðina, því að ég
er búin að ala upp kallana mína, þeir eru
farnir að vinna kvennaverk, ef því er að
skipta. Þeir eru ekki aldir upp við það, —
svo auðvitað mín börn — og barnabörnin
eru farin aö koma núna.“
„Getur verið, að sveitakonan búi viö
meira jafnræði í hjónabandi, en heima-
vinnandi konur annars staðar?"
„Ég veit ekki, ég held að húsmóðir, hvort
sem hún er í borg eða bæ, geti ráðið miklu
um það hvernig lífinu er lifað. Manni finnst
kannski að þetta sé bindandi á meðan ver-
ið er með ung börn. Svo þegar því sleppir,
getur maður farið að veröa laus við. Ég
hika ekkert við að fara út af heimilinu eins
og til dæmis í fyrravetur, þá þurfti ég að
skreppa suður og hikaði ekkert við áð fara
og skilja þá tvo kallana eftir, þeir lifðu þetta
af. Ég reyndi að taka svolítið til fyrir þá svo
það yrði ekki alveg eins mikið fyrir því haft
að ná sér í mat, en þetta gekk ágætlega og
þænum héldu þeir alveg í toppstandi, ég
hugsa þeir hafi bara ekki sleppt skrúbbi og
kústi á meðan. Við þetta voru þeir þó ekki
aldir upp.“
Ég treysti konum
„Hvað með þann aldaranda aö konur
ganga í störf sem einungis tilheyrðu körl-
um áður, jafnvel forsetaembætti?“
„Ég treysti konum engu síður en karl-
mönnum ef því er að skipta, og ég vil
benda á, að það eru fleiri karlmenn á þingi
en konur, en hvað er gert? Ég held það
væri ööru vísi unnið, ef þar væru fleiri kon-
ur, þær væru samviskusamari. Eftir sumar
þessar glefsur i útvarpinu, sem maður hef-
ur heyrt af þingfundum nú í sumar, þá
fyndist mér betur gert ef þetta hefði ekki
komið fyrir almenningsheyrn. Ég held, að
enginn gæti ímyndaö sér, að þetta væri frá
Alþingi islendinga ef hann vissi það ekki
fyrir. Okkar vestanmenn gerðu sannarlega
ekki garöinn frægan. Þú minntist á forseta-
embættið og þá finnst mér, að eftir þetta
eina ár, sem kona hefur gegnt því, hafi fólk,
sem jafnvel kaus hana ekki, getað borið
viröingu fyrir henni. Vigdís virðist vera blátt
áfram og eiga gott með að umgangast fólk.
Annars höfum við veriö mjög heppin með
okkar forseta; þeir hafa allir verið mjög
frambærilegir menn og það embætti hefur
haldið virðingu sinni, það er alltaf vandi að
setja ekki niður hluti sem eru búnir að fá
hefð, hvort sem það er forsetaembætti eða
einhver önnur staða.“
Steingerður
Guðmundsdóttir
Vor-
sprotinn
ungi
Hughrif af málverkum
Ragnheiðar Jónsdóttur Ream
Þú Hér er hömrum — úr
dvelur öræfa-tign gleði mold
í með í eld-dansi sem vorsprotinn
sýningarsalnum — seið epla — ungi -
gengur í mildi lýsa —
og ómvana í leiftra —
setzt hljómi. skini vekja —
á Hér er sólar gleðja —
víxl. músíkk er mynnist þó
lita — viö vágestur
I dulheimi lína íöilgrænt lífs:
andrúmsins og gras. vígfimur
býr Ijóss. Skynjar Dauði
söknuður — Augaö töfra bæri
bláir nýtur — í tæru sigur
hljómar — sálin bliki af
blá skynjar — himins — hólmi
þögn. skynjar í í
kyrrð dökkva hildarleik.
Hér er í himins —
gróðurilmur: eirrauðum glettni Hugur
skógur — tindum í léttu reikar
björk fjalla — skvampi til
og þrótt lækjar. horfinnar
lyng- í Þau tíðar
sjávarilmur: kul-bláma verk í
fjara — kletta — er hljóðum
þang blýgráum málarinn trega
og brimsorfnum skóp — og
þari. huldu rísa þökk.
Sigurður Skúlason magister:
Sumarkveðja
til Sigmunds
Aumt er hve eigum vér afburðamennina fáa.
Oss hinum lætur víst best eitthvert dútl við hiö smáa.
Of margt er hneppt í alls konar viðjar í dag.
Ef til vill skortir oss staðbetri þekking og lag.
Einn er samt sá sem viö undirmálsmennskuna slapp.
Allflesta morgna hann verðskuldar lófaklapp
fyrir að sýna oss á frábæran hátt hvílíkt blaður
fyllir vort gelgjuskeiös þjóðlíf á ýmsa lund.
Heill sé þér, dáðrakki hugvitsmaður,
hönnuður íslenskrar skopmyndalistar um stund,
S I G M U N D !
15