Lesbók Morgunblaðsins - 11.06.1983, Qupperneq 7

Úr Children
of a
lesser God.
heiti leikritsins sem “Kvennaguf-
an“) eftir Nell Dunn, sem hefur
getið sér góðs orðs sem rithöfund-
ur, en skrifar nú í fyrsta skipti
fyrir leiksviðið.
„Kvennagufan“ segir frá nokkr-
um konum, sem hittast reglulega í
tyrknesku gufubaði í hverfinu,
sem þær búa í. En vá mikil stend-
ur fyrir dyrum, þegar yfirvöld
ákveða, að gufubaðið skuli lagt
niður. Konurnar skipuleggja bar-
áttu, hertaka gufubaðið og hafa í
heitingum við allt, sem yfirvald
kallast og tekst, að því er kemur
fram, að fá nokkurn stuðning al-
mennings við áætlanir sínar. En
allt kemur fyrir ekki, enginn má
við yfirvöldum, og í leikslok er
ljóst að tyrkneska gufubaðið
heyrir senn liðinni tíð til.
Þótt „Kvennagufan" hafi ekki
reynst vera sá gamanleikur sem
auglýstur var fjálglega á spjöld-
um Comedy Theatre, er það engu
að síður þokkalegaata leiksýning
og kemur ýmislegt til. Leikur
kvennanna í verkinu er með
mestu ágætum og leikmynd Jenny
Tiarmani er býsna skemmtileg;
sviðið er raunverulegt tyrkneskt
bað með sundlaug fullri af vatni,
og þegar þess gerist þörf, bregða
leikararnir sér í laugina. Slíkt
verður auðvitað til þess að gera
allt trúlegra, og hvernig sem á allt
er litið er verkið áhorfsvert.
Yfirþyrmandi söng-
leikur um ketti
Vél á minnst áhorfsvert — „Þú
verður að sjá Cats, fyrst þú ert í
Framhald á bls. 14.
New London-leikhúsið og biðröðin vegna Kattanna.
Gunnar Dal
Móðir
Teresa
Ævisögu ég enga
á mér í heimi hér.
Ég er þjónn hinna þjáðu og snauðu
og þeirra ok ég ber.
Sá, sem er aumastur allra,
á mig sem tryggan vin.
Að vilja Krists mun ég vinna,
og vera hans endurskin.
Öllum sem eru snauðir,
ást mína berðu þeim.
Berðu þeim blessun mína.
Berðu hana um allan heim.
Ennþá er mörgum úthýst
sem inni hvergi fá.
Heimurinn aldrei hefur
húsaskjól fyrir þá.
Og barnið á götunni gleymist
en guðsbarn samt það er.
Barnið í Betlehem sé ég,
barn mitt, í augum þér.
Öllum sem hér er úthýst,
ást mína berðu þeim.
Berðu þeim blessun mína.
Berðu hana um allan heim.
í deyjandi húsi hafa
hundruðir vesælla gist.
í dimmu þess drottinn sé ég
í dauðvona rekaldi Krist.
í augum hins yfirgefna
égauglit þitt, drottinn minn, finn.
Sé ég í holdsveikum höndum
hönd þína, frelsari minn.
Öllum sem eru sjúkir
ást mína berðu þeim.
Berðu þeim blessun mína.
Berðu hana um allan heim.
í eymdarhverfunum örlög
hins útskúfaða manns,
ogkvölin sem hjarta hans kremur
er krossfesting lausnarans.
Verst af öllum þeir eiga
sem enginn vill heyra né sjá.
En fyrir þá lét hann líf sitt
og læknaði og blessaði þá.
Öllum sem útskúfun nístir,
ást mína berðu þeim.
Berðu þeim blessun mína.
Berðu hana um allan heim.
Hvert úrhrak sem einsemdin þjáir,
útskúfað, spottað og hráð,
á heima í mínu húsi,
og hlýtur þar drottins náð.
Þeir týndu og glötuðu gleymast,
ganga menn fram hjá þeim.
En fyrir þá lét hann líf sitt,
og leiðir þá alla heim.
Öllum sem einsemd þola,
ást mína berðu þeim.
Berðu þeim blessun mína.
Berðu hana um allan heim.
Ég horfi á hörmungar þínar,
á hungur sem hjartað sker,
á grát þinn, glataði sonur,
og guð minn ég sé, í þér.
Öllum sem guðsneistann eiga
ást mín og virðing ber.
Vil ég af frjálsum vilja
vera fátæk með þér.
Öllum sem eru týndir,
ást mína berðu þeim.
Berðu þeim blessun mína.
Berðu hana um allan heim.
I heiminum eru hrjáðir
heimilislausir menn,
fátækir, sjúkir og sárir
og svelta til bana enn.
En sá sem er aumastur allra
á mig sem tryggan vin.
Að vilja Krists vil ég vinna
og vera hans endurskin.
Öllum sem eru í nauðum,
ást mína berðu þeim.
Berðu þeim blessun mína.
Berðu hana um allan heim.
7