Lesbók Morgunblaðsins - 07.01.1984, Blaðsíða 12

Nóg að
láta svelta
sig í viku
einu sinni
land ætti að vinna. T.d. var í öllum
viðtölum einungis talað við full-
trúa Bretlands og Bandaríkjanna
sem var álitinn helsti keppinaut-
urinn. En ítalinn reyndist svo góð-
ur að ekki var hægt að ganga fram
hjá honum. Mér finnst að einhver
frá samveldislöndunum hefði átt
að komast í úrslit. Þeir áttu það
sannarlega skilið. í heild fannst
mér keppnin léleg og enginn hug-
ur í fólkinu."
Hver voru þín verölaun?
„Þau voru nú hvorki mikil né
merkileg, enda var ég ekki að
sækjast eftir slíku. Lítinn enskan
kristalsvasa fór ég með heim. (Ég
sem er svo hrifin af glervörum!)
En sú reynsla var mér dýrmæt að
vera með fulltrúum margra þjóða,
umgangast krakkana, kynnast
mismunandi skoðunum og eignast
vini. Auk þess lærði ég fullt af
nýjum sporum. Hópurinn var
mjög samstilltur og skemmtileg-
ur. Við bjuggum á sama hóteli og
hittum ekki annað fólk meðan á
keppninni stóð og því eins gott, að
við næðum vel saman.“
Gerðist eitthvað skemmtilegt?
„Það var nú ekki mikill tími
fyrir glens en margt skrýtið kom í
ljós. Strákarnir áttu t.d. bágt með
að læra sporin í sýningaratriðun-
um, sérstaklega Bretinn og ítal-
inn. Á endanum var ákveðið, að
karlar yrðu hafðir fyrir aftan og
myndu dinglast í því sama meðan
við stelpurnar hömuðumst fyrir
framan á sviðinu. Það hafa líka
einhverjir tekið eftir indversku
stúlkunni, sem dansaði mjög aft-
arlega því hún neitaði að dansa í
stuttbuxum, líklega af trúar-
ástæðum, eins og við hinar, og var
því í síðbuxum. Ég held helst, að
hún hafi verið með, af því hún
kunni ensku, en fátt annað. Það
mætti ef til vill fylgja, að stúlkan
frá Portúgal fótbrotnaði á dular-
fullan hátt, þegar hún skrapp eitt
sinn á náðhúsið. En bæði hún og
strákurinn voru vel að verðlaun-
unum komin, enda vingjarnleg.
Hvað sem öðru líður vil ég ekki
endurtaka svona keppni. Það er
nóg að láta svelta sig í viku einu
sinni. Auk þess er bannað að sami
keppandinn dansi tvö ár í röð.“
Djassballettinn
Hvað er djassbaliett?
„Það eru til óteljandi tegundir
af honum, en flestar byggja þó á
sigildum eða nútímaballett.
Hreyfingarnar höfða til alls lík-
amans og eru honum miklu eðli-
legri en í venjulegum ballett. Hér
er hann frekar iðkaður sem lík-
amsrækt en beint tjáningarform.
Á sýningum hjá okkur leggjum við
meira upp úr því, sem gleður aug-
að en minna fer fyrir þemanu.
Djassballettinn er líka mjög góður
fyrir línurnar og þeir sem vilja fá
fallegar hreyfingar ættu að skella
sér í hann.“
En gera fímleikar ekki sama
gagn?
„Að vissu leyti gera þeir það, en
það vantar taktinn. Þar er þér
sagt hvaða æfingu þú átt að gera.
Síðan læturðu allt flakka, en það
fylgir því engin tilfinning. Ég
gerði mér ekki grein fyrir þessu
fyrr en ég fór að dansa og þá hætti
ég alveg í fimleikunum. Djassball-
ettinn verður að ávana. Ef ég hef
ekki komist lengi á æfingu verð ég
viðþolslaus og krafturinn verður
rosalegur loksins þegar ég fæ út-
rás. Ég fann aldrei fyrir þessu í
fimleikunum. Skrokkurinn fær
líka allt aðra þjálfun bæði í fim-
leikum og ballett, þótt hún sé auð-
vitað mjög góð í fimleikunum. (Til
gamans má geta þess að ballett-
dansarar Bolsoj í Moskvu stunda
ballett og fimleika jöfnum hönd-
um.) Mér finnst djassballettinn
sameina styrkinn í fimleikunum
og mýktina í klassískum ballett,
sem sagt fullkominn."
Hvað eruð þið lcngi að æfa fyrir
sýningar?
„Það fer allt eftir því hvað hóp-
urinn er stór. Styst hef ég verið
þrjá daga ásamt tveimur öðrum,
en það getur tekið allt að tvo mán-
uði að æfa undir tuttugu mínútna
atriði. Fólk er misjafnlega vel
upplagt og lærir sporin misfljótt."
Umbúnaðurinn
Og Alvaran
Nú er djassballett hálfgerð dæg-
urfluga hér, hvernig líst þér á það?
„Alls ekki nógu vel. Það er alltof
mikið gert úr umbúnaðinum í
kringum dansinn, jafnvel tískan
tekur mið af ballett. Fólk kemur
uppstrílað í tíma, sest svo niður og
fær sér sígarettu, í stað þess að
æfa eitthvað af viti. Metnaðurinn
er heldur ekki nógur. Markaður-
inn hér fyrir dansara er náttúr-
lega mjög lítill. Það vill brenna
við, að þegar fólk er komið eitt-
hvað áleiðis verður það of öruggt
um sjálft sig, sem er mjög hættu-
legt. Þá fer dansarinn aftur að
dala. Það vantar meiri keppni,
sem er mjög undir kennaranum
komið. Hann verður að vera harð-
ur og veita fólkinu hvatningu. Það
er of mikið um að krakkar séu að
gutla í þessu og taki á meðan sæti
annarra, sem hefðu einhverja
möguleika á að komast áfram.
Margir eru líka ósköp slappir og
þurfa að styrkja skrokkinn. Ann-
ars er þetta nú allt mikið að breyt-
ast, því samkeppnin fer harðnandi
milli skólanna og sýningahópanna
eftir því sem þeim fjölgar. Sífellt
meira er lagt í góðar sýningar sem
stuðla að breyttu viðhorfi gagn-
vart djassballettinum, hvetur
dansara til dáða. Við höfum farið
út á land til að kynna okkur og það
hefur gengið vel. Nóg er því til af
fólki til að gera góða hluti."
Hvað gerirðu hér heima þessa
stundina?
„Ég er nýbakaður stúdent 'úr
nýmáladeild MH og svo taka auð-
vitað sýningar og kennsla sinn
tíma, þannig að það er alltaf nóg
að gera. Næsta haust langar mig
að reyna við dansnám erlendis, í
nútímaballett. Hvert ég fer er
óvíst."
Hverjir eru möguleikarnir að
verða atvinnudansari?
„Hér heiam eru þeir engir. ís-
lenski dansflokkurinn einokar allt
ballettlíf hér heima. Erlendis er
aldrei að vita hvað gerist. Ég vona
það besta."
Eitthvað að lokum?
„Já, ég á henni Sóleyju Jó-
hannsdóttur, kennara mínum og
vinkonu ótrúlega mikið að þakka.
Hún hefur skapað mig sem dans-
ara.“
Við þökkum fyrir notalegt spjall
við verðugan fulltrúa íslands á
erlendri grund og óskum henni
alls hins besta.