Lesbók Morgunblaðsins - 23.02.1985, Qupperneq 14

BÍLAR
VOLVO 740
Þessi rúmgóði
Volvo er traustur og
vel búinn eins og
fyrirrennarar hans
og hvað verð snertir
er hann í efri kant-
inum í milliflokki,
þar sem samkeppn-
in er mjög hörð —
en með þessum bíl
hefur Volvo tromp á
hendi.
mjög vönduð og gagnger (50
stiga) ryðvarnarmeðferð, sem
málmurinn fær þegar bíllinn er
framleiddur. í annan stað hefur
Volvo lagt áherzlu á öryggi og
hinir nýju 740/760 eru eins ör-
uggir og nútíma bílaframleiðsla
ræður við, en jafnframt er vafa-
samt að halda því fram að þeir
séu öruggari en ýmsir aðrir á
sambærilegu verði. Þó er ástæða
til að geta um öryggisnýjung
sem einungis er þó enn aukabún-
aður í 760-gerðunum og fæst
einnig sem aukabúnaður í 740
Eins og myndin ætti að bera með
sér, er innréttingin í lúxusflokki.
Sætin eru með því bezta, sem röl
erá.
egar Volvo hleypti af
stokkunum stóru gerð-
inni, sem auðkennd er
með 750 í febrúar 1982,
var ljóst að stefnt var að því að
ná til mun stærri — og kannski
umfram allt efnaðri kaupenda-
hóps. Það hefur tekizt. Stóri
Volvóinn hefur náð góðri mark-
aðshlutdeild í Bandaríkjunum,
enda varð mörgum á orði í upp-
hafi, að útlit bílsins benti til þess
hvar honum væri ætlað að selj-
ast. Það þótti sumsé hafa verið
tekið mið af bílum eins og
Chevrolet Celebrity og Pontiac
6000 frá General Motors, en
engu að síður er niðurstaðan sú,
að stóri Volvóinn hefur að lang-
flestu leyti evrópsk einkenni
þegar betur er að gáö. Með Volvo
760 Turbo er kominn alvörubíll,
sem getur staðið uppi í hárinu á
mörgum af þessum kunnu hrað-
brautavörgum; hámarkshraðinn
er yfir 200 km og viðbragðið í 100
km hraða er 8,5 sek.
Það var sterkur leikur hjá
Volvo að útfæra úr 760-gerðinni
bíl í milli-verðflokki eins og gert
hefur verið með 740-gerðinni,
sem hleypt var af stokkunum í
janúar 1984.
Hreinar en nokkuð hvassar línur
einkenna Volvo 740, en gott rými
að innan hefur verið látið ganga
fyrir straumlínu og lágum vind-
stuðli. Þrátt fyrir rerulegar breyt-
ingar frá fyrri gerðum, hefur
Volvo-andlitinu verið randlega
haldið. Það er turbo-gerðin, sem
hér sést, en hún er nánast eins í
útliti og GL.
Hann er sumsé ársgamall og
gerður úr sama boddýi og því
eins í útliti og dýrari gerðin 760.
Þrátt fyrir gagngera útlitsbreyt-
ingu frá 240-gerðinni, hefur
„andlitinu" verið haldið, svo það
ætti ekki að fara á milli mála, að
hér er Volvo á ferð. Með þessari
gerð hefur trúlega tekizt að
endurheimta þann ljóma, sem
lék um Volvo þegar Amazon var
og hét um og uppúr 1960. Ekki
svo að skilja, að ekki hafi gengið
vel að selja Volvo 240; hann hef-
ur verið geysilega vinsæll hér til
dæmis. En samt skorti alltaf
eitthvað uppá að hann hefði
þann „karakter" sem Amazon
óneitanlega hafðí.
Hér verður ekki farið lengra
út í þá sálma, því ætlunin er að
gaumgæfa grundvallargerðina
af Volvo 740, sem jafnframt er
ódýrust. Kostar nú á skrifandi
stund 750 þúsund miðað við
beinskiptingu og 5 gíra.
Volvo hefur verið auglýstur
hér sem „fasteign á hjólum" og
þótt það sé nokkuð yfirlætisfull
framsetning, þá mun staðreynd
að endursöluverð á Volvo hefur
að jafnaði verið hátt og hann
endist lengi; liðlega 20 ár að
jafnaði í Svíþjóð samkvæmt
opinberum athugunum. Mestan
þátt í þeirri endingu á líklega
Turbo intercooler: „Electronic
Traction Control", sem nefnt
hefur verið rafeindastýrt veg-
grip. Þessi búnaður kemur í veg
fyrir að hjólin missi veggrip í
hálku og er líklega með því
merkara sem fram hefur komið
uppá síðkastið til aukningar á
öryggi. Tölva ber sífellt saman
snúning á framhjólunum og
drifhjólunum að aftan. Þegar
bíll missir veggrip og fer að
skrensa gerist það jafnframt að
drifhjólin spóla og snúast þá
hraðar en framhjólin í þessu til-
viki. Um leið og tölvan greinir
mismun á snúningi hjólanna að
framan og aftan, drepur hún á
einum strokk; á öðrum ef það
dugar ekki og enn á þeim þriðja.
Vélin er látin missa nákvæmlega
nægilega mikið afl til þess að
bíllinn spóli ekki og þar með er
veggripinu borgið. Auk þessa er
ABS-kerfið, sem er læsingarvörn
á hemlum, fáanlegt sem auka-
búnaður og þá er sannarlega
óhætt að koma óþyrmilega við
hemlana, jafnvel í fljúgandi
hálku.
Volvo 740 er mikil drossía og
afar traustverkjandi bíll. Sætin
eru í hæsta gæðaflokki, stór, vel
formuð og upphituð, ef óskað er,
og 16 mismunandi stillingar
fyrir mjóhrygginn. Þar að auki
eru þau nokkurn veginn hæfi-
lega mjúk. Útsýnið er tiltölulega
óhindrað á alla vegu og stjórn-
tækin eru alveg óaðfinnanleg. í
mælaborðinu er allt sem með
þarf: greinilegir mælar og
gaumljós í röð.
Þegar vélin er ræst og bíllinn
tekinn af stað vekur strax at-
hygli nokkuð grófgerður gangur,
sem tæpast er í samræmi við út-
færsluna á bílnum að öðru leyti.
Það hefur lengi loðað við að
keppinautarnir líki Volvo við
traktor og þessi grófi gangur
kynni að verða til þess að það
yrði gert áfram. Öðrum finnst
þetta einungis afar traustvekj-
andi.
f þessu sambandi er þó vert að
benda á, að ólukkans ventla-
glamrið, sem lengi hefur ein-
kennt Volvo-vélina og fór oft í
taugarnar á mér þegar ég átti
Volvo hér fyrr á árum, er nú með
öllu horfið.
Vélin er 2,3 lítrar að rúmtaki,
4ra strokka og við hámarkssnún-
ing er afl hennar 112 hestöfl. Þar
að auki er völ um gerðirnar
GLE, sem 131 ha og 740 Turbo,
177 hestöfl. Með beinskiptingu
verður viðbragðið 12,3 sek. í
hundraðið, sem er alveg viðun-
andi, en yrði í það slappasta með
sjálfskiptingu; að sjálfsögðu er
hún fáanleg. Stýrið er með
þjálparátaki og krappur snún-
ingshringur gerir bílinn auð-
veldan í bæjarakstri og í
þrengslum á bílastæðum. Volvo
hefur alltaf verið góður malar-
vegsbíll og þessi er það einnig:
það er hægt að geysast yfir
venjulegan, ósléttan malarveg
án þess að það verði óþægilegt á
nokkurn hátt.
Stærðin er svo til nákvæmlega
hin sama og á Audi 100 hinum
þýzka, sem verður einn af keppi-
nautum Volvo 740. Hins vegar er
ódýrasta gerð af Audi uppundir
50 þús. dýrari, svo samanburður-
inn verður ef til vill ekki raun-
hæfur. Aftur á móti kostar þessi
Volvo svo til uppá krónu jafnt og
BMW 520, beinskiptur, sem
verður annar skæður keppinaut-
ur, enda þótt hann sé um 17 sm
styttri og 10 sm mjórri.
Það er fróðlegt að bera þessa
bíla saman; báðir eru góðir og
skemmtilegir í akstri. Það er
meiri fágun yfir BMW í frágangi
og allt gangverkið í honum ein-
kennist af silkimýkt, sem tæpast
er fyrir hendi í Volvo 740. Sætin
í Volvo eru betri fyrir minn
smekk og ekki eins hörð; sömu-
leiðis er útsýnið úr honum betra
og rúðurnar stærri. Ég mundi
líklega kjósa BMW á malbikinu
en Volvóinn ef ég þyrfti mestan
part að aka á malarvegum.
GIsli Sigukðsson