Lesbók Morgunblaðsins - 12.08.1989, Blaðsíða 5

yggis og karlmennsku. Þær eru eins konar
hofgyðjur í japönsku þjóðfélagi nútímans;
þær uppfylla hvern hans draum — og marga
afbrigðilega hneigð.
Þar sem venjulegur Japani eyðir þetta
mörgum klukkustundum í sínum hópi, ekki
bara að degi til heldur líka að næturþeli,
þá hefur heil kynslóð barna vaxið úr grasi
í Japan á árunum eftir síðari heimsstytjöld,
sem ekki hefur kynnst því hefðbundna,
stranga feðraveldi sem einkennt hefur jap-
anskt þjóðfélag um aldir. Þessa ungu kyn-
slóð Japana hafa mæðurnar einar mótað,
en það leiðir aftur á móti til þess að ungir
japanskir karlmenn eru oft í næsta smá-
bamalegum tengslum við „nmma-san".
„Japanskur karlmaður er að heita má
milli tveggja elda: Annars vegar er heimili
hans og hins vegar vinnustaðurinn. Milli
þessara tveggja höfuðstöðva þarfnast hann
afdreps og skjóls. Þetta skjól erum við,“
segir Fúmiko Honda, 48 ára gömul ekkja,
sem stjórnar pínulitlum bar á annarri hæð
í húsi einu bak við Shibuya-járnbrautarstöð-
ina í Tókýo. „Það sem við erum að selja,
er tími. Tími til að hlusta á viðskiptavininn
rekja vonbrigði sín og raunir þann daginn;
tími til þess að veita honum huggun.“
Eitt glas af öli eða whisky — og þá get-
ur leikurinn hafist: Hann fer að tala —
„mama-san" hlustar á; hann opnar munn-
inn, „mama-san“ stingur upp í hann ein-
hverju góðgæti; hann talar drýgindalega eða
kvartar sáran — „mama-san“ dáist að hon-
um eða talar huggunarorð til hans. Ást-
leitni og kynlíf er alltaf með í spilinu, en á
slíkum þemu-börum em þær tilfinningar
eingöngu til umræðu og látið þar við sitja.
„Segja má, að japanskt þjóðfélag sé sam-
kynhneigt í sínu innsta eðli, konur em að-
eins þægilegur tengiliður í hópi karla til að
auka á vellíðanina,“ segir bandaríski mann-
fræðingurinn Anne Allison, en hún vann í
eitt ár sem þerna á bar í Tókýó og var þá
að skrifa doktorsritgerð sína um kynlífs-
hegðun í Japan.
KYNLEG Kynni
Til þess að svala kynlífsþörf og margs
konar girndum hinna atorkusömu japönsku
karla er til staðar í hverri borg eyríkisins
Nippons geysimikið úrval heldur skugga-
legra samkomustaða. Þar má nefna svokall-
aða „pink saloons“, þar sem ríkir svo mikið
rökkur, að viðskiptavinurinn sér aðeins
ógreinilega hálfnakta stúlkuna sem er að
veita honum fullnægingu, á meðan hann
hellir í sig áfengi. Þá em „heilsuræktar-
stöðvar" góðar til síns brúks en þar er þó
að minnsta kosti reynt að hafa nudd að
yfirskini. Víða er að finna japönsku útgáf-
una af hinni þjóðhelgu finnsku sánu, en í
Nippon bjóða „sánurnar" upp á heitt gufu-
bað, nudd og kynferðislega fullnægju að
auki. Til eru og ófáir „skemmtistaðir“ í
Japan, þar sem gestirnir hafa einir ofan af
fyrir sér um leið og þeir horfa á klámmynd-
ir. Samfarir á sviði með virkri þátttöku
gestanna þykja núorðið ofurlítið gamaldags,
af því að körlunum niðri í salnum þykir leitt
„hve fáir komast að þegar kallað er í menn
til dáða uppi á sviði,“ eins og einn gesturinn
komst að orði í kynsvallshverfi Tókýó, Kab-
úkicho. Þegar nektarmærin uppi á sviði
kallar til sín tvo karlmenn úr salnum til að
serða sig í einu, draga þeir tveir hæversk-
lega um röðina. Sigurvegarinn fer úr buxun-
um og leggur þær snyrtilega samanbrotnar
frá sér út í horn, á meðan hinn bíður spennt-
ur eftir því að röðin komi að honum. Versl-
un ein í Kabúkicho-hverfinu selur nýnotuð
nærhöld kvenna, en þar sem ilmurinn úr
þessum dessous er horfinn eftir daginn,
Sjá næstu síðu
Barþerna og viðskiptvinir í Tokyo: „Stuðlað að auknum starfstrama".
Japanir við öldrykkju í Osaka. Hvergi í heiminum fer áfengisneyzla eins mikið vaxandi sem í Japan.
ingastöðum eftir vinnulok að fastri venju,
langtíma dvöl á næturklúbbum verður að
föstum lið í vinnuskyldu hans. Heimilið er
honum vart annað en svefnstaður: 12 pró-
sent japanskra eiginkvenna geta aðeins tal-
að við menn sína í tíu mínútur á degi hveij-
um, 30 prósent sjá eiginmennina aðeins í
einn klukkutíma á dag.
í Tókýo einni eru 2.690 barir í Ginza-
hverfinu, í öllu landinu eru þeir um 100.000
talsins; að minnsta kosti ein milljón bar-
stúlkna sér um vellíðan gestanna. Mein-
lausasta útgáfan af bar eru svokallaðir
„karaöke“-ba.rir, þar sem þrír til fjórir háir
kollar standa framan við veitingaborðið,
dauf birta og raðir af vínílöskum með nöfn-
um fastra viðskiptavina á hillum á lang-
veggnum. „Karaoke" táknar orðrétt „tóm
hljómsveit". Á sjónvarpsskjánum birtast
stuttir myndbandsþættir og úr hátölurum
glymur undirleikur við vinsæla sönglaga-
texta. En það er gesturinn á „karaoke“-
barnum sem sjálfur fær að syngja með
hljómsveitinni; honum er réttur hljóðnemi,
og lágt setti starfsmaður einhvers fyrirtæk-
is, nýráðni tryggingasalinn í ódýru jakkaföt-
unum sínum fer að syngja. Til þess að hann
fípist ekki birtist söngtextinn á skjánum og
breytir um lit í takt við undirleikinn. Því
næst stekkur tómstundasöngvarinn upp á
leiksviðið og athygli allra viðstaddra beinist
að honum. í nokkrar minutur líður honum
eins og að hann sé í aðalhlutverki í sjón-
varpsþætti. Áheyrendur klappa honum lof
í lófa, starfsfélagarnir óska honum til ham-
ingju með frammistöðuna. Karaoke upp-
fyllir á augabragði drauma manna.
„Æ, ELSKU MAMMA“
Þegar komið er inn fyrir dyrnar á japönsk-
um bar, tekur forstöðukona, svokölluð
„mama-san“ — og í fylgd með henni eru
oft yngri og fríðari þernur — ástúðlega á
móti þreyttum og slæptum gestinum. Þess-
ar konur stjana við karlmanninn, kurra
blíðlega við hann, blanda í glas handa hon-
um og vekja með honum tilfinningu sjálfsör-
Japanskt par í „Love“-hóteli. Mercedes Benz hefur verið breytt í rúm.
kr.) í risnu af þessu tagi.
Barinn eða skemmtistaðurinn er sá
rammi, sem umlykur nánari tengsl milli
starfsfélaga hvers fyrirtækis og hinir ný-
ráðnu eru látnir festa rætur í fyrirtækinu
fyrir atbeina framkvæmdastjórans. Það er
ekki fyrr en við slíkar aðstæður, að ungur
Japani verður að sa-rarimanni, þ.e. fullgild-
um starfsmanni. Á milli whisky-snaps og
bita af hertri loðnu er sá nýráðni búinn að
öðlast nægan kjark til að bera fram gagn-
rýni á ýmislegt varðandi rekstur fyrirtækis-
ins og jafnvel í fari yfirmannsins. Hér er
honum líka m.a. bent á að sóa ekki allt of
miklum tíma í unnustuna eða vini utan fyrir-
tækisins, heldur að einbeita sér að fullu að
velgengni síns fyrirtækis.
Karaoke-barinn Ómissandi
Sá nýráðni veit ósköp vel, að hann verður
að fara út með starfsfélögum sínum næstum
því hvert einasta kvöld næstu tvö árin. Og
smátt og smátt verður þessi útivist á veit-
í
i
i
!
j
i.
i
|
I
t
!
I
i
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 12. ÁGÚST 1989 5