Lesbók Morgunblaðsins - 14.12.1996, Qupperneq 15

JÓLAVERKEFNI LEIKFÉLAGS AKUREYRAR FRUMSÝNT Á NÝJU LEIKSVIÐI, RENNIVERKSTÆÐINU

■
SNORRI Ásmundsson og Ólafur Sveinsson gera sviðið klárt fyrir æfingu.
EYVINDUR Erlendsson leikstjóri og Trausti Ólafsson bera saman bækur sínar.
HALLGRÍMUR Helgi
Helgason þýddi leikritið
sem Héitir á frummálinu
On the Open Road, en
hefur hlotið titilinn Undir
berum himni. Eyvindur
Erlendsson leikstýrir,
Magnús Pálsson mynd-
listarmaður sem búsettur hefur verið í Lund-
únum um árabil gerir leikmynd sýningarinn-
ar, Hróðmar Ingi Sigurbjömsson velur tónlist
til flutnings í sýningunni og Jóhann Bjarni
Pálmason hannar lýsingu.
Tveir gamalreyndir leikarar, þeir Arnar
Jónsson og Þráinn Karlsson fara með helstu
hlutverk sýningarinnar, leika hina göngu-
móðu ferðalanga A1 og Angel. Stefán Orn
Arnarson kemur fram í hlutverki Krists og
leikur á selló, Aðalsteinn Bergdal fer með
hlutverk munksins, Eva Signý Berger leikur
litla stúlku sem verður á vegi mannanna
tveggja, Skúli Gautason er sýningarstjóri og
aðrir sem koma fram í sýningunni eru Birgir
Rafn Friðriksson, Ólafur Sveinsson, Snorri
Asmundsson og Vigfús Ragnarsson.
Barmaf ullt af tilvisunum
Undir berum himni gerist í borgarastyijöld
í ónefndu landi. Tveir vegmóðir göngumenn
leita leiða til þess að bjarga lífí sínu við óblíð-
ar aðstæður. Fyrirheitna landið þar sem frels-
ið ríkir er takmark þeirra en leiðin er ekki
greið. Undir berum himni er barmafullt af
tilvísunum í tónlistar-, lista- og menningar-
sögu Vesturlanda. Verkið setur gildi hinnar
vestrænu menningar undir mæliker en er um
leið næm lýsing á sambandi tveggja manna
sem geta ekki hvor án annars verið en eiga
þó erfitt með að nálgast hvor annan. Hinn
alvarlegi undirtónn verksins er iðulega undir-
strikaður með meinlegri fyndni.
Þetta leikrit var fyrst sýnt árið 1992 í
Goodman’s Theatre í Chicago, en hefur á
undanförnum árum verið sýnt á öllum Norður-
löndunum. Höfundurinn Steve Tesich fæddist
árið 1942 í Bosníu en fluttist með foreldrum
sínum til Bandaríkjanna þrettán ára að aldri.
Fyrsta leikrit hans var frumsýnt árið 1970,
The Carpenters og í kjölfar þess komu fjöl-
mörg leikrit á áttunda áratugnum. Á þeim
níunda sneri Tesich sér æ meir að því að
skrifa kvikmyndahandrit og vann til Óskars-
verðlauna sem handritshöfundur kvikmyndar-
innar Breaking Away. Steve Tesich lést í júní
síðastliðnum, 53 ára að aldri.
Þrir flokkar aö störf um
Renniverkstæðið er nýtt leiksvið Leikfélags
Akureyrar, þar sem áður var renniverkstæði
Vélsmiðjunnar Odda, en húsin eru í eigu
Gránufélagsins. Um 140 áhorfendur komast
að á hverri sýningu. Síðustu vikur hefur fjöldi
iðnaðarmanna verið að störfum við að breyta
húsnæðinu en jafnhliða hafa starfsmenn
leikfélagsins verið að vinna að uppfærslu
verksins. Þeir Trausti Ólafsson leikhússtjóri
og Sigurður Sigurðsson einn eigenda Gránu-
félagsins eru sammála um að samstarfið hafi
gengið ótrúlega vel. „Það hafa þrír flokkar
verið hér að störfum, vinnuflokkur eigenda
hússins, tæknideild leikfélagsins og leikflokk-
urinn og þessir hópar hafa verið að vinna hér
meira og minna á sama tíma. Aðstæður hafa
AÐ ELSKA
ÁN ÁSTÆÐU
Jólaverkefni Leikfélags Akureyrar.Undir berum
himni, eftir bandaríska Bosníumanninn Steve Tesich
veróur frumsýnt ó nýju leiksviói félagsins, Renniverk-
stæóinu í Grónufélagshúsunum vió Strandgötu,
29. desember næstkomandi. MARGRET ÞORA
ÞORSDOTTIR kynnti sér leikritió og fylgdist meó
vinnunni ó nýja leiksvióinu.
Morgunblaðió/Kristján
MAGNÚS Pálsson hannar leikmynd verksins Undir berum himni.
að því leyti ekki verið sérlega góðar, en það
næsta ótrúlegt hve vel hefur gengið,“ segir
Trausti.
Sigurður segir að reynt hafí verið að hag-
ræða verkefnum, hávaðasöm verk unnin fyrir
hádegi en þau hljóðlátari eftir að leikarar eru
komnir á æfíngu. „Það gengur ýmislegt á
þegar verkstæði er breytt í leikhús,“ segir
hann. Leikhússtjóri sagði rýmið í senn nýtísku-
legt og klassískt, en aðalkostur þess væri að
hvergi væru súlur sem skyggðu á leiksviðið.
Fyrir fáeinum árum fóru fram viðræður
milli leikfélagsfólks og eigenda Gránufélags-
Undir berum
himni seturgildi
hinnar vestrænu
menningar undir
mæliker
húsanna um að setja Djöflaeyjuna upp í þessu
húsi, en af því varð ekki. „Við treystum okk- ,
ur ekki í þetta í fyrra, en við verðum bjart-
sýnni með hverju árinu og ákváðum að sjá
til núna,“ segir Sigurður.
„Við ákváðum að taka þetta verk til sýning-
ar af því leikritið er svo gott. Þegar við fórum
að skoða þetta betur urðum við sammála um
að í listrænum skilningi væri farsælla að sýna
það ekki í hefðbundum sal og fórum að leita
að hentugu húsnæði. Við höfðum augastað á
þessu húsi og samningar tókust við eigendur,
framkvæmdirnar voru í raun og veru hafnar
áður en maður hafði tíma til að láta sig
dreyma drauminn," sagði Trausti. „Vissulega
er það djarft að leggja út í svona fyrirtæki,
en við treystum því að þeir sem láta sig leik-
list varða skilji út í hvað við erum að fára
og komi á sýningarnar. Það er ekki hægt
annað en vera glaður og vondjarfur, við vitum
að við erum með gott verk í höndunum og
afar góða listamenn.“
öóru visi i manni sálin
„Þetta er hið klassíska leikhús," segir Ey-
vindur Erlendsson leikstjóri, en áhorfendur
sitja í hálfhring umhverfis sviðið og leikararn-
ir leika upp á við. „Það er öðru vísi í manni
sálin þegar talað er upp á við og breytir hug-
arfarinu. Þeim Arnari og Þráni hentar þetta
form mjög vel, þeir hafa stórdramatískar sál-
ir. Hafa löngun til að blanda geði við fólk,
við eitthvað sem er stórt í sniðum.“
Eyvindur telur að höfundurinn, Steve
Tesich hafí fundið eitthvað sem kalla megi
nýjan sannleik. „Kannski sannleik minnar
kynslóðar, það sem fólk hefur verið að bijóta
heilann um en ekki náð neinum tökum á til
þessa dags. Maður var eiginlega búinn að
missa trúna á að skrifuð yrðu almennileg leik-
rit framar, ég er ekki að segja að þessi mað-
ur sé nýr Tsjekov eða Shakespeare, en hann
hefur náð ákveðu taki á áhyggjumálum okkar
tíma. Hann lætur þetta verk gerast í borgara-
styijöld þar sem enginn veit upp né niður á
neinu, allar venjulegar siðferðilegar viðmiðan-
ir eru týndar, en engu að síður verða menn
að hafa, hver fyrir sig, eitthvað að lifa fyrir.
Kannski þá ekki síst vináttuna og ástina sem
hreinsast út við svona aðstæður. Niðurstaða
leikritsins er þessi: Að elska án ástæðu, það
er það sem gerir manninn að því sem hann
er. Höfundur hefur slegið þann tón sem allir
ganga eftir og það má því segja að það sé'
tiltölulega létt verk fyrir leikstjórann að
stjórna þessari sýningu, hún stjómar sér að
miklu leyti sjálf.“
Smám saman aó œsa okkur upp
Magnús Pálsson hannar leikmyndina og
hefur eins og aðrir sem að verkinu koma stað-
ið í ströngu síðustu vikur. „Við eram að viða
að okkur alls konar drasli, skapa stríðs-
ástand,“ segir Magnús. „Við höfum smám
saman verið að æsa okkur upp.“ Meðal þess
sem komið verður fyrir á sviðinu er hluti af
flugvélaflaki og bíll sem kveikt hefur verið í.
Þeir sem tryggja sér miða á eina af fimnl
fyrstu sýningum verksins fá nöfn sín rituð í
sérstaka árnaðaróskaskrá í leikskránni.
Framsýning er sem fyrr segir 29. desember,
þá verða sýningar 30. desember, 3. janúar,
4. janúar og 5. janúar.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 14. DESEMBER 1996 15